กิเลน ประลองเชิง เขียนถึงคุณดังตฤณ (ไทยรัฐ)

ธรรมนูญชีวิต

คอลัมน์ “ชักธงรบ” หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ
กิเลน ประลองเชิง เขียนเมื่อปีพ.ศ. ๒๕๔๗

มีเสียงถามหาหนังสือธรรมนูญชีวิต ของท่านอาจารย์พระมหาประยุทธ์ มามากมายครับ บางท่านศรัทธาแก่กล้า ถึงขั้นติดต่อขอต้นฉบับไปพิมพ์แจก

เจ้าภาพหนึ่งราย ผมเป็นกังวล หากมีคนต้องการมากๆ หนังสือจะมีพอหรือไม่

ถึงวันนี้ หายกังวลแล้ว เพราะมีเจ้าภาพรายใหญ่ ประกาศว่า แจกจ่ายให้คนไทยทั้งประเทศ

ใครสนใจ เขียนชื่อที่อยู่หน้าซองเปล่าขนาด A4 ติดแสตมป์ 15 บาท วงเล็บที่มุมซอง รับหนังสือธรรมนูญชีวิต ส่งไปที่กองพุทธศาสนศึกษา สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ต.ศาลายา อ.พุทธมณฑล จ.นครปฐม 73170

น.พ.จักรธรรม ธรรมศักดิ์ ผอ.พศ. ท่านว่า มีพอแจกให้ ฟรีทุกคน

ธรรมนูญชีวิต เป็นคู่มือเพื่อการดำเนินชีวิตที่ดีงาม อ่านแล้ววางพื้นฐานด้านศีล จัดระบบชีวิตให้สงบเรียบง่าย ก่อนก้าวไปสู่การฝึกสมาธิ ซึ่งจะนำไปสู่การเรียนรู้กระบวนการดับทุกข์ ...คือปัญญา

ธรรมะของพุทธแท้...รวมยอดอยู่แค่นี้ ศีล สมาธิและปัญญา ...นี่แหละ

ธรรมทาน การให้ทานด้วยธรรมะ ผมเชื่อว่า เกิดอานิสงส์มากกว่าทานอื่น

เกือบยี่สิบปี เตีย ที่ดี กัลยาณมิตรคนแรก ส่งหนังสือพุทธธรรม ของอาจารย์พระมหาประยุทธ์มาให้ ผมได้พื้นฐาน ไปอ่านถึงหนังสือชุดธรรมโฆษ ของอาจารย์พุทธทาส

เล่มอานาปานสติ...ผมสนใจใคร่ครวญข้อ ปฏิจจสมุปบาท สะดุดใจ อาจารย์พุทธทาส ท่านบอกว่า ไม่ใช่เหตุปัจจัยอธิบายการเกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิด แบบข้ามภพข้ามชาติ

อาจารย์ใช้เวลาค้นคว้าในสวนโมกข์กว่า 25 ปี จึงกล้าชี้ทางใหม่

เกิด-ดับ เป็นกระบวนการในใจ

ยิ่งทบทวน นานวันก็ยิ่งซึมซับ ปฏิจจสมุปบาท รู้จักทุกข์ เหตุแห่งทุกข์ การดับทุกข์ และทางดับทุกข์ นี่เอง ที่พระพุทธเจ้ากล้าประกาศว่าตรัสรู้

วงจรปฏิจจสมุปบาท ปุถุชนทั่วไปมักไปติดที่ข้อตัณหา... ความอยาก...ก็ต้องพยายามฝึกใจอย่าให้เกิดอุปาทาน...ความยึด

อยากแล้วอย่ายึด อาจารย์พุทธทาสท่านสอนว่า รู้จักปล่อยวาง

อย่ายึดว่า ตัวกู ของกู

ปล่อยวางให้ได้ วงจรทุกข์ ก็จะไม่หมุนไปถึง ภพ...ซึ่งจะนำไปสู่การเกิด ที่เรียกว่า ชาติ...หากถึงขั้นชาติแล้ว วงจรก็ต้องหมุนต่อถึง ชรา มรณะ เสื่อมและดับ และสุดทางที่ความทุกข์

พื้นฐานธรรมะเหล่านี้แหละครับ เมื่อกัลยาณมิตร ส่งหนังสือชุด ของ "ดังตฤณ" มาให้

นับแต่เล่ม มหาสติปัฏฐานสูตร ทางนฤพาน เจ็ดเดือนบรรลุธรรม กรรมพยากรณ์ และเล่มล่า เสียดาย...คนตายไม่ได้อ่าน

ผมเหมือนได้แผนที่ใหม่ ชี้ช่องให้ปล่อยวาง และวางได้ มากขึ้นไปอีก

หนังสือชุดของดังตฤณ ทำให้ผมเห็นเป็นอัศจรรย์ ได้ความรู้สึกใหม่ ฆราวาสผู้หนึ่งฝึกธรรม ก่อเกิดปัญญา รู้แจ้งแทงตลอดวงจรทุกข์ ได้ลึกซึ้งกว่าพระที่ผมรู้จักหลายรูป

แล้วก็เกิดข้อสงสัย...คนไม่บวชเป็นพระ จะบรรลุธรรมขั้นสูง ได้แค่ไหน?

และถ้าระดับการบรรลุถึงขั้นอรหันต์ ไม่เรียกว่าพระอรหันต์ แล้วจะเรียกว่าอะไร

________________

สัญญาณธรรม

คอลัมน์ “ชักธงรบ” หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ
กิเลน ประลองเชิง เขียนเมื่อปีพ.ศ. ๒๕๔๘

เวลาเกิดทุกข์ ส่วนใหญ่คนไทยจะเข้าวัดครับ พระท่านก็มักจะให้รับศีลฟังธรรม ที่ลึกซึ้งก็จะสอนสมาธิ แล้วบอกว่า สุดทางของสมาธิ คือปัญญา มีนัยไปถึงความหลุดพ้น

แต่วิถีชีวิตมนุษย์ ที่ผูกพันกับสิ่งร้อยรัดสารพัด ไหนจะงาน ไหนจะสังคม ไหนจะครอบครัว เมื่อหาเวลาเข้าวัดไม่ได้ ทางเลือกสุดท้าย

ก็คือหนังสือธรรมะใกล้มือ

บางเนื้อหาจากคู่มือดับทุกข์ ของท่านอาจารย์พุทธทาส เรื่องของการทำสมาธิ ก็แค่หลับตา เหมือนของในฝ่ามือมักหนักนัก ก็คว่ำ...ก็เท่านั้น

ลงลึกเข้าหลักอานาปานสติ หลักสมาธิของท่านอาจารย์พุทธ-ทาส ยึดโยงอยู่กับหลักวิสุทธิมรรค ยากโดยหลัก ประเด็นของการฝึก ไม่ได้อยู่ที่ใช้วิธีไหน อาจารย์ไหน แต่น่าจะอยู่ที่นาทีที่ตัดสินใจเริ่ม

เริ่มแล้ว...ก็เชื่อมโยงต่อไป ไม่คาดหวัง ไม่ท้อถอย

จิตที่อาจารย์เปรียบเหมือนวัวป่า...เคยคึกคะนอง โลดลำพอง ก็เริ่มอ่อนล้า คลอเคลียผูกพันอยู่กับกระแสยาวสั้นของลมหายใจ

ฝึกสมาธิแล้ว ยามว่างก็อ่านธรรมะ เลือกหัวข้อตรงใจ...นี่คือ ธรรมวิจัย หนึ่งในหลักโพชฌงค์ ติดธรรมะนั้นไป...ใคร่ครวญในสมาธิ

ฝึกปฏิบัติแล้ว...ที่คิดว่าเคยรู้ นี้คือทุกข์ นี้คือต้นเหตุแห่งทุกข์ นี้คือการดับทุกข์ และนี้คือทางดับทุกข์ แท้จริง เพิ่งมารู้...เหมือนเพิ่งได้ชิมขนมอร่อยด้วยปลายลิ้น

ฝึกทบทวน สายโซ่แห่งความทุกข์ เพราะมีอวิชชา จึงมีสังขาร...ฯลฯ ...เพราะมีตัณหา จึงมีอุปาทาน ...เพราะมีชาติ จึงมีชรามรณะ เป็นที่มาของกระบวนการแห่งทุกข์

จิตที่เคยแบกของหนัก ตัวกู ของกู ตัณหา มานะ ทิฐิ ก็เริ่มวาง แล้วก็เริ่มเบาลงๆ

แต่ก็นั่นแหละ จิตที่เบาและว่าง เพราะเข้าใจหลักไตรลักษณ์ ทุกสิ่งไม่เที่ยง ทุกสิ่งเป็นทุกข์ ทุกสิ่งเป็นอนัตตา (ไม่มีตัวตน) ก็ว่างอยู่ชั่วเวลาทําสมาธิ

นอกเวลาสมาธิ ก็เผลอรัก เผลอโลภ เผลอโกรธ เผลอหลง ไปตามปุถุชนวิสัย

จิตฟุ้งซ่านนอกสมาธิ คลี่หนังสือก็ได้วิสัชนา สมาธิปุถุชน เหมือนตะกอนน้ำก้นแก้ว เมื่อแก้วเขย่า ตะกอนก็ฟุ้ง... น้ำก็ขุ่น

เปรียบอีกอย่าง จิตในสมาธิเหมือนต้นหญ้าใต้ก้อนหินใหญ่ เมื่อยกก้อนหินออก

ต้นหญ้าก็เริ่มงอกใหม่

ตั้งแต่ผมเริ่มอ่าน “มหาสติปัฏฐานสูตร” จนถึงเล่มล่า... “เสียดาย คนตายไม่ได้อ่าน” ที่มีข่าวฮือฮา ในงานหนังสือแห่งชาติ เป็นหนังสือธรรมะ ที่มียอดขายทำลายสถิติ ถึง 6 หมื่นเล่ม

ผมก็อยากเห็นหน้าคนเขียน ที่ใช้นามปากกา "ดังตฤณ" จับใจ

คนที่บอกว่าตัวเอง "เหมือนต้นหญ้า" สื่อว่า ยังไม่ถึงฝั่ง ผมก็ยิ่งอยากรู้ คนคนนี้ว่ายน้ำเข้าใกล้ฝั่งมากน้อยแค่ไหน

มีคนส่งข่าว...บ่ายโมงอาทิตย์นี้ "ดังตฤณ" จะอยู่ที่บูธ ดีเอ็มจี (W 20) สัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ศูนย์สิริกิติ์ ครับ

ก็เมื่อมีคนเข้าถึงธรรมะมากๆ หนังสือธรรมะขายได้มาก และคนเขียนธรรมะมีคนเห่อเหมือนเห่อดารา ผมคิดว่า นี่คือสัญญาณที่ดีที่ไม่มีบ่อยนัก ในบ้านนี้เมืองนี้

________________

ผลงานเขียนของคุณดังตฤณ :

อ่านฟรี : www.dungtrin.com

ฟังฟรี : https://www.youtube.com/user/DungtrinAnswer/videos

อ่านบทความใหม่จากคุณดังตฤณได้ทุกวันที่ :

www.facebook.com/Dungtrin

บทสัมภาษณ์คุณดังตฤณทั้งหมด :
รู้จักดังตฤณบทสัมภาษณ์คุณดังตฤณ "ชีวิตนี้ไม่มีฟลุ้ค"  
อ่านบทสัมภาษณ์คุณพ่อวิโรจน์ ไมตรีเวช (คุณพ่อคุณดังตฤณ) >> คลิกที่นี่ 
อ่านบทสัมภาษณ์คุณดังตฤณ (หนังสือพิมพ์ผู้จัดการ) >> คลิกที่นี่ 
ประวัติคุณดังตฤณจากกระทู้ในเว็บลานธรรม
กิเลน ประลองเชิง เขียนถึงคุณดังตฤณ (ไทยรัฐ) (บทความนี้)