ดังตฤณ : ผมเข้าใจที่คุณถาม และใช่แล้วตามที่คุณถามมานั่นแหละตามที่คุณต้องการสื่อมานั่นแหละ ที่บอกอธิบายไม่ถูกนั่น อธิบายมาเพียงพอที่จะเข้าใจได้แล้ว
แค่สังเกต สังเกตให้ออกว่าตอนที่เป็นผู้รู้ สักแต่รู้เฉยๆ
ว่าจะเกิดอะไรขึ้นนี่ เป็นจิตที่เป็นอิสระชั่วคราวชนิดหนึ่งนะ เป็นจิตชนิดหนึ่ง
อันนี้เข้าเรื่องจิตตานุปัสนาแล้ว เป็นจิตชนิดหนึ่งที่เป็นอิสระจากการเกาะกุมของอุปาทาน
ชั่วขณะที่มีสมาธิ
แต่พอรู้สึกว่ากลับมาเป็นตัวเดิม .. แค่รู้ แค่รู้เฉยๆ
ไม่ต้องตัดสิน ไม่ต้องพยายามแก้ไข ไม่ต้องพยายามไปให้คะแนนอะไรทั้งสิ้น แค่รู้ว่านั่นน่ะอุปาทานกลับมาอีกแล้ว
มีโมหะกลับมาครอบจิตอีกแล้ว เห็นว่านี่ ตอนนี้ คิดไว้เป็น จิตสองแบบนะ จิตมีโมหะกับจิตไม่มีโมหะ
จิตมีโมหะ คือตอนที่กลับมารู้สึกว่ามีตัวเรา
แต่ตอนที่โมหะ แยกย้ายคลี่คลายออกไป เหลือแต่จิตที่สามารถรับรู้อะไรได้ตรงตามจริง
ว่าความรู้สึกเป็นอย่างไรอยู่ ไม่มีเราอยู่ตรงนั้นในความรู้สึกแบบนั้นๆ ตัวนี้
บอกตัวเองว่าจิตไม่มีโมหะ โมหะเคลื่อนหายไป
พอกลับมามีตัวตน นี่โมหะกลับมาแล้ว มองว่าอย่างนี้
แค่นี้ สองอย่าง
คุณทำมาถึงตรงนี้ มองไว้เป็นจิตมีโมหะ กับจิตไม่มีโมหะ
เสร็จแล้ว จากนี้อีกหนึ่งสัปดาห์ลองมาดูใหม่ คุณจะพบว่าที่ผ่านมาทั้งสัปดาห์ที่ฝึกด้วยตัวเองไปนี่
แล้วเห็นว่าจิตมีโมหะ จิตไม่มีโมหะ จะมีความกระจ่างชัดมากขึ้นเรื่อยๆ และยิ่งมีความกระจ่างชัดมากขึ้นเท่าไหร่
ก็ยิ่งเห็นปัจจัยว่า ตอนจิตไม่มีโมหะ ก็คือตอนที่จิตมีสมาธิ
มีสติรู้ตามจริงอยู่กับภาวะที่กำลังปรากฏต่อหน้าต่อตา
ภาวะตรงนี้จะนานขึ้นเรื่อยๆ เพราะจิตมีความคุ้น แล้วก็มีกำลังสมาธิมากขึ้นๆ
แต่เวลาที่หลงกลับมาเป็นจิตมีโมหะ รู้สึกว่าจะมีตัว
แบบที่เกิดสติขึ้นมากำกับไปด้วยว่า นี่คือจิตชนิดหนึ่ง เป็นจิตมีโมหะ
ความรู้สึกว่ามีตัวตน เป็นจิตที่มีโมหะ
เมื่อมีความฉลาดในจิต เห็นว่าจิตแบบนี้มีโมหะ
จิตแบบนี้ไม่มีโมหะ รู้ไปเรื่อยๆ ว่า จะต่างไปตามเหตุปัจจัยเป็นขณะๆ ไปเรื่อยๆ
ในที่สุดคุณจะรู้สึกขึ้นมาจริงๆ จังๆ ว่า ทั้งจิตมีโมหะและจิตไม่มีโมหะ
ไม่ใช่ตัวคุณ จิตทั้งสองนั้นไม่มีชื่อ ไม่มีนามสกุล
มีแต่ภาวะที่เกิดขึ้นตามเหตุปัจจัย แล้วต้องดับลงเป็นธรรมดา หรือคลี่คลายกลายเป็นอื่น
อย่างเช่นจิตไม่มีโมหะได้แป๊ปหนึ่ง ก็คลี่คลายกลับมา เป็นจิตที่มีโมหะ
นี่เป็นเรื่องของการที่เราต้องทำความเข้าใจในการดูนะครับ
__________________________
ตอนที่อาจารย์พูดถึงผู้รู้
เป็นช่วงที่เราเหมือนแยกซ้อนถึงตัวรู้ กับอีกตัวตนที่ไม่ใช่ตัวเราใช่ไหมครับ
ที่แบบรู้แยกออกมา แม้ว่าจะปวดหรือจะหายใจ แต่ก็รู้อยู่
อธิบายไม่ถูกแต่แบบรู้ๆอยู่ ใช่แบบนี้ไหมครับ
แล้วพอผ่านไปสักระยะหนึ่งก็กลับมาเหมือนเราคนเดิม ผมควรทำยังไงต่อไปครับ?
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน ตอน
ก้าวไกลไม่ลืมก้าวแรก
ช่วงถาม-ตอบ
วันที่ 29 สิงหาคม 2564
ถอดคำ : เอ้
รับชมคลิป : https://www.youtube.com/watch?v=UMSlJDtyEiw&t=2s
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น