ดูลมหายใจแล้วจุกแน่นที่คอ เปลี่ยนเป็นนั่งนิ่งดูจิตแทนไหม

ถาม : ดูลมหายใจแล้วจุกแน่นที่คอ เปลี่ยนเป็นนั่งนิ่งดูจิตแทนไหม  

รับฟังทางยูทูบ :  https://youtu.be/3MEAo0j2rEs   
ดังตฤณวิสัชนา ๒๕๕๖ ครั้งที่ ๕ การเจริญสติในชีวิตประจำวันแบบฆราวาส    ๖ กันยายน ๒๕๕๖ ที่ณัฐชญาคลินิก   
ดังตฤณ: มันจะกลายเป็นฟุ้งซ่านไป ถ้าคุณทำแบบนั้น ไอ้ที่เคยชินอ่ะนะ มันจะเหมือนกระโดด จิตมันจะกระโดดไปกระโดดมา 

ถาม : ดูจิตวิ่งไปแบบจับตรงโน้นตรงนี้ ความคิดเกิดดับอะไรอย่างนี้ไป 

ดังตฤณ:  

คืออย่าดูตรงนั้นเลย เพราะว่า ที่ผ่านมาเนี่ย เราจะรู้สึกว่าพอดูไปแล้วมันก็ไม่ไปถึงไหน มันก็วนอยู่กับอาการที่มันกระโดดไปกระโดดมาเนี่ยแหละ ดูเป็นแค่ว่า ในขณะนี้เนี่ย ใจ มันไม่ได้นิ่ง คือเอาแค่สองอย่างเป็นภาวะเปรียบเทียบกัน ถ้าใจเรานิ่งมันจะรู้สึกเอื่อยๆ แบบที่เคยคุ้นเงี้ย แต่ถ้าจิตมันกระโดดไปโน่นนี่นั่น มันจะเหมือนกับความนิ่งตรงนั้นมันเสียไป  คือเข้าใจไหม เราไม่ได้ไปวิ่งตามความคิด แต่ว่าเราดูเป็นจิต ดูเป็นสภาพของใจ ที่ มันมีความต่างกันแค่สองอย่าง ระหว่างนิ่ง กับวิ่งอยู่ เข้าใจพอยท์ไหม ไม่ใช่เข้าไปในหัว แต่ให้รู้สึกอยู่ในใจว่าตอนเนี้ยภาวะมันแตกต่างกันยังไงนะ  

อย่างตอนเนี้ยมันยังวิ่ง หน้าตาการวิ่งเนี่ย ใจมันจะเหมือนไม่หยุด อ่า เห็นไหม นี่เรียกว่าเห็นอาการไม่หยุดละ มันหยุด มันหยุดลงเห็นไหม พอเห็นอาการไม่หยุดมันหยุดลงทันที นี่ตอนนี้มันวิ่งใหม่ วิ่งอ่อนๆ ไม่ได้วิ่งจี๋แบบเมื่อกี้ เราแค่ยอมรับตามจริงอย่างตอนนี้วิ่งอยู่ ในอาการยอมรับตามจริงมันจะเห็นทันที ว่าจิตเราเป็นยังไง เห็นไหม ไม่ต้องไปดูว่า มันกระโดดไปไหน มันเห็นเป็นจิต แค่ดวงเดียวพอ แล้วจิตดวงเดียวก็คือความรู้สึกทั้งหมดที่กำลังเกิดขึ้นปรากฏขึ้นในปัจจุบันนี้แหละ วิธีที่เราจะรู้ได้ว่า จิต มันเป็นจิตที่เกิดขึ้นในขณะนี้จริงๆ ก็คือ อาศัยลมหายใจประกอบ สังเกตดูว่าเนี่ย เราหายใจอยู่อย่างนี้รู้สึกอย่างไง  

อย่างตอนเนี้ยหายใจแล้วรู้สึกว่ามันเฉย ๆ มันนิ่ง ๆ มีความสุขอยู่อ่อนๆ เห็นไหม เห็นความสุขอยู่อ่อน ๆ ไหม มันไม่ใช่สุขแบบเอื่อยๆ แบบที่ผ่านมา มันมีอาการตื่น มันคล้าย ๆ ใจมันเป็นคนตื่น เห็นความแตกต่างใช่ไหม เพราะมันคุ้นมานาน สุขแบบเอื่อยๆ เนี่ย มันจะเหมือนนิ่งๆ เงียบๆ ไปเฉยๆ แต่เนี่ยมันจะมีความสว่าง นะ แล้วเวลาดู ดูเปรียบเทียบอย่างเนี้ยแหละ จิตสว่างอยู่หรือว่าจิตเอื่อย ๆ อยู่ จิตมีความนิ่งอยู่หรือว่ามีอาการวิ่งอยู่ ยอมรับตามจริงเป็นขณะ ๆ แล้วทุกภาวะที่ถูกเรายอมรับตามจริงจะแสดงความไม่เที่ยงให้ดูเสมอ เนี่ยตอนเนี้ยมีอะไรวิ่ง ๆ วนๆ อยู่ คือแทนที่จะไปดูว่ากำลังคิดอะไร เราแค่รู้สึก รู้สึกถึงท่านั่ง แล้วรู้สึกว่าในท่านั่งเนี่ย จิตมันกำลังเป็นยังไงอยู่ สงบหรือว่าวิ่ง ตอนเนี้ยมันวิ่งน้อยลง เราก็แค่รู้สึกไป เออจิตมันกำลังวิ่งน้อยลง