ดังตฤณ : อันนี้เป็นปัญหาของคนปฏิบัติ ซึ่งถ้าพูดกันจริงมันอาจจะยาว แต่ผมจะขอสรุปสั้นๆ นะครับ
คำถามคือ “เมื่อเจริญสติก่อนนอนมีสติรับรู้ลมหายใจ แล้วรู้สึกว่าเหมือนหลับๆตื่นๆทั้งคืน คือตาแข็งแล้วก็ใจมันพะวงกับการปฏิบัติจนกระทั่งไม่พักสงบคอย แต่จะรู้ว่าลมหายใจเป็นภาวะที่ถูกต้องมั้ย”
มันไม่ถูกเท่าไหร่นะครับ
แต่ช่วงเริ่มต้นฝึกมีอะไรแบบนี้บ้าง ต้องผ่านด่านแบบนี้เป็นเรื่องธรรมดา
เป็นเรื่องปกติของคนที่ยังไปไม่ถึงจุดที่มันอิ่มตัวจริงๆ ที่มันเสถียรแล้ว
ถ้าเสถียรแล้วเป็นยังไง?
คือเรานึกถึงลมหายใจด้วยอีกอาการหนึ่งที่ไม่พะวง
ไม่พะวงถึงลมหายใจ แต่จะเอาความรู้สึกสบายๆเป็นตัวตั้ง
พูดง่ายๆคือ คุณไม่ได้ให้ความสำคัญกับการปรากฏของลมหายใจในแบบจริงจัง แต่จะเอาจิตสบายๆเป็นตัวตั้งให้ความสำคัญกับจิตสบายๆที่มันไม่มีหน้าตา ไม่มีตัวตน ไม่มีบุคคลว่าใครเป็นผู้นอน
และที่สำคัญต้องไม่อยากนอนหลับให้ได้เร็ว
ไม่อยากได้ความสงบ ไม่อยากรู้ลมหายใจให้ชัด ความอยากตัดไปให้หมด เหลือแต่จิตสบายๆที่ไม่มีความอยากเป็นตัวตั้ง
เสร็จแล้วเอาความปรากฏของลมหายใจเป็นเสมือนกันแบคกราวน์ (background) ที่คอยช่วย คล้ายๆกับเป็นดนตรีคลอให้ฟัง รู้สึกสบายๆเหมือนกับเพลินๆ
ตรงนี้แหละที่มันจะช่วยให้การเจริญสติในท่านอนของคุณเหมาะสมกับนิทรารมณ์นะครับ
หรือว่าท่านอนที่มันกำลังจะต้องหลับใหลในชั่วคืนนั้น
----------------------------------------
๑๖
มกราคม ๒๕๖๔
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน
ตอน อย่าขับไล่ความมืดด้วยความมืด
คำถาม : เจริญสติก่อนนอน มีสติรับรู้ลมหายใจแล้วรู้สึกเหมือนหลับๆตื่นๆทั้งคืน คือ คอยแต่จะระลึกรู้ลมหายใจเป็นภาวะที่ถูกต้องไหม?
ระยะเวลาคลิป ๒.๑๐ นาที
รับชมทางยูทูบ
ผู้ถอดคำ แพร์รีส แพร์รีส
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น