ดังตฤณ : เดินจงกรมนะครับ ขอให้แน่ใจอย่างเดียวว่า
เรารู้เท้ากระทบเป็นศูนย์กลาง ถ้ามันจะรู้อะไรเพิ่มไปกว่านั้น ถือว่าดี
แสดงว่าจิตของเรามันใหญ่ขึ้น แสดงว่าจิตของเรามันมีความพร้อมรู้มากขึ้น
ไม่ใช่ว่าผิดนะครับ ไม่ใช่ว่าให้เดินรู้เท้ากระทบอย่างเดียว มันรู้ทั้งตัวนั่นแหละ
รู้ว่าท่าเดินทั้งท่าเนี่ยสักแต่เป็นภาวะรูป แล้วตัวรู้เนี่ยสักแต่เป็นภาวะของนาม
เมื่อแยกกันได้ว่า