วันศุกร์ที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2564

Q04 ขอให้ช่วยอธิบายอาการ ‘นิ่งแบบรู้ชัด’ กับ ‘นิ่งแล้วเฉื่อย’

ดังตฤณ : เวลาที่มีความนิ่ง คำว่า เงียบ

ความคิดในหัวจะเงียบเสียงลง

ราวกับว่า เดิมในหัวของเราเป็นห้องที่เต็มไปด้วยคนคุยกัน

คุยกันโช้งเช้ง หรือคุยกับแบบ งึมงำๆ

 

แต่พอเป็นสมาธิแล้ว

เสียงเหล่านั้นจะเงียบหายไปหมด

เหลือแต่ห้องว่างๆ ที่มีแต่ความนิ่งสงัด

ปราศจากเสียงคนคุยกัน

 

อันนี้คือ พอยต์ของคำว่า นิ่ง เงียบ และรู้ชัด

คำว่า รู้ชัด จะตามหลังมา

 

มีความรู้อะไร?

รู้ว่า กายนั่งอยู่

รู้ว่า ลมหายใจกำลังเข้าหรือออก

นี่แหละคือความรู้ชัด คือความหมายของการรู้ชัด

 

เป็นการรู้ตัวว่า อยู่กับลมหายใจที่กำลังเป็นอย่างไร

________________

ปฏิบัติธรรมที่บ้าน ตอน อุปจารสมาธิ

12 มิถุนายน 2564

ถอดคำ/เรียบเรียง : เอ้

รับชมคลิป : https://www.youtube.com/watch?v=M_Gh21ETRvE

 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น