ดังตฤณ : เริ่มทำสมาธิกัน สำหรับท่านที่มาใหม่ หรือยังทำไม่ได้ ก็เอาแบบเดิม
ขึ้นต้นมา ท่าแรกเลย ท่าที่หนึ่งนะครับ
เริ่มจากการที่เราสำรวจก่อน ถ้าใครนั่งเก้าอี้นะ
ฝ่าเท้าเกร็งจิกกับพื้นไหม
ถ้าหากว่าผ่อนคลายสบาย
วางราบกับพื้น ก็จะเกิดความเบาที่พื้นจิตพื้นใจขึ้นมา
แล้วก็สำรวจไล่มาที่ฝ่ามือ ฝ่ามือวางบนหน้าตัก
ถ้าหากไม่เกร็งไม่กำ ก็จะเกิดความเบาขึ้นมาครึ่งตัว
ความว่างความเบา ของฝ่ามือ และฝ่าเท้า นี่สำคัญ มีความสำคัญมากๆ
ถ้าหากว่า เราตั้งต้นด้วยฝ่ามือว่าง เท้าว่าง จากอาการเกร็งและเครียด
แล้วก็รู้สึกถึงกายนั่ง แบบคอตั้งหลังตรง ไม่ว่าคุณจะนั่งตรงๆ เก้าสิบองศา
หรือว่าเอน สี่สิบห้าองศาก็ตาม
อย่างที่เคยแนะนำไปสำหรับคนที่มีปัญหาเรื่องปวดหลังนะครับ
ก็จะรู้สึกได้ถึงความว่าง ความเบาของเนื้อตัว
ความว่าง ความเบาของเนื้อตัว มีประโยชน์อย่างไร?
เวลาที่เราเริ่มรู้สึกถึงลมหายใจ
จะมีความเห็นได้ชัดว่า ลมหายใจ ถึงเวลาเข้าเมื่อไหร่ ลมหายใจออก ถึงเวลาที่จะออกเมื่อไหร่
อาศัยการยกฝ่ามือช่วย ตรงนี้ต้องฟังดีๆ นะ ตามไปดีๆนะครับ
เรายกฝ่ามือขึ้นมา ในระดับท้องก่อน
แล้วคิดในใจว่า ให้ฝ่ามือที่หงายขึ้นนั้น ได้มีส่วนดันลมเข้า แล้วก็มีส่วนลากลมออก
การที่เรานึกในใจว่า
ให้ฝ่ามือมีส่วนช่วยกับการดันลมเข้า แล้วก็ลากลมออก จะเชื่อมโยงระหว่างฝ่ามือกับลมโดยอัตโนมัติ
คุณจะรู้สึกว่าลมหายใจ มีความเป็นไปด้วยกันกับฝ่ามือ
ตรงนี้ คือลักษณะของการไกด์ด้วยฝ่ามือ เดี๋ยวเรามาอาศัยท่านี้
5 นาที เพื่อที่จะให้จิตจับอยู่กับลมหายใจได้แม่นๆ
ถ้าหากว่า จิตมีอาการนึกถึงลมหายใจ ก็เรียกว่า วิตักกะ
ถ้าหากว่า จับลมหายใจได้สนิทแนบแน่น
ไม่มีความรู้สึกวอกแวกไปทางอื่นเลย อย่างนี้เรียกว่า วิจาระ
เราจะมาทำกันตรงนี้ 5 นาที
ก่อนที่จะขึ้นท่าที่สองแบบใหม่นะครับ
(หลับตาทำสมาธิโดยใช้ฝ่ามือไกด์ ท่าที่ 1
เป็นเวลา 5 นาที)
____________________
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน ตอน
เหลือแต่ตัวรู้สังขารขันธ์
- ช่วงแอนิเมชัน ทำสมาธิร่วมกัน ท่าที่ 1
วันที่ 25 กันยายน 2564
ถอดคำ : เอ้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น