ตอนที่ ๑๑ พบทาง (ก่อนเกิดเป็นดังตฤณ)

ผมก็เคยเหมือนชาวพุทธไทยทั่วไป ที่ได้ยินคำว่า ‘วิปัสสนา’ มาแต่อ้อนแต่ออก แต่ฟังคราวใดถ้าไม่นึกว่าเป็นของสูงที่ไกลเกินเอื้อม ก็นึกว่าเป็นเรื่องของคนหลุดโลกเลิกเกี่ยวข้องกับเรื่องโลกๆอย่างสิ้นเชิงแล้วแย่หนักกว่านั้นก็คือผมได้ยินคนพูดกรอกหูประปรายว่า นั่งวิปัสสนามีสิทธิ์เป็นบ้า บางคนเดินวิปัสสนาเครียดจนต้องเข้าโรงพยาบาล วิปัสสนาเลยเป็นคำติดลบอยู่ในหัวผมแรมปี 

มีหนังสือเล่มหนึ่งคือ ‘วิธีทำสมาธิและวิปัสสนา’ ซึ่งเป็นชื่อที่สื่อถึงเนื้อหาข้างในอย่างตรงไปตรงมา หนังสือเล่มนี้เตะตาผมสองสามหน ทว่าผมก็ไม่เคยหยิบขึ้นดูเลยกระทั่งอยู่มาวันหนึ่ง ขณะนั่งรถประจำทางข้ามจังหวัดไปเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่ จู่ๆ ผมก็เกิดความอยากรู้อยากเห็น ตลอดจนอยากลองดูว่าวิปัสสนาเขาทำกันอย่างไร จึงนึกถึงหนังสือเล่มนี้ และหมายใจว่าเมื่อลงจากรถ สิ่งที่ทำเป็นอันดับแรกคือจะเข้าตลาดหาซื้อหนังสือดังกล่าวมาอ่าน ผมพบหนังสือสมใจ และด้วยราคาเพียง ๒๐ บาท ก็ทำให้ผมได้มาเป็นเจ้าของโดยไม่ลำบากนัก มีสตางค์ติดกระเป๋าพอซื้อได้ทันที

มีคนบอกผมในภายหลังว่าหนังสือที่มีค่าที่สุดในชีวิต คือหนังสือเล่มแรกที่ทำให้เข้าใจและยอมรับนับถือพระพุทธศาสนา ถูกต้องตามแบบที่พระพุทธเจ้าสอน ส่วนหนังสือที่เป็นอันตรายที่สุดในชีวิต ก็คือหนังสือที่ทำให้คนอ่านเข้าใจพุทธศาสนาผิดๆ จะเพราะบิดเบือนคำสอนของพระพุทธเจ้าโดยรู้เท่าถึง หรือรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ตามทีแน่นอนครับ ผมเห็นด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์ จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าวันแรกที่สนใจใคร่รู้จักวิปัสสนาของพระพุทธเจ้า ผมกลับไปเจอหนังสือวิปัสสนึกของปุถุชนที่ชอบคิดเองเออเอง หากเจอหนังสือวิปัสสนึก ตลอดชีวิตที่เหลือของผมแทนที่จะได้ ‘เจริญสติ’ ก็อาจกลายเป็น ‘ทำสตึ’ ให้เจริญขึ้นเรื่อยๆ ผมอาจกลายเป็นหนึ่งในนักคิดว่าวิปัสสนาคืออย่างนั้นอย่างนี้ อาจเป็นนักวิชาการผู้สนุกกับการถกเถียงหาความสำคัญให้ตนเอง หรืออาจกลายเป็นสาวกพลพรรคหวังน้ำบ่อหน้า ไม่เชื่อว่ามรรคผลนิพพานยังเข้าถึงกันได้ ปักใจแต่จะเอาดีป้ายหน้า รอเกิดใหม่ในศาสนาของพระศรีอารย์ท่าเดียว

