คิดวกวน ตัดสินใจไม่ได้

ถาม : ตัดสินใจไม่ได้ เรื่องหนึ่งจะคิดวกวนหลายรอบ
 รับฟังทางยทูบ :https://youtu.be/02vPEOXF7xE

ดังตฤณวิสัชนา ๒๕๕๖ การเจริญสติในชีวิตประจำวัน
สิงหาคม ๒๕๕๖ ที่ณัฐชญาคลินิก

ดังตฤณ: 

เมื่อกี้เนี้ย ตอนที่ฝึกมาทันใช่ไหม ตอนช่วงแรก มันเหมือนกับมีอาการฝืน เข้าใจความรู้สึกฝืนไหม คือคล้ายๆ เราพยายามจะทำตาม แต่เสร็จแล้วรู้สึกว่าข้างในมันมีอะไรป่วนๆอยู่ตลอด อันนั้นคือเรียกว่าเป็นคลื่นรบกวนนะ ของเราต้องเน้นนับหนึ่งใหม่เรื่อยๆเลย นับหนึ่งที่ดูสังเกตฝ่าเท้า นะ อย่างของเราพอสังเกตไปเนี่ย คลื่นรบกวนในหัวมันก็ยังอยู่ อยู่ดี คือมันไม่รู้สึกว่าสบายชัดเจน คือมันไม่เข้าใจ ว่าคำว่าสบายเนี่ย แค่ไหน มันถึงจะเรียกว่าสบาย แล้วพอเราผ่านตรงนั้นไม่ได้ มันก็เหมือนกับมันยังงงๆ อยู่อย่างเนี้ย มันยังม้วนๆ อยู่อย่างเนี้ยนะ ในหัวเนี่ยเต็มไปด้วยความรู้สึกว่า มีคลื่นรบกวนอยู่ตลอดเวลา

ถ้าอย่างนั้น เราสังเกตอย่างนี้ดูก็ได้ หลับตาใหม่นะ ลองหลับตา พอหลับตาไปเนี่ย และทำความรู้สึกว่า ถามตัวเองง่ายๆ เลย นี่เท้าเราเนี่ย ตอนเนี้ยวางอยู่กับพื้นจริงไหม ถ้ามันวางอยู่กับพื้นนี่ แค่เนี้ย ตอนนี้มันยังมีความรู้สึกฝืนๆ อยู่ ฝืนๆ อยู่ข้างใน คือมันไม่ได้ฝืนที่เท้า แต่ฝืนที่ใจ เราก็จะยอมรับไปตามจริงว่า ภาวะฝืนๆที่ใจเนี่ยมันยังมีอยู่

เราก็สำรวจ ไล่สำรวจมาต่อ ฝ่ามือเราสบายไหม ถ้าหากว่ามันเกิดความรู้สึกสบายขึ้น เออเนี่ยเห็นไหม ความฝืนมันน้อยลง คือมันไม่ได้หายไปทีเดียว มันยังมีความรู้สึกอัดๆ อู้ๆ อยู่ มันยังตันๆ อยู่ข้างใน ก็ยอมรับไป นี่ก็คือภาวะที่เกิดขึ้นจริง แล้วเราสามารถที่จะยอมรับได้จริงๆ

แล้วคราวนี้ ย้อนกลับไปที่เท้าใหม่ เห็นไหมมันสบายขึ้น รู้สึกว่ามันฝืนน้อยลง ย้อนไปย้อนมาแบบเนี้ย

มีปัญหาที่ต้นคอ เกี่ยวกับกล้ามเนื้อ เกี่ยวกับอะไรอย่างเนี้ยเหรอ

ผู้ถาม : ก็ทำคอมพิวเตอร์อะไรแบบนี้ค่ะ ท่าเดียวนาน ๆ

ดังตฤณ: 

เดี๋ยวนี้มันเป็นออฟฟิศซินโดรม (office syndrome) กันหมดล่ะนะ คือพอนั่งไปนานๆ เนี่ย จริงพี่ก็เป็น มันก็อาศัยหลายอย่าง ออกกำลังกาย เล่นยิม (gym) เล่นอะไรเนี่ย แล้วต้องมีวินัยกับตัวเองนิดนึง เพราะถ้าพวกคอ บ่า ไหล่เนี้ย ถ้ามันเกร็งขึ้นมาจริงๆเนี่ย มันจะเป็นสิ่งรบกวนทั้งทางโลกและทางธรรม ถึงแม้ว่าเราจะพยายามเจริญสติ แต่ถ้าหากว่ามีทุกขเวทนาตรงนี้ มันเกินกำลังของสติเนี่ย มันก็รู้สึกว่าไปไม่ถึงไหน มาติดอยู่ที่ตรงนี้ร่ำไป ต้องออกกำลังกายนิดนึงนะ

