ถาม : ถือศีล ๕ มาแบบเคร่งครัดเกือบ ๓ ปีแล้ว แต่จะมีบางครั้งที่อยากดื่มน้ำองุ่นหมักยี่ห้อสปาย ดื่มเพื่อหวังความสดชื่นสักขวด แบบนี้จะถือว่าผิดศีลไหม? คือลังเลมานานแล้ว แต่ไม่กล้าดื่ม กลัวผิดศีล อยากได้คำตอบที่ชัวร์ๆ ถ้าผิดจะได้ไม่ดื่ม
ดังตฤณ:
ก็ก่อนที่จะตอบว่าผิดหรือไม่ผิดนะครับ ขอพูดอย่างนี้ก่อนก็แล้วกันว่า ในเรื่องของการที่จิตจะถลำเข้าไปในการหลงผิด ประพฤติผิดศีลข้อใดข้อหนึ่งนี่ บางครั้งนะ มันเริ่มมาจากอาการแบบหยวนๆ อาการแบบอยากๆ หรือว่าเบื่อๆ เบื่อๆอยากๆแล้วก็นึกในใจว่า เอ! อยากจะเอาสักหน่อย คงไม่เป็นไรนะ นี่มันจะเริ่มอย่างนี้จริงๆสำหรับคนที่ถือศีลมาจนเกิดความเคยชิน จนระดับอยู่ตัวพอสมควรแล้ว แต่ว่ายังตัดไม่ขาดจากอารมณ์ ความชอบใจแบบเก่าๆนะครับ มันจะมีสะพานทอดยื่นออกมาให้เราก้าวผ่านเข้าไปนะครับ ด้วยก้าวแรกนี่แหละ เดี๋ยวมันจะมีก้าวที่สองตามมาเอง แล้วมันมีอาถรรพณ์จริงๆ
คือการรักษาศีลนี่นะ มันจะมีอยู่ ๓ ระดับง่ายๆเลยนะครับ
ระดับแรกสุดมันจะยากมาก ตรงที่เราต้องฝืนกับความเคยชินแบบเดิมๆนะครับ ที่เคยทำได้แล้วกลายเป็นห้ามใจไม่ให้ทำ ไม่ว่าจะข้อไหนก็แล้วแต่แหละ มันพูดง่ายๆว่ามีความอึดอัด มีความทรมานใจที่ไม่ได้ทำอย่างที่เคยชินนะครับ พอผ่านขั้นนี้ไป คือบางคนนี่อาจใช้เวลาสักปีหนึ่ง อึดอัดทรมานอยู่เหมือนเดิม พอปีหนึ่งผ่านไปแล้วค่อยทุเลาลง กลายเป็นรู้สึกคุ้นเคยกับการมีศีล คุ้นเคยกับการห้ามใจเพราะว่ามันมีความเคยชินแบบใหม่ ที่จะไม่เอา ที่จะไม่ทำ แต่บางคนก็ผ่านขั้นนี้ไปได้แค่อาทิตย์เดียวนี่นะ มีความอึดอัด มีความทรมานใจอาทิตย์เดียว เหมือนคนที่เคยเสพยาแล้วไม่ได้เสพ แต่พอมีความใจแข็งสักครู่เดียวนะครับ ก็กลายเป็นคนที่สามารถอดยา อดสิ่งมอมเมาได้ ก็แล้วแต่คน มันจะมีระยะแรกที่แตกต่างกัน
ระดับแรกสุดมันจะยากมาก ตรงที่เราต้องฝืนกับความเคยชินแบบเดิมๆนะครับ ที่เคยทำได้แล้วกลายเป็นห้ามใจไม่ให้ทำ ไม่ว่าจะข้อไหนก็แล้วแต่แหละ มันพูดง่ายๆว่ามีความอึดอัด มีความทรมานใจที่ไม่ได้ทำอย่างที่เคยชินนะครับ พอผ่านขั้นนี้ไป คือบางคนนี่อาจใช้เวลาสักปีหนึ่ง อึดอัดทรมานอยู่เหมือนเดิม พอปีหนึ่งผ่านไปแล้วค่อยทุเลาลง กลายเป็นรู้สึกคุ้นเคยกับการมีศีล คุ้นเคยกับการห้ามใจเพราะว่ามันมีความเคยชินแบบใหม่ ที่จะไม่เอา ที่จะไม่ทำ แต่บางคนก็ผ่านขั้นนี้ไปได้แค่อาทิตย์เดียวนี่นะ มีความอึดอัด มีความทรมานใจอาทิตย์เดียว เหมือนคนที่เคยเสพยาแล้วไม่ได้เสพ แต่พอมีความใจแข็งสักครู่เดียวนะครับ ก็กลายเป็นคนที่สามารถอดยา อดสิ่งมอมเมาได้ ก็แล้วแต่คน มันจะมีระยะแรกที่แตกต่างกัน
ระยะที่สองของการถือศีล มันจะมีความรู้สึกนี้แหละ แบบคนถามนี่แหละ คือ สามปีนี่เคร่งครัดมาตลอด ไม่ได้มีความทรมานใจ ไม่ได้มีความอึดอัด ไม่ได้มีความรู้สึกอยากจะกลับไปเสพอะไรแบบเก่าๆอีก แต่มันก็จะมีบางครั้ง อยากจะดื่มอะไรที่มันไม่ถือว่าเป็นเหล้าชัดๆ คือในนิยามตามความเข้าใจหรือการตีความของแต่ละคนนี่นะครับ บางทีจะมีความรู้สึกว่าพวกไวน์นี่ มันไม่ใช่แอลกอฮอล์ทีเดียว ซึ่งผมก็จะไม่ลงรายละเอียดนะ เพราะแต่ละคนก็จะตีความต่างกัน แต่อย่างในกรณีนี้ ก็จะตีความว่าเครื่องดื่มสปายนี่แค่ทำให้รู้สึกสดชื่นเฉยๆไม่ได้ทำให้เกิดอาการมึนเมาเหมือนเหล้าที่เคยดื่มมา ตัวนี้อยากให้มองนะครับว่า มันเป็นอาการที่ใจอยากหวนกลับไปหา นี่ผมพูดถึงระยะที่ ๒ อยู่นะของการถือศีล มันไม่ได้เอาแบบเก่าๆแล้วล่ะ แต่มีอาการอยากหวนกลับไปแตะๆต้องๆนิดๆหน่อยๆไม่ถึงขนาดว่าไปเสพแบบเดิม แต่ว่าก็มีอะไรที่ใกล้เคียง นี่แบบนี้นี่นะเรียกว่าระยะที่ ๒
ส่วนระยะที่ ๓ ซึ่งอยู่ในขั้นที่ว่า ใจไม่เอาแล้วจริงๆนี่ จะรู้สึกเลยว่าตลอดชีวิตที่เหลือ จะมีความรู้สึกว่าอะไรก็แล้วแต่ที่มันใกล้เคียง ที่มันเฉียดที่จะผิดกับการรักษาศีลนี่นะ แม้กระทั่งว่าไวน์ อะไรเล็กๆน้อยๆหรือว่าของที่มันรู้สึกอยู่แหละว่า แค่เข้าไป โคจรเข้าไปใกล้ อย่างพวกบาร์ พวกอะไรที่เขามีเหล้า มีผู้หญิงเยอะๆอย่างนี้นะครับ ก็จะรู้สึกว่าใจนี่ไม่เอา ไม่เอาจริงๆและไม่ใช่ว่าวันดีคืนดีมันจะหวนกลับมา นึกอยากลองเข้าไปอีก มันจะตัดขาดเลย คือไม่เอาจริงๆออกมาจากใจนะครับ ไม่เอาออกมาจากความรู้สึกอยาก
นี่ตัวนี้นี่นะ ที่ผ่านไปถึงขั้นนี้ได้จะมีน้อย ส่วนใหญ่จะติดอยู่ขั้นที่ ๒ คือยังกลับมาเสพอะไรอีกนิดๆหน่อยๆยังแตะๆต้องๆอยู่ ยังมีสิ่งที่เรียกว่าเป็นการหลงทำตามความต้องการที่มันดูเหมือนไม่ผิด แต่ว่าใกล้เคียง เหมือนเฉียดเส้นยาแดงนะ ที่แท้แล้วขอให้มองก็แล้วกันว่า มันเป็นสะพานทอดกลับไปเขตเดิม เขตเก่า เราจะก้าวไปแค่ก้าวเดียว หรือว่าก้าวไปถึงครึ่งสะพาน หรือว่าก้าวไปจนเฉียดๆจะกลับไปเหยียบเขตเดิมอีกก็ตามนะครับ ก็เรียกว่าเราอยู่บนสะพานแล้ว เพราะมันเป็นอารมณ์เดียวกัน
ลองนึกดูนะครับ อย่างที่เราต้องการที่จะดื่มน้ำองุ่นหมักนี่ มันเป็นความสดชื่นแบบไหนล่ะ เป็นความสดชื่นในแบบที่มีความคึกคักใช่ไหม เป็นความสดชื่นในแบบที่เรารู้อยู่ในใจว่า มันใกล้เคียงกับรสชาติแบบเดิมๆหรือว่าการแตะต้องสัมผัสแบบเดิมๆที่จะทำให้เกิดอาการย้อมใจขึ้นมา ทำไมไม่คิดดื่มแค่เครื่องดื่มเกลือแร่ หรือว่าเครื่องดื่มอะไรที่มันก็ให้ความสดชื่นได้เหมือนกัน ที่มันไม่คิดเพราะอะไร เพราะมันไม่เฉียดเข้าไปกับความอยากแบบเดิมๆไง
อยากให้พิจารณาอย่างนี้นะครับ ถ้าหากว่าเราอยากจะมั่นใจในการถือศีลให้ได้ตลอดรอดฝั่งจริงๆไม่ว่าจะมีข้ออ้างเล็กๆน้อยๆอะไรขึ้นมาก็ตามนะครับ ให้ตัดทิ้ง ถือว่าเป็นการถางทางเพื่อเข้าสู่ขั้นที่ ๓ คือ ใจจะไม่เอาออกมาจากในมุ้งเลย เริ่มตั้งแต่ในมุ้ง เริ่มตั้งแต่ความคิดขึ้นมานี่นะ มันจะไม่มีความอยาก มันจะไม่มีความต้องการ มันจะไม่มีความปรารถนาใดๆหลงเหลืออยู่เลย เอาให้ได้แบบนั้นนะครับ
________________
คลิกที่บทความเพื่ออ่านต่อ :
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น