๒.๙๐ อยากพบพระศรีอาริย์ ต้องทำอย่างไร?

ถาม : หากเราสะสมเสบียงบุญ ปรารถนาเพื่อจะได้เกิดเป็นมนุษย์ เพื่อพบพระศรีอริยเมตไตรย เพื่อถวายสังฆทานกับท่าน และฟังธรรมจากท่านโดยตรง เพื่อเป็นพลวปัจจัยให้ได้เข้ากระแสพระนิพพานในภพชาตินั้น เราควรทำบุญมากน้อยแค่ไหนเพียงไร? และตั้งจิตอธิษฐานไว้อย่างไร? จะได้ไม่พลาด

รับฟังทางยูทูบ :  youtu.be/xwOS4atRXV8

ดังตฤณ: 

การที่เราจะมีจิตผูกพันกับพระพุทธศาสนานี่นะครับ ก็ทำบุญเกี่ยวข้องกับการทะนุบำรุงพุทธศาสนาทุกประการ แล้วก็มีความเป็นผู้หัวอ่อน เชื่อฟังคำสอนของพระพุทธเจ้า ต้องให้แน่ใจจริงๆว่าเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าด้วยนะครับ เพราะบางทีโดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุคที่พระพุทธเจ้าท่านไม่อยู่ชี้ถูกชี้ผิดแล้วนี่ เราก็จำเป็นต้องฟังจากครูบาอาจารย์ร่วมสมัยก่อน แล้วบางทีครูบาอาจารย์ร่วมสมัยท่านไม่ได้พูดตามพระพุทธเจ้า บางท่านก็คือเหมือนกับอาจจะห่างตำรานิดหนึ่ง แล้วก็จะเป็นผู้ที่มีความเชื่อมั่นในตัวท่านเองมากนะครับ ก็ท่านคิดอะไรน่าจะอย่างนั้นน่าจะอย่างนี้ ก็เอามาโมเมบอกว่าเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าก็มีอยู่มากอะไรอย่างนี้นะครับ

เพราะฉะนั้นทางที่เซฟที่สุดปลอดภัยที่สุด อยากจะให้กลับไปศึกษาว่า พระพุทธเจ้าตรัสไว้อย่างไรกันแน่ ตอนนี้เรามีอินเตอร์เน็ตกันสะดวกง่ายดายมากเลย หาคำว่าพระไตรปิฎกฉบับประชาชน ฉบับสำหรับประชาชน อย่างเช่น ของอาจารย์สุชีพ ปุญญานุภาพ อย่างนี้ ท่านจะทำคัมภีร์พระไตรปิฎกให้เหลือเป็นเพียงช็อตโน้ตสั้นๆย่อๆนะครับ เอาสรุปใจความได้ว่าพระพุทธเจ้าตรัสไว้อย่างไรกันแน่ ถ้าหากว่าเราค่อยๆศึกษาไป ค่อยๆอ่านว่าพระพุทธเจ้าตรัสไว้อย่างไร ก็เท่ากับมีภูมิคุ้มกัน ที่จะปกป้องตัวเองจากความเป็นมิจฉาทิฏฐิได้ แล้วถ้าหากว่าเราผูกพันกับคำสอนของพระพุทธเจ้าจริงๆนะครับ ปฏิบัติตามคำสอนของท่าน พูดง่ายๆว่าใช้ชีวิตในแบบของพุทธจริงๆนี่ เส้นทางต่อไปนะครับ มันก็จะสอดคล้องกับความเป็นพุทธนั่นแหละ

คือกรรมถ้าหากว่าเป็นพุทธแล้ว มันก็จะได้ผลคือวิบาก คือไปเกิดใต้ร่มเงาของพุทธอีก ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่พระพุทธเจ้าท่านอุบัติ ก็จะมีการดึงดูดเราเข้าไป จะทันพระพุทธเจ้าหรือไม่ทันพระพุทธเจ้าก็แล้วแต่นะครับ

ทีนี้ถ้าอยากจะอธิษฐานไปพบกับพระพุทธเจ้าพระองค์หน้าจริงๆนะครับ ก็อาจจะจำเป็นจะต้องทะนุบำรุงพุทธศาสนาไว้อย่างดีนะครับ คือคำว่าทะนุบำรุงก็อย่างเช่น ตักบาตร ตื่นเช้าขึ้นมาใส่บาตรนะครับ แล้วอาจจะไปทำสังฆทานที่วัด อาจจะไปฟังเทศน์ฟังธรรมนะครับเป็นกิจวัตรประจำ คำว่าฟังเทศน์ฟังธรรมอาจจะหมายถึงอ่านหนังสืออ่านพระไตรปิฎกก็ได้นะครับ หรือมีการสนทนาธรรม หรือเอาชัวร์ๆเลยที่เป็นพุทธแน่ๆก็คือตั้งใจที่จะสละออกนะครับ หัดให้ทานหัดให้อภัย แล้วก็หัดที่จะให้ในสิ่งที่เรารู้เราเข้าใจเป็นธรรมทานแก่ผู้อื่นนะครับ แล้วก็ตั้งใจที่จะรักษาศีลให้สะอาดบริสุทธิ์ แล้วก็มีความรู้มีความเข้าใจในเรื่องของการเจริญสติบ้าง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มีความพร้อม ไม่ได้มีกำลังใจที่จะเจริญสติให้ถึงที่สุด แต่อย่างน้อยเท่าที่จะเป็นไปได้ก็คือว่า เรามีความเข้าใจว่า คำว่าเจริญสติหมายถึงให้สติเจริญไปในทิศทางแบบไหนนะครับ ให้ดูกายใจอย่างไรนะครับ

ถ้าหากว่าเราทำพร้อมเราทำครบทั้งในเรื่องของทาน ในเรื่องของศีล ในเรื่องของการเจริญสติ อันนี้แหละสามารถที่จะใช้เป็นฐานในการอธิษฐาน ขอพบพระศรีอารย์ได้ไม่ใช่เรื่องเกินวิสัย แล้วเราจะรู้ด้วย รู้อยู่กับใจตัวเองเลยว่า คำอธิษฐานของเราไม่ใช่เรื่องเหลวไหล แต่มันเป็นคำอธิษฐานของชาวพุทธเต็มใบ ที่มีสิทธิ์มีศักดิ์ที่จะไปพบพระพุทธเจ้าได้ แต่ถ้าไม่ทำตามสอนของพระพุทธเจ้า แต่มีความอยากจะเจอพระศรีอารย์อย่างเดียวนี่ บางทีอันตรายก็มีเกิดขึ้นได้เหมือนกันนะ

อย่างในอดีตนี่มีหลายคนเลยอยากพบพระพุทธเจ้า แต่พอพบพระพุทธเจ้ากลับกลายเป็นคนพาลเสียก่อน จะไปอยากเถียงกับพระพุทธเจ้า หรือบางทีพระพุทธเจ้าท่านตรัสเลยว่าคนนี้มาเพื่ออยากจะได้ชื่อว่า ได้มาโต้วาทีกับพระพุทธเจ้าแล้ว อย่างนี้ก็มีนะครับ คือพวกที่ชอบเถียงชอบเถียง พวกที่ประเภทมีความรู้สึกว่าตัวเองคิดอย่างไรน่าจะถูกต้อง อันนี้มันค่อนข้างจะเสี่ยงค่อนข้างจะอันตราย ถ้าหากว่าเกิดในยุคเดียวกับพระพุทธเจ้าเพราะมีโอกาสที่จะเถียงกับพระพุทธเจ้า มีโอกาสที่จะปรามาสพระพุทธเจ้าโดยตรง ผลของการปรามาสพระพุทธเจ้ามีแค่ไหนก็ลองคิดดูก็แล้วกันนะครับ

แม้กระทั่งพระพุทธเจ้าของเราเองที่เคยเวียนว่าย แล้วก็อยากจะบรรลุพระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณเป็นพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งนี่นะครับ ในระหว่างที่ท่านเกิดเป็นพระโพธิสัตว์อยู่ มีครั้งหนึ่งท่านเกิดเป็นพราหมณ์นะครับ มีความเชื่อความเลื่อมใสในทางพราหมณ์ พอมีเพื่อนมาชักชวนไปพบพระพุทธเจ้า ท่านก็เดินทางไปพบเสร็จแล้วก็ไปเกิดอกุศลจิต ไปพูดบอกว่ามานั่งอยู่ใต้ต้นไม้แค่นี้ จะบรรลุธรรมชั้นสูงอย่างไรได้ แค่ท่านพูดแค่นี้นะครับ พูดเล็กๆแค่นี้สร้างเมล็ดพันธุ์บาปแห่งกรรมไว้แค่นิดๆหน่อยๆ พอถึงคราวท่านบ้างมาเกิดในชาตินี้ สุดท้ายท่านจะได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้านี่ ท่านก็ต้องมาหลงผิดทรมานพระกายอยู่ถึง๖ปี อันนี้ท่านตรัสไว้เองเลยนะ ในบุพจริยาสูตรท่านเล่าไว้ว่าเพราะท่านไปปรามาสพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งไว้ ผลของกรรมนั้นแค่พูดไม่กี่คำมันทำให้ท่านต้องทรมานพระวรกายถึง๖ปี ด้วยความหลงผิดด้วยความเข้าใจผิดอันนั้นก็เป็นเหตุ

แต่ในชาตินั้นท่านก็กลับใจนะครับคือพอฟังพระพุทธเจ้าเทศน์ท่านก็เชื่อว่านี่คือมหาบุรุษจริง เป็นผู้ที่มีความกระจ่างแจ้ง มีการบรรลุธรรม มีความบริสุทธิ์จากกิเลสแล้วจริงๆ ถึงแม้ว่าท่านรู้ตัวว่าท่านพลาดไปแล้วก็ยังมีผลอยู่ดี กรรมมันน่ากลัวนะครับ

คือการที่เราบางทีนึกว่าเดี๋ยวจะขอไปพบพระพุทธเจ้าพระองค์นั้นพระองค์นี้ นึกว่าจะเซฟแล้วนะ คือการเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในสังสารวัฏนี่ มันคือลืมหมดเลยทุกชาติ เกิดชาติไหนมันลืมชาตินั้น แล้วก็จะไม่รู้ว่าตนเองทำอะไรไปบ้าง กับแค่คำพูดแค่ผิดนิดเดียวไปปรามาสพระอรหันต์ และเป็นพระอรหันต์สัมมาสัมพุทธเจ้าเสียด้วย มันมีผลถึงขนาดที่ตกค้างมาในชาติสุดท้ายต้องมาเสวยกรรม นี่ก็เป็นเรื่องน่ากลัวของสังสารวัฏ