พอเรารู้สึกถึง.. คือโครงสร้างความคิดของน้องเนี่ย มันจะออกแนวที่ว่า ทำคิดแบบย้อนกลับไปกลับมา มัน มันไม่ค่อยจะเดินเป็นเส้นตรง อย่างพอวันนี้เราอยากจะตั้งใจทำอะไรอย่างโน้นอย่างนี้ ถ้ามีคลื่นรบกวน หรือว่าเสียงชวนให้ทำอย่างอื่นอะไรแบบนี้ บางทีเราเขว มันไม่ค่อยจะรักษาความตั้งใจให้แน่วแน่นะ ตรงนี้มันมีส่วนด้วย มันมีผล คือบางทีเราจะไม่เห็นหรอกว่า การที่เราเปลี่ยนใจ หรือว่าการที่เราไม่เดินทางนะ หนึ่ง สอง สาม ไปจนถึงก้าวสุดท้ายเนี่ย มันมีผลยังไงนะ เราก็จะสร้างความเคยชินในการที่วกไปวนมา บางทีตั้งใจทำอะไรไปอย่างหนึ่ง เปลี่ยนใจง่ายๆ หรือว่าเรื่องบางเรื่องเนี่ย เราคิดไม่จบ เป็นคนคิดไม่จบ มันย้อนไปย้อนมาอยู่เรื่อยๆ แล้วบางทีนะ เวลาเราปรึกษาใคร หรือว่าเราตั้งใจว่าจะเอาอย่างนี้และ มันก็ย้อนกลับมา มันหาความแน่นอนไม่ได้

ทีนี้ เวลาที่จะฝึกจิตเนี่ย มันฝึกจากชีวิตประจำวันตรงนี้แหละ ถ้าเรารู้ตัวว่าจิตของเราเนี่ย มันคอยจะย้อนไปย้อนมา เราต้องแก้ที่ตรงนี้เลย คือไม่ใช่ว่าเราจะมาปรับเอาด้วยการนั่งสมาธิอย่างเดียว เราต้องเริ่มตั้งแต่การตกลงกับตัวเองเลยว่า ต่อไปนี้ไม่ว่าเราจะตัดสินใจผิดหรือถูก จะต้องรับผิดชอบกับอะไรมากหรือน้อยก็ตาม ถ้าหากว่าคิดแล้ว ตกลงใจแล้ว ให้เอาตามนั้น ไม่มีการย้อนกลับมาคิดใหม่ ไม่มีการย้อนกลับมาวกวนอยู่กับใจตัวเองในหัวไม่เลิกนะ

พอเริ่มจากอะไรที่มันจับต้องได้เป็นรูปธรรมเนี่ย มันจะได้มีผลลัพธ์ที่เป็นตัววัดผลชัดเจนด้วยว่า จิตของเราเนี่ยมันออกจากอาการวกวนแล้วหรือยัง คือถ้าเราออกจากอาการวกวนเนี่ยนะ เราจะทำเป็นขั้นเป็นตอนไปจนถึงเป้าหมาย แล้วก็ไม่คิดยอกย้อน แต่ถ้าหากว่าเราเป็นคนที่ยังเอาตามนิสัยเดิมเนี่ย คิดแล้วมันจะไม่จบ ตัดสินใจไปแล้ว ยกตัวอย่าง เนี่ยจะซื้อหรือไม่ซื้อ มันคิดเป็นสิบรอบเลยนะ แล้วคนแบบเราเนี่ย มันจะเหมือนกับรู้สึกว่า ทำงานหนัก เพราะว่าเราคิดแล้วไม่จบ

คนที่ทำงานหนักบางทีนะ หนักเป็นสามหรือสี่เท่าหรือเป็นสิบเท่า เพราะคิดสามหรือสี่รอบหรือเป็นสิบๆรอบ เข้าใจไหม คนที่คิดรอบเดียวจบ มันจะเหมือนกับว่าทำงานแล้วเสร็จ แต่คนที่คิดไม่จบเนี่ยมันจะเหมือนกับทำงานสี่ห้าเที่ยว หรือเป็นสิบๆเที่ยว ทำอยู่ในใจ มันจะเหมือนกับงานหนักกว่าที่ควรจะเป็น งานหนักผิดปกติ บางทีเนี่ย พอตกลงกับตัวเองไม่ได้อย่างเดียวเนี่ยนะ มันเหมือนกับชีวิตหาจุดหมายไม่เจอ คือไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่ อย่างตอนเนี้ย ที่เห็นคือเราตั้งใจดีแล้วล่ะ อยากจะมาทางธรรมอยากจะมาอะไร แต่เห็นไหม บางทีมัน มันก็ย้อนไปย้อนมา

ผู้ถาม : วันนี้คิดตั้งแต่เช้า เดี๋ยวมา เดี๋ยวไม่มา เดี๋ยวมา เดี๋ยวไม่มา ค่ะ

ดังตฤณ: 

นั่นแหละ ในที่สุดธรรมะชนะอธรรม ยินดีด้วยนะ