Q03 ช่วงท้ายเสียงสติ รู้สึกตัวใหญ่ขึ้น หัวแหงนขึ้น ใจไม่เบาไม่ทึบ รู้สึกถึงอัตตา

ดังตฤณ : อันดับแรกเลยนะ รู้สึกว่าตัวขยายออก

ให้ทำไว้ในใจว่า ตัว คือร่างกาย ไม่ได้ขยายจริง

แต่สิ่งที่ขยายออกคือ จิต

 

จิต ถ้าหากว่าขยายออก ทั้งที่มีความรู้สึกในท่านั่งแบบนี้

จะรู้สึกว่า ท่านั่งนี้ ขยายตามไปด้วย

นี่คือการปรุงแต่งของจิต ซึ่งไม่เที่ยง

 

ทีนี้ พอมีความรู้สึกกว้างๆ ขยายออก

บอกว่าใจไม่รู้สึกเบา อย่าเพิ่งไปฟิกซ์

อย่าเพิ่งไปคิดไว้ตายตัวว่า นี่ เราไม่ได้รู้สึกเบา

 

ถ้าขยายออก อย่างไรก็ต้องเบา คือตั้งความเข้าใจไว้อย่างนี้ก่อน

 

ถ้ามีความรู้สึกขยายออก

นั่นคือมีความเบาแฝงอยู่แน่ๆ ไม่มีทางที่จะไม่เบา

ทีนี้ ที่ไม่เบาชัด ก็เพราะว่าใจ ยังคิดๆ อยู่

คือสมองส่วนหน้ายังทำงานอยู่

 

ถ้าเมื่อไหร่ที่ไปสมองส่วนหลังแน่ๆ แล้ว อันนั้นถึงจะรู้สึกเบาเต็มนะ

 

เราทำความเข้าใจไว้อย่างนี้ว่า .. มันเริ่มเบา

แต่ที่จะเบาจริง ไม่ใช่ไปสั่งให้มันเบา

แต่ทำไปเรื่อยๆ เจริญสติไปเรื่อยๆ ทำสมาธิไปเรื่อยๆ

โดยที่นับ 1 2 3 เหมือนเดิมไปเรื่อยๆนี่แหละ

จะเบาลงๆ เพราะสมองส่วนหน้าทำงานลดลงๆ แค่สังเกตก็พอนะครับ

 

แล้วไม่ใช่ไปเก็บคะแนนนะ

อย่ามองว่าการได้ความเบา การได้ความสุข

คือคะแนน คือแต้มที่เราต้องเอาให้ได้

 

เราทำไปเพื่อที่จะเห็นว่าอะไรๆ เป็นไปตามเหตุปัจจัย

ถ้าหากว่าเหตุปัจจัยจะได้ความเบา มันก็เบา

ถ้าเหตุปัจจัยไม่ได้ความเบา มันก็ไม่เบา แค่นั้นเอง

เรามีหน้าที่รับรู้ ตามเหตุปัจจัย ตามจริงนะครับ

 

ที่รู้สึกถึงอัตตา ก็เพราะว่า

ภาวะที่เราสัมผัสรู้สึก ยังไม่แจ่มชัดว่าไม่เที่ยง

 

ถ้าเมื่อไหร่ที่เราปฏิบัติจนถึงจุดที่

ความไม่เที่ยงปรากฏเป็นปกติ

นั่นแหละ คราวนี้ เรื่องของอัตตา ไม่ต้องไปพะวง

จะหายไปเอง เพราะจะรู้ว่า

สิ่งใดที่ล่วงไป สิ่งนั้นไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเราแน่ๆ

 

และภาวะที่เห็น ว่า จิตเห็นว่าสิ่งใดสิ่งหนึ่งล่วงลับไป บ่อยๆ

สิ่งนั้นจะ .. ในที่สุด ถึงจุดชี้ขาด

ถึงจุดสรุปว่าไม่เชื่อแล้ว ไม่เชื่ออีกต่อไปว่าเป็นตัวเรา

ไม่เชื่ออีกต่อไปว่าเป็นของเรา

 

จะเกิดขึ้นเอง

ไม่ใช่เกิดขึ้นจากการพยายามละทิ้งอัตตาตัวตนนะครับ

 

อัตตาตัวตนไม่ได้มีแต่แรก มีแต่อุปาทาน

เราแค่ละอุปาทาน แบบเป็นขั้นเป็นตอน ที่ละเปลาะ

ว่านี่ก็ไม่เที่ยง นั่นก็ไม่เที่ยง

เห็นไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง จิตสรุปของเขาเอง

ไม่ใช่ว่าเอาความคิดไปสรุป

___________________

คำถาม : ช่วงท้ายๆเสียงสติ รู้สึกตัวขยายใหญ่ขึ้น ร่างกายส่วนหัวค่อยๆแหงนขึ้น จากนั้นรู้สึกกว้างๆขยายออก ใจไม่รู้สึกเบาและไม่ได้รู้สึกทึบตื้อค่ะ และมีความคิดเข้ามาถึงอัตตาค่ะ ขอคำแนะนำค่ะ

รายการปฏบัติธรรมที่บ้าน ตอน แผ่เมตตา

วันที่ ๑๙ มิถุนายน ๒๕๖๔

ถอดคำ : เอ้

รับชมคลิป : https://www.youtube.com/watch?v=R-hdcXXwjTM