มองย้อนกลับไป ผมพบว่าปัจจัยที่ทำให้พบครูดีในก้าวแรก ก็คือเคยศรัทธาและเชื่อฟังครูดีมาก่อน ตลอดจนไม่ทำตัวเป็นสาวกนอกคอก ริอ่านเผยแพร่ความเชื่อส่วนตัว คัดค้านคำสอนที่ถูกต้องตรงทางของพระพุทธเจ้า แม้เผลอคิดคดหรืออดพูดจาแหวกแนวไม่ได้ไปบ้าง ก็ชั่วประเดี๋ยวประด๋าว กลับตัวกลับใจใหม่ได้ทันไม่หลงเผยแพร่ความเห็นผิดไปจนตาย

หนังสือเกี่ยวกับสมาธิและวิปัสสนาที่ผมจับเป็นเล่มแรก ซึ่งเขียนโดยพระอาจารย์ผู้ใช้นามว่า ‘ธรรมรักษา’ เนื้อหาโดยรวมทำให้ผมเกิดความเข้าใจอย่างชัดเจนว่า วิปัสสนาคือการรู้ความจริงเกี่ยวกับกายใจตัวเอง เห็นให้ได้ว่ากายใจตนเองเป็นทุกข์เป็นของไม่น่าเอา ไม่ใช่เป็นแหล่งเสพสุขอย่างที่คิด รู้ให้ชัดเพื่อจะได้หมดความติดใจ หมดความทะยานอยากอันเป็นเหตุแห่งทุกข์เสียให้สิ้น

จุดสรุปรวมของหนังสืออยู่ที่รูปประกอบเพียงรูปเดียว เป็นศพอาซิ้มคนหนึ่ง หน้าตายังดูเหมือนคนนอนหลับแบบเผยอปากหน่อยๆ แต่ด้านล่างถัดจากลำคอลงไปถูกชำแหละคว้านตลอดถึงท้องน้อย ซี่โครงถูกเลาะออกแผ่เผยให้เห็นตับไตไส้พุงหมดเปลือก นั่นเป็นครั้งแรกๆ ที่ผมเห็นภาพความจริงอันน่าสยดสยองของร่างมนุษย์ มันช่างเป็นความจริงที่ทรงพลังปะทะ แถมได้บรรทัดทอง กำกับภาพของท่าอาจารย์ธรรมรักษา เหมือนถูกตีเข้ากลางแสกหน้าจังๆให้ตื่นจากความหลับใหล คือ ‘ทุกข์แท้ แปรผัน เน่าเหม็น แตกดับ’ 

ปกติครั้งแรกที่เห็นศพถูกชำแหละ คนเราจะนึกกลัวและอยากเบือนหน้าหนี แต่ครั้งนั้นผมตาโต และถูกหลุมดำแห่งมหาอสุภะดูดติดแน่น ยิ่งมองยิ่งเหมือนเข้าใจซึ้งไปถึงก้นบึ้งแห่งความจริง รู้สึกเหมือนคนตาสั้นที่เพิ่งใส่แว่นเห็นโลกชัดเป็นครั้งแรก ตับไตไส้พุงมันแยกกันอยู่เป็นชิ้นๆ น่าเกลียด เป็นทุกข์ เสื่อมโทรมและต้องเข้าสู่กระบวนการแตกดับในวันหนึ่งเหมือนกันหมด นี่คือสัจจะที่ดิ้นไปเป็นอื่นไม่ได้ คิดหลอกตัวเองให้เป็นอื่นไปไม่ได้ จะเกิดเป็นคนชาติไหนภาษาใดก็ตามที

ปัจจุบันผมมองย้อนไปแล้วทราบได้ว่าที่เห็นภาพอสุภะ แล้วเกิดอาการตาสว่างตะลึงจังงัง เป็นเพราะอานิสงส์ที่อดีตชาติเคยเจริญอสุภกรรมฐานไว้ก่อน เคยเห็นอย่างนี้มาแล้ว พิจารณาความจริงโดยความเป็นเช่นนั้นมาแล้ว ย่อมต่อติดง่ายเห็นอีกก็ซึ้งอีก พิจารณาอีกก็เข้าถึงอีก 

หนังสือของท่านอาจารย์ธรรมรักษาจุดประกายให้รู้ตัวว่าทั้งชีวิตที่เหลือของผมจะเอาไปทำอะไร มันไม่ใช่เพื่อสร้างฝันแปลกใหม่ แต่เป็นการดูความจริงที่มีอยู่แล้วในตนเอง และมันก็ไม่ใช่การฝึกจิตให้เป็นผู้วิเศษสมอยาก แต่คือการฝึกจิตให้ได้เป็นคนธรรมดาผู้หมดอยาก และหมดจดจากกิเลสเครื่องเศร้าหมองทั้งปวงต่างหาก

บทประพันธ์โดย : ดังตฤณ (นิตยสารธรรมะใกล้ตัว ปี ๒๕๕๒)

รวมลิงก์บทความก่อนเกิดเป็นดังตฤณ

แชแนล "ก่อนเกิดเป็นดังตฤณ"

บน Podcast ► http://apple.co/1WsUqUt
บน YouTube ► http://bit.ly/1YSrFzz

• ตอนที่ ๑ เรื่องส่วนตัวของดังตฤณ
ฟัง https://youtu.be/RpQxFOlF4hU
อ่าน http://dungtrinanswer.blogspot.com/2016/04/blog-post_45.html

• ตอนที่ ๒ ใส่บาตรครั้งแรก
ฟัง https://youtu.be/WOolpKCyecs
อ่าน http://dungtrinanswer.blogspot.com/2016/04/blog-post_26.html

• ตอนที่ ๓ ไม่มีใครคิดอย่างนี้บ้างหรือ
ฟัง https://youtu.be/PMlxjkuC4Oc
อ่าน http://dungtrinanswer.blogspot.com/2016/04/blog-post_8.html

• ตอนที่ ๔ รู้สึกผิดที่เกิดมา
ฟัง https://youtu.be/2fZfnhT1Vx8
อ่าน http://dungtrinanswer.blogspot.com/2016/04/blog-post_79.html

• ตอนที่ ๕ ระหว่างเรื่องจริงกับนิยาย
ฟัง https://youtu.be/J2pqdmEEvKI
อ่าน http://dungtrinanswer.blogspot.com/2016/04/blog-post_77.html

• ตอนที่ ๖ ระลึกชาติ
ฟัง https://youtu.be/QFQSu4kcrfA
อ่าน http://dungtrinanswer.blogspot.com/2016/04/blog-post_27.html

• ตอนที่ ๗ ระลึกชาติ (ต่อ)
ฟัง https://youtu.be/csm0Fh5gPyw
อ่าน http://dungtrinanswer.blogspot.com/2016/04/blog-post_68.html

• ตอนที่ ๘ อนาคตอันมืดมน
ฟัง https://youtu.be/DoGJZqRxk9A
อ่าน http://dungtrinanswer.blogspot.com/2016/04/blog-post_93.html

• ตอนที่ ๙ วิถีแห่งเต๋า
ฟัง https://youtu.be/PJ39XAUM3xw
อ่าน http://dungtrinanswer.blogspot.com/2016/04/blog-post_46.html

• ตอนที่ ๑๐ วิถีแห่งคนโง่
ฟัง https://youtu.be/YkKOtBKvgvI
อ่าน http://dungtrinanswer.blogspot.com/2016/04/blog-post_14.html

• ตอนที่ ๑๑ พบทาง
ฟัง https://youtu.be/9LCu0Tq6Trk
อ่าน http://dungtrinanswer.blogspot.com/2016/04/blog-post_63.html

• ตอนที่ ๑๒ เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า
ฟัง https://youtu.be/GzXSQLO0KtE
อ่าน http://dungtrinanswer.blogspot.com/2016/04/blog-post_73.html