ถาม : การแผ่เมตตาคือการที่เราคิดถึงเขา แล้วตั้งใจปรารถนาให้เขามีความสุข แค่นี้ใช่ไหม?
รับฟังทางยูทูบ : https://youtu.be/GcvwKPAOl-E
ดังตฤณ :
ไม่ใช่นะ
การคิดอยากให้เขามีความสุข บางทีเราไม่รู้ตัวนะว่า ข้างในลึกๆมันไม่ได้เล็งไว้อย่างนั้นนะ
บางคนน่ะนะ เรียกว่า..อืม.... ปากกับใจไม่ตรงกันนะ อันนี้ไม่ได้พูดถึงกรณีเฉพาะนะ
แต่โดยทั่วๆไปเนี่ย บางทีนะ คือไปมีเรื่องกับคนที่ทำงาน ไปมีเรื่องกับคนที่บ้าน
แล้วพระท่านสอนว่า เออ ให้แผ่เมตตา แล้วก็เชื่อครูบาอาจารย์แหละว่า โอเค
วิธีการที่ดีที่จะดับความโกรธ คือ การแผ่เมตตา
ทีนี้การแผ่เมตตามันเป็นไปด้วยความเข้าใจที่แตกต่างกันมากนะ
บางคนเข้าใจว่าแผ่เมตตาเนี่ย อย่างกรณีนี้คือว่า นึกให้เขามีความสุขนะ พยายามจะบังคับตัวเอง
พยายามจะสั่งตัวเองให้ให้อภัย แล้วก็นึกให้เขามีรอยยิ้ม
นึกให้เขามีความสุขอะไรต่างๆนานานะ ทั้งๆที่ตัวเราเองยังไม่ได้มีความสุขอยู่เลย
ใจยังแห้งเหี่ยว ใจยังโกรธแค้น กายยังเต็มไปด้วยความรุ่มร้อนอยู่ อย่างนี้เนี่ยนะ
ไม่ใช่หลักการแผ่เมตตาที่ถูกต้อง
หลักการแผ่เมตตาที่ถูกต้องที่พระพุทธเจ้าสอนนะ
คือ ทำใจของเราให้มีความสุขเองก่อน
เหมือนกับมีทรัพย์
แล้วค่อยเอาไปให้คนอื่น
ผมยกตัวอย่างง่ายๆ
ให้คิดตามได้ตอนนี้เลยนะ อย่างถ้าเราตั้งใจกราบพระพุทธรูป กราบลงด้วยความนอบน้อมนะ
กายประณีต แล้วก็ใจประณีตตามนะ มันมีความน้อมลงจริงๆ
มันมีความรู้สึกว่าอยากเอาหน้าผากไปจรดพื้น ณ ขณะนั้นอัตตามันหายไป มันมีความสุขนะ
มันเกิดความรู้สึกเคารพยำเกรง มันเกิดความรู้สึกเลื่อมใสในพระรัตนตรัย
อย่างนี้เนี่ยเรามีความสุขแล้ว แล้วพอเราสวดอิติปิโส ภควา นึกถึงองค์พระราวกับว่า
เออ เราอยากให้ท่านมีความสุข เนี่ย ตอนนี้มันมีความสุขอยู่ก่อนใช่ไหม
แล้วเราอยากให้องค์พระมีความสุข มันก็ยิ่งมีความสุขที่ขยายออกไป
ลักษณะแบบนี้แหละคือเมตตา
คือพูดง่ายๆสั้นๆนะ
มีความสุขที่ตัวเองก่อน
แล้วเอาความสุขนั้นเผื่อแผ่ไปให้คนอื่น อย่างนี้ถึงจะเรียกว่าแผ่เมตตา
ถ้าอยากจะให้อภัยใคร
หรืออยากจะให้ใครมีความสุขนะ ถามตัวเองว่าเรามีความสุขแล้วหรือยัง
ถ้าเรามีความสุข เราพร้อมจะให้อภัย มีความพร้อมที่จะแผ่เมตตา
มีความพร้อมที่จะลงมือทำอะไรบางอย่างจริงๆ เพื่อที่จะให้เขามีความสุขด้วยซ้ำ
ไม่ใช่แค่คิดๆเอา อยากจะให้เขามีความสุข บางคนเนี่ยนะนั่งบอกสวด สัพเพ สัตตา อเวรา
โหนตุ ใจเนี่ย...อื้อหือ มันยังเต็มไปด้วยความเคียดแค้น
เต็มไปด้วยความรู้สึกเหมือนกับคุกรุ่น
เต็มไปด้วยความรู้สึกเหมือนอยากจะให้เขาเจ็บปวดนะ ใจจริงๆมันเป็นอยู่อย่างนี้
แต่ปากเนี่ยสวด สัพเพ สัตตา ไป มันไม่ใช่การแผ่เมตตา มันเป็นการพูด
มันเป็นการพ่นลมปากออกไปเฉยๆนะ เหมือนกับพูดปกติ
เหมือนกับการพ่นลมปากตามธรรมดานั่นแหละนะ ลักษณะของเมตตามันต้องออกมาจากจิตวิญญาณ
ไม่ใช่ลมปากนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น