ทำไมนั่งสมาธิและเคลิ้มหลับทุกครั้ง ควรปฏิบัติอย่างไร
ดังตฤณ: ก็อยากให้แบ่งไปเดินจงกรมบ้าง
เดินจงกรมเอาแรกๆ นี่ ให้รู้สึกถึงเท้ากระทบ แปะๆๆ ก็พอ
การเดินจงกรมนี่
เริ่มต้นขึ้นมาสิ่งที่ต้องท่องเลยนะ คือ เราจะรู้สึกถึงจังหวะกระทบ ไม่ใช่กระทบแค่
หนึ่ง สอง สาม แล้วถือว่าจบ ถือว่าใช้ได้ แต่ต้องรู้ว่ามันมีจังหวะกระทบ แปะๆๆ ไป บางรอบนี่
แปะๆๆ ช้า บางทีมันก็เร็ว บางทีมันรู้สึกชัด บางทีก็รู้สึกไม่ชัด
ถ้าจับจังหวะของการกระทบได้ นี่ตัวนี้มันเริ่มเกิดสติ มันเริ่มที่ว่าจิตจะขยายขอบเขตการรับรู้แบบเพ่งเล็ง
ให้กลายเป็นแผ่กว้างสบายขึ้น จิตที่มีความสามารถรับรู้ได้กว้างขึ้น
เห็นเป็นจังหวะกระทบที่บางทีช้า บางทีเร็ว ไม่เที่ยง ไม่สม่ำเสมอ นะ
ความสามารถเห็นแบบนั้นนี่ พอกลับมานั่งสมาธิ คุณจะรู้สึกได้ว่า เออ
มันมีความตื่นมากขึ้น มันรู้สึกว่ามีความสามารถที่จะตั้งอยู่ รู้ แล้วก็ดู
แล้วก็เห็น อะไรอย่างหนึ่งเป็นระยะเวลายาวนานขึ้น
ขอให้สังเกตเถอะ
ที่นั่งสมาธิแล้วง่วงนี่ เพราะว่ามันเห็นแป๊บเดียว เห็นแค่จังหวะสั้นๆ
ไม่สามารถเห็นในช่วงจังหวะยาวๆ ได้ จิตมันยังคับแคบ จิตมันยังไม่มีกำลัง
จิตมันยังอ่อนแอเกินกว่าที่จะรับรู้อะไรได้นานๆ
ขอให้มองง่ายๆ
ว่าถ้าจิตมีกำลังมากพอที่จะเห็นความไม่เที่ยงของภาวะหนึ่งได้ อันนี้ ตัวนี้แหละที่เริ่มจะมีความตื่นตัวขึ้นมานะครับ
พอนั่งสมาธิแบบตื่นตัวได้นานๆ ยิ่งตื่นมาก จิตจะยิ่งมีความเข้มแข็ง
จิตยิ่งมีสติและกำลังของสมาธิมากขึ้น แล้วก็จะรู้สึกว่า เราต้องการนอนน้อยลงนะ
เพราะได้พัก ได้รีแลกซ์ (Relax) อยู่แล้ว ในระหว่างที่เราเจริญสติแล้วก็นั่งสมาธินะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น