วันจันทร์ที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2563

ฆราวาสนั่งสมาธิครั้งละ ๓๐-๔๐ นาที พยายามทำทุกวันถือว่ามากหรือน้อยครับ?


ดังตฤณ :  มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ ไม่ใช่อยู่ที่เราอยู่ยูนิฟอร์มไหน ไม่ใช่ว่าโกนหัวหรือว่ายังมีผมอยู่นะครับ มันขึ้นอยู่กับว่าจิตของเราเนี่ยมีความสามารถที่จะโฟกัสแล้วเกิดสติรู้อยู่กับสิ่งที่ควรรู้ภายในขอบเขตของกายใจนี้ได้นานแค่ไหน ยิ่งนานขึ้นก็ยิ่งแปลว่าเราสามารถมีสติในท่านิ่งได้ดีนะครับ แล้วก็สติในท่านิ่งก็มักจะพาเราไปเห็นความเป็นของจริงภายในทั้งกายและใจได้ยิ่งๆขึ้นไป

ทีนี้คือ ถ้าเราทำความเข้าใจให้ชัดเจนอีกครั้งนึงนะครับ พระพุทธเจ้าเคยตรัสไว้นะครับ ภาระกิจของผู้ปฏิบัติในพุทธศาสนาคือ มีส่วนใหญ่เดินและนั่ง หมายความว่า พระองค์สนับสนุนให้ทั้งนั่งและเดินนะครับ ไม่ใช่แค่นั่งอย่างเดียว นั่งอย่างเดียวเนี่ยมันเพลินเกินไปได้ แต่ถ้าหากว่าเราเดินด้วย เจริญสติด้วยการเดินด้วย หรือว่ามีความสามารถจะทำให้เกิดสมาธิในขณะเดินได้ อันนี้เนี่ยนะมันรับประกันว่าสติของเรามันจะมีทั้งสติแบบนิ่งกับสติแบบเคลื่อนไหว ซึ่งต้องใช้จริงๆในชีวิตประจำวันนะครับ

จริงๆแล้ววันนี้เนี่ยก็จะทำคลิปวิธีเดินจงกรมให้เกิดสมาธิ แล้วก็เป็นการต่อยอดจากของเดิมที่พอเราสามารถที่จะรู้ว่าลมหายใจยาวทำให้เกิดความสุขยังไง ทำให้พาไปเห็นความคิดในหัวยังไง ตรงนั้นเนี่ยคุณจะเริ่มเห็นอิริยาบถโดยความเป็นสักแต่เป็นอย่างนั้นนะครับ นั่งอยู่รู้ว่านั่งไม่ได้มีตัวเรานั่ง เดินอยู่รู้ว่ามีตัวเดินแต่ไม่มีตัวของเราเดิน มีร่างกายเป็นผู้เดินไม่ได้มีตัวเราเป็นผู้เดิน

ตรงที่เราจะทำนานแค่ไหนเนี่ย สามสิบ สี่สิบนาทีหรือสามชั่วโมงเนี่ยนะครับ มันขึ้นอยู่กับว่า จิตของเรามีกำลังพร้อมที่จะโฟกัสได้นานเพียงใดนะครับ มันไม่ได้มีโทษ อย่างบางคนเนี่ยทำงานมาทั้งวันหัวยุ่งไปหมดเลย ก็เลือกที่จะเอาความบันเทิง ซึ่งมันมาปั่นให้หัวของเรายุ่งเหยิงหนักเข้าไปอีก แต่เรารู้สึกรีแลคซ์(Relax)เรารู้สึกว่าผ่อนคลาย รู้สึกว่าได้หลบหนีจากโลกความจริง มันก็เลยได้ข้อสรุปว่า การพักผ่อนคือการดูหนังฟังเพลง หรือว่าการเม้าท์กับเพื่อน

แต่ถ้าหากว่าเรารู้จักการพักผ่อนอีกชนิดหนึ่งคือการที่หยุดคิด หยุดฟุ้ง หยุดวุ่นวาย ให้ถอยกลับเข้ามาสู่ความว่างภายในได้ นี่ตรงนี้แหละที่มันจะเปลี่ยนพฤติกรรม ถึงแม้จะวุ่นวายกับงานมาสิบชั้วโมง แต่มีเวลาสองชั่วโมงสามชั่วโมงที่เป็นของตัวเองที่บ้าน สามารถสร้างเวลาให้ตัวเองได้สองชั่วโมงสามชัวโมงต่อวัน หรือเอาแค่สิบนาทีก็ยังดี มันจะเห็นความแตกต่างในชีวิตเลยนะครับ ชีวิตที่ว้าวุ่นกับชีวิตที่มีความว่าง ว่างวายจากอุปาทาน ว่างวายจากกิเลส ว่างวายจากความฟุ้งซ่านยุ่งเหยิงนะครับ มันจะเหมือนกับเป็นคนสองโลก สามารถที่จะอยู่ได้ทั้งกับคนอื่นและก็ทั้งกับตัวเอง

ตรงนี้เนี่ยคุณจะเห็นนะครับ ยิ่งมีปิติในชีวิตอันเกิดจากการเข้ามารู้จักความว่างภายในมากขึ้นเท่าไหร่เนี่ย ช่วงเวลาที่อยากจะอยู่กับตัวเองเป็นตัวของตัวเองนะครับมันจะยิ่งนานขึ้นเรื่อยๆ แล้วมันไม่มีโทษมีแต่คุณนะครับ

-------------------------------------------------------------------------------

ผู้ถอดคำ                      แพร์รีส แพร์รีส
วันที่ไลฟ์                  ๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓ (รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน)
คำถาม                         ฆราวาสนั่งสมาธิครั้งละ ๓๐-๔๐ นาที พยายามทำทุกวัน
                              ถือว่ามากหรือน้อยครับ?
ระยะเวลาคลิป           ๔.๓๑ นาที
รับชมทางยูทูบ          https://www.youtube.com/watch?v=sN_FTmC2QXk&list=PLmDLNhxScsWPHpIdf0LAQiQM1j9ZebEMx&index=19

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น