ผู้ถาม : เริ่มกลับมาฝึกกับพี่ตุลย์ตั้งแต่ช่วงประมาณวันวิสาขบูชา ฟังทุกครั้งไม่เคยอึดอัด แต่วันนี้อาจตั้งใจมากไป
ช่วงแรกฟังเสียงดนตรีแล้วเพลินไป
มานึกได้ว่าต้องรู้ลม ทีนี้
ไม่แน่ใจว่า วันนี้เปิดเสียงดังไปหรือเปล่า
แต่เป็นครั้งแรก ที่ได้ประสบการณ์เหมือนที่พี่ตุลย์เคยพูดถึงคนอื่นว่า
รู้เสียงแล้วอึดอัด
ก็พยายามทำใจเป็นกลาง
และฟังไปจนจบ อะไรเกิดขึ้นก็รู้ตามนั้น แต่วันนี้รู้สึกแข็ง
ไม่แน่ใจว่าเป็นความตั้งมั่น หรือความแข็ง
ฟังจนจบ
พอออกจากเสียงสติแล้ว ก็ยังรู้สึกถึงความนิ่ง แต่ไม่แน่ใจว่า นิ่งหรือแข็งค่ะ
มีอะไรที่จะต้องปรับไหมคะ
แต่รู้สึกตัวว่าที่จะต้องปรับคือ การรู้ลม
ไม่ต้องพยายามอยากที่จะรู้เป็นสายเหมือนคนอื่นเขา
ดังตฤณ : ที่รู้ลมกันเป็นสาย
ก็เพราะเขาไม่ได้ตั้งใจรู้
พอจิตมีความนิ่ง
มีคุณภาพ มีความตั้งมั่น จะรู้ขึ้นมาเองโดยความเป็นสาย แต่ไม่ใช่อยู่ๆ
ไปตั้งใจรู้แล้วจะรู้ขึ้นมานะ
ทีนี้เราแค่ทำความเข้าใจว่า
วันนี้จะอึดอัด ด้วยเหตุที่จิตไปข้อง ไปพะวงกับเสียงมากเกินไป ทีนี้ ถ้าเราเอาใหม่
จะทำใจสบายๆ แล้วก็เห็นว่า ลมหายใจมันเข้ามันออกๆ
โดยที่เราไม่เกิดความคาดหวังอะไรทั้งสิ้นในที่สุด
ก็จะเกิดความนิ่งอย่างเป็นธรรมชาติขึ้นมา
ตรงนี้
เสียงจะกลายเป็นแบคกราวด์ และลมหายใจกับท่านั่งจะเป็นโฟร์กราวด์ที่เด่นชัดนะ
ผู้ถาม : ฟังครั้งหน้าระดับเสียงมีผลไหมคะ
ดังตฤณ :
ไม่ดังเกินไป และไม่ค่อยเกินไป ขอให้ได้ยินชัดเท่านั้นพอ อย่างเสียงดนตรีก็จะเป็นตัวตั้งให้อยู่แล้วว่า
ถ้าประมาณนี้ เราได้ยินแล้วไม่รำคาญ เสียงสติ ก็จะตามมาแล้วดังพอดีเหมือนกันนะ
ผู้ถาม : แสดงว่า ระหว่างเข้าเสียงดนตรี ถ้าดังไป
หรือเบาไป ก็ขยับได้ใช่ไหมคะ ไม่ใช่ว่าทนฟังจนจบ
ดังตฤณ :
ใช่ ไม่จำเป็นต้องทน
__________________________
คำถามเต็ม : วันนี้ฟังเสียงดนตรีแล้วเพลิน
แล้วมานึกได้ว่าต้องรู้ลม จากนั้นรู้สึกอึดอัด พยายามทำใจเป็นกลาง แต่รู้สึกแข็ง
ไม่แน่ใจว่าเป็นความตั้งมั่นหรือแข็ง?
และตั้งใจจะไม่พยายามรู้ลมเป็นสายเหมือนคนอื่น
ปฏิบัติธรรมที่บ้าน
ตอน อุปจารสมาธิ
12 มิถุนายน 2564
ถอดคำ :
เอ้
รับชมคลิป :
https://www.youtube.com/watch?v=ICpoTF09ma8
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น