ดังตฤณ : ช่วงแรกๆ จะมีพากย์บ้างก็ได้ เพื่อไม่ให้หลง
แต่พอเราเริ่มรู้สึกถึงลมหายใจได้คงเส้นคงวาแล้ว
ตรงนั้นไม่ต้องไปพากย์แล้ว ไม่ต้องไปเข้าออก ปล่อยให้เกิดการรับรู้ตรงๆ ว่า
จิตกำลังรับรู้อะไร
แต่ย้ำมากๆ
เลยว่าต้องนั่ง คอตั้งหลังตรง รู้อิริยาบถก่อนที่จะรู้ลมหายใจ
อานาปานสติ
รู้อิริยาบถก่อนรู้ลมหายใจ พระพุทธเจ้าท่านตรัสนะครับ ขึ้นต้นมา ให้นั่งกายตรง
ดำรงสติมั่น ก็คือคอตั้งหลังตรงนี่แหละ
แล้วจากนั้นค่อยรู้ว่ากำลังหายใจเข้าหรือหายใจออก
ถ้าหากรู้ตามนี้
ตามขั้นตามตอนอย่างนี้ จิตจะไม่หดแคบ
จิตจะมีสภาวะเห็นกายนั่งคอยคุมให้มีความเต็มอยู่ และพอจิตที่มีความเต็ม
รู้ลมหายใจเข้าออก ในที่สุดแล้ว จะไม่ต้องพากย์ แต่จะรู้เอง รู้ชัดๆ
แต่ที่ยังพากย์อยู่ก็ให้สังเกตด้วยนะ
ว่าจิตมีความคับแคบอยู่แค่ภาวะในหัวหรือเปล่า ถ้ามีความคับแคบอยู่
จะไม่ตั้งเป็นสมาธิขึ้นมาได้ จิตจะไม่เบ่งบานออกเป็นสมาธิ
แต่จะบีบอยู่กับสมาธิที่เพ่งเล็งว่ากำลังหายใจเข้าหายใจออกนะครับ
สังเกตอย่างนี้ด้วยแล้วกันว่าจิตกำลังแคบหรือกว้าง
เรามีฐานคืออิริยาบถนั่งเป็นตัวตั้งหรือเปล่าก็จะช่วยได้
___________________
เวลานั่งตามลมหายใจ
คอยนึกตามว่าหายใจเข้าหายใจออกตลอด เพื่อกดจิตไว้ไม่ให้ออกไปไหน เพราะจิตชอบออก
ควรทำไหมคะ?
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน
ตอน คลายเครียดใน ๓ นาที
วันที่
24 กรกฎาคม 2564
ถอดคำ
: เอ้
รับชมคลิป:
https://www.youtube.com/watch?v=6XmSr87As5E&t=6s
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น