ดังตฤณ : พวกเรามีสมาธิ จิตของเรามีความนิ่ง มีความตรง มีความสว่าง มีความว่าง รับรู้ถึงทิศทางโดยรอบได้อย่างแจ่มชัด
นี่ก็คือจุดเริ่มต้นของความสามารถ ที่จะรับรู้อะไรๆ
ภายในกายใจ ตรงตามจริง เท่าที่เป็น เท่าที่มี เท่าที่ปรากฏ
การเจริญสติแบบที่พาให้ถึงจิตที่เบาที่สุดนี่
ก็คือจิตที่รู้ว่า กายใจนี้เป็นอนัตตา ไม่ใช่ตัวของคุณอย่างที่คิด
เราจะเห็นว่าในขณะนิ่งอยู่ .. กาย
จะปรากฏกับตัวของมันเอง เหมือนกับดวงสว่างอะไรดวงหนึ่ง ที่มีความว่างเปล่า
ไม่แปดเปื้อน เจือปนอยู่ด้วยความคิดและอารมณ์
คราวนี้ พอเราเห็นว่าจิตว่างจากความคิดอยู่
พอผุดความคิดแวบผ่านเข้ามาในหัว จะเห็นชัดเจน เหมือนกับเราได้เห็นว่า ในห้องว่างๆ
โล่งๆ สว่างๆ มีฝุ่น มีทราย ซัดเข้ามาในห้อง
เราจะรู้สึกเป็นของแปลกปลอม
รู้สึกว่ามีความสามารถจะเห็นว่า มันผ่านมาจากหน้าต่างบานหนึ่ง เข้าทางซ้าย
แล้วก็ออกทางหน้าต่างบานขวา ผ่านมาแล้วผ่านไป
ไม่เหมือนปกติที่ พอความคิดเกิดขึ้นปุ๊บ
มีความรู้สึกตอบ เป็นปฏิกิริยาทันทีว่านี่คือเรากำลังคิด พอจิตมีความว่าง
มีความโล่ง แล้วความคิดโผล่ขึ้นมา จะโผล่ขึ้นมาเดี๋ยวเดียวแล้วหายไป
ยังไม่ทันทำให้เกิดความรู้สึกว่า นี่เป็นเราคิด นี่เป็นความคิดของเรา
ปกติ สังเกตนะว่า ความคิดจะดูดจิตไปยึดติด
แต่พอมีความว่าง มีความเบา จะมีความพร้อม ที่จะเห็นว่าความคิดไม่มีแรงดึงดูด
ไม่มีความน่าสนใจพอที่จะให้จิตไปยึดเอาไว้
พอจิตไม่ยึด แล้วไม่เกิดอุปาทาน
ไม่เกิดความรู้สึกว่า นี่เราเป็นคนคิด ความคิดเป็นตัวเรา พอเห็นว่าความคิด เป็นเหมือนกับเมฆหมอกมากระทบชั่วคราว
ลอยมาแล้วลอยไป คุณจะสังเกตใจตัวเองนะ ว่าไม่มีความยึด ไม่มีอาการยึด .. แล้วใจที่ไม่มีอาการยึดนั่นแหละ
ที่เบาที่สุด
ตรงนี้จะได้ข้อสรุปว่า อนัตตา มีอยู่แล้ว
เป็นอยู่แล้ว ไม่เคยมีอัตตาอยู่แล้วไม่เคยมีตัวเราเกิดมา แล้วก็ตายไปอยู่แล้ว
แต่อนัตตาจะปรากฏตามจริง
ต่อเมื่อม่านหมอกอุปาทาน หรือความคิด หายไป
อาการยึดความคิดหายไปเมื่อไหร่ นั่นแหละ
อนัตตาปรากฏเท่าเดิม ตามที่เป็นของเดิมอยู่แล้ว
____________________
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน
ตอน คลายเครียดใน ๓ นาที
-
หลังทำสมาธิร่วมกัน
วันที่
24 กรกฎาคม 2564
ถอดคำ
: เอ้
รับชมคลิป
: https://www.youtube.com/watch?v=lJ1vj_MVp44
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น