ดังตฤณ : ที่คุณถามคือมันเป็นการสังเกตเจาะจงไปที่ความคิดถูกไหม แล้วคุณก็จะเกิดความรู้สึกว่า
เออนี่ฉันเห็นแล้วความคิดฝุดขึ้นแล้วเดี๋ยวมันก็หายไป
ทีนี่ลองถามตัวเองดูสิว่า
ที่เห็นความคิดฝุดขึ้นแล้วหายไป มันเห็นได้นานแค่ไหน
มันเห็นได้เฉพาะตอนที่คุณนึกอยากจะดูมันเท่านั้นแหละ
แต่ถ้าหากว่าทำอย่างที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้
คือฝึกอานาปานสติให้คล่อง แล้วเกิดสติเห็นลมหายใจยาวบ้างสั้นบ้าง
หายใจอย่างเป็นสุข หายใจอย่างเป็นทุกข์ได้ด้วยตัวเองนะครับ
มันจะอยู่ติดตัวไปทั้งวัน
พูดง่ายๆว่ามีสติมีพื้นที่ฝึกปฏิบัติได้นานกว่าชาวบ้านชาวเมืองเขานะครับ
ถึงแม้ว่าคุณจะไม่สามารถลางานเข้าปลีกวิเวกได้
คุณก็จะมีความรู้สึกราวกับว่า วันหนึ่งๆเนี่ยสามารถปฏิบัติธรรมได้หลายชั่วโมง
บางทีเนี่ยจะมากกว่าคนที่เขาปลีกวิเวกไปซะอีก เพราะบางคนนะปลีกวิเวกไปเนี่ย
ใช้เวลาวันทั้งวันเนี่ยทำอะไรก็ไม่รู้นะครับ มานั่งสมาธินี่ก็นั่งเถียงกับตัวเองเมื่อไหร่จะลุกสมควรจะลุกรึยัง
บางคนเนี่ยนั่งสมาธิหลับตา
แต่ว่าใจเนี่ยคิดว่า จะแกล้งปวดท้องดีไหม จะได้ไปอ้างไม่เสียหน้ามากไม่เสียฟอร์มมาก ขอกลับบ้านก่อนอะไรอย่างนี้
เนี่ยคือมันไม่ได้อยู่ที่สถานที่นะครับ แล้วก็มันไม่ได้อยู่ที่ว่าคุณฝึกแนวไหนมา
แต่มันอยู่ตรงที่ว่า
คุณมองเห็นไหมว่ากายใจของตัวเองเนี่ยมันกำลังปรากฏภาวะอะไรอยู่
ถ้าบอกตัวเองว่าคุณมีความสามารถจะเห็นความคิดเกิดดับได้เรื่อยๆทั้งวัน
โดยไม่ต้องอาศัยลมหายใจเนี่ย อันนี้เยี่ยมยอดนะครับให้ทำต่อไป
แต่ถ้าพบว่าคุณเห็นได้แค่ประเดี๋ยวประด๋าวแล้วอยากจะเห็นได้ยาวๆเรื่อยๆนะครับ
อาจจะไม่ใช่ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง แต่ว่าเห็นได้เรื่อยๆทั้งวัน
ก็ลองฝึกอานาปานสติให้ชำนาญดูเชี่ยวชาญดูนะครับ
แล้วดูว่าจะเป็นอย่างที่พระพุทธเจ้าท่านรับประกันไม๊ว่า
อานาปานสติคือศูนย์กลางของกรรมฐานทั้งปวง
---------------------------------------------------------------------------------
ผู้ถอดคำ แพร์รีส แพร์รีส
วันที่ไลฟ์ ๒๒
กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓ (รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน)
คำถาม ไม่ค่อยเห็นลมหายใจ
แต่เห็นความคิดผุดขึ้น เห็นความรู้สึก
เกิดขึ้นตามมา แบบนี้ต้องกลับไปฝึก
ให้คล่องก่อนไหมคะ?
ระยะเวลาคลิป ๒.๕๒ นาที
รับชมทางยูทูบ https://www.youtube.com/watch?v=B6W1oEhmDvE&list=PLmDLNhxScsWPHpIdf0LAQiQM1j9ZebEMx&index=10
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น