ถาม : หนูพยาบาทค่ะ
แล้วไม่เชื่อเรื่องอโหสิกรรม
ก็คือเลิกกับสามี แล้วเห็นตัวเองฟุ้งซ่าน ก็เดินจงกรมไป
ช่วงหลังเห็นว่าตนเองฟุ้งซ่าน แต่มีความสบายในการเห็นว่าความพยาบาท
รับฟังทางยูทูป : http://
(ที่มา : ดังตฤณวิสัชนา บริษัทเชฟรอน, ๑๔ ตุลาคม ๒๕๕๓)
ดังตฤณ:
จริงๆแล้ว ไม่ใช่ว่าเราไม่เชื่อเรื่องการอภัยนะ
เพียงแต่เชื่อผ่านรูปแบบของการเห็นจิต
คือที่ผ่านมา มันดูว่าอาการพยาบาทเป็นอย่างไร
แล้วใจมันก็สบายขึ้น
นี่ก็เป็นรูปแบบหนึ่งของการให้อภัยนะ
เห็นความพยาบาท จะไม่พยาบาท!
ยิ่งเห็นความพยาบาทมากขึ้นเท่าไหร่
ใจมันจะยิ่งถอน
ยิ่งห่างจากความพยาบาทมากขึ้นเท่านั้น
นี่ก็คือรูปแบบหนึ่งของการให้อภัยนั่นเอง
ขอให้มองอย่างนี้
ก็ดีแล้วนี่ ทำไม
.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
เพียงแต่เชื่อผ่านรูปแบบของการเห็นจิต
คือที่ผ่านมา มันดูว่าอาการพยาบาทเป็นอย่างไร
แล้วใจมันก็สบายขึ้น
นี่ก็เป็นรูปแบบหนึ่งของการให้อภัยนะ
เห็นความพยาบาท จะไม่พยาบาท!
ยิ่งเห็นความพยาบาทมากขึ้นเท่าไหร่
ใจมันจะยิ่งถอน
ยิ่งห่างจากความพยาบาทมากขึ้นเท่านั้น
นี่ก็คือรูปแบบหนึ่งของการให้อภัยนั่นเอง
ขอให้มองอย่างนี้
ก็ดีแล้วนี่ ทำไม
.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
ถาม : มันจะผ่านไปได้ใช่ไหมคะ?
ดังตฤณ:
ได้ซิ เพราะมันห่างออกมาเรื่อยๆ
เพราะที่พี่เห็นเลยนะ
จิตของเราแต่ก่อน มันเศร้า
มันเหมือนจะร้องไห้อยู่ตลอด อยู่กับอาการผูกใจ
แต่ตอนนี้ใจมันห่างออกมาจากอาการผูก
เพราะเราดูมาเรื่อยๆ
แต่เราคิดไม่เลิก
เราก็คิดว่ายังไม่ประสบความสำเร็จ
แต่ที่แท้ไม่ใช่นะ
อย่าไปดูที่ตัวความคิดอย่างเดียว
นี่อาการของใจมันถอนออกมา
มันห่างออกมาเรื่อยๆโดยที่เราไม่รู้สึกตัว
เรายังนึกว่า ถ้าเรายังคิดอยู่
แปลว่า เรายังไม่ประสบความสำเร็จ
จริงๆไม่ใช่ ใจมันสว่างขึ้น
.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
เพราะที่พี่เห็นเลยนะ
จิตของเราแต่ก่อน มันเศร้า
มันเหมือนจะร้องไห้อยู่ตลอด อยู่กับอาการผูกใจ
แต่ตอนนี้ใจมันห่างออกมาจากอาการผูก
เพราะเราดูมาเรื่อยๆ
แต่เราคิดไม่เลิก
เราก็คิดว่ายังไม่ประสบความสำเร็จ
แต่ที่แท้ไม่ใช่นะ
อย่าไปดูที่ตัวความคิดอย่างเดียว
นี่อาการของใจมันถอนออกมา
มันห่างออกมาเรื่อยๆโดยที่เราไม่รู้สึกตัว
เรายังนึกว่า ถ้าเรายังคิดอยู่
แปลว่า เรายังไม่ประสบความสำเร็จ
จริงๆไม่ใช่ ใจมันสว่างขึ้น
.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
ถาม : อย่างเมื่อเช้า
เดินจงกรมเป็นชั่วโมง แต่ก็เห็นใจเข้าไปแนบกับการคิดเรื่องไม่ดีของเขา
ดังตฤณ:
อันนั้นเพราะคิด
ไม่ใช่แนบจริง
ถ้าแนบจริงมันต้องคิดไม่เลิก
อันนี้มันเข้าไปดึงดูดชั่วคราว
ต้องแยกให้ออก
ถ้าเป็นแต่ก่อนจะคิดตลอดเวลาไม่เลิก
อย่างนั้นเรียกว่าดูดติดอยู่กับความพยาบาท
และก็ร้อนอยู่ตลอดเวลา
จิตเป็นอกุศลอยู่ตลอดเวลา
แต่นี่จิตมีกุศลในทุกขณะที่เรามีสติ เจริญสติ
อย่าไปมองว่า ถ้าเกิดความพยาบาทมาปุ๊บ
ตรงนั้นจะเป็นอกุศลเสมอ
ขอให้มองว่า เมื่อเกิดความพยาบาท
จิตมันจะทำอย่างไรกับความพยาบาท
ถ้าหากว่ามันเข้าไปล็อกอยู่กับความพยาบาท
เหมือนเมื่อเช้า อย่างนั้นเรียกว่า อกุศล
แต่ถ้าหากว่า มีความพยาบาท
และแม้แต่วินาทีเดียวเรารู้สึกว่า
ความพยาบาทสักแต่เป็นภาวะอะไรเข้ามา
แล้วเรารู้ เราเห็น
นี่เรียกว่าเจริญสติแล้ว
นี่เรียกว่าเป็น ‘มหากุศลจิต’ แล้ว
ในคัมภีร์มีบอกอยู่นะ
ถ้าหากว่าเกิดอกุศลจิต
แล้วมีความรู้ทัน มีสติระลึกได้
‘มหากุศลจิต’ จะเกิดขึ้นแทนทันที
สติที่รู้อกุศล คือมหากุศลจิต
จำไว้นะ
ถ้าแนบจริงมันต้องคิดไม่เลิก
อันนี้มันเข้าไปดึงดูดชั่วคราว
ต้องแยกให้ออก
ถ้าเป็นแต่ก่อนจะคิดตลอดเวลาไม่เลิก
อย่างนั้นเรียกว่าดูดติดอยู่กับความพยาบาท
และก็ร้อนอยู่ตลอดเวลา
จิตเป็นอกุศลอยู่ตลอดเวลา
แต่นี่จิตมีกุศลในทุกขณะที่เรามีสติ เจริญสติ
อย่าไปมองว่า ถ้าเกิดความพยาบาทมาปุ๊บ
ตรงนั้นจะเป็นอกุศลเสมอ
ขอให้มองว่า เมื่อเกิดความพยาบาท
จิตมันจะทำอย่างไรกับความพยาบาท
ถ้าหากว่ามันเข้าไปล็อกอยู่กับความพยาบาท
เหมือนเมื่อเช้า อย่างนั้นเรียกว่า อกุศล
แต่ถ้าหากว่า มีความพยาบาท
และแม้แต่วินาทีเดียวเรารู้สึกว่า
ความพยาบาทสักแต่เป็นภาวะอะไรเข้ามา
แล้วเรารู้ เราเห็น
นี่เรียกว่าเจริญสติแล้ว
นี่เรียกว่าเป็น ‘มหากุศลจิต’ แล้ว
ในคัมภีร์มีบอกอยู่นะ
ถ้าหากว่าเกิดอกุศลจิต
แล้วมีความรู้ทัน มีสติระลึกได้
‘มหากุศลจิต’ จะเกิดขึ้นแทนทันที
สติที่รู้อกุศล คือมหากุศลจิต
จำไว้นะ
และถ้ายิ่งพยาบาทเข้ามามากๆ
เป็นเครื่องฝึกเครื่องกระตุ้นให้เราเกิดสติมากๆ
นั่นยิ่งแสดงให้เราเห็นการสะสมของมหากุศลจิตมากขึ้นทุกที
ตอนนี้ มันสว่างกว่าเดิมเยอะนะ
เป็นเครื่องฝึกเครื่องกระตุ้นให้เราเกิดสติมากๆ
นั่นยิ่งแสดงให้เราเห็นการสะสมของมหากุศลจิตมากขึ้นทุกที
ตอนนี้ มันสว่างกว่าเดิมเยอะนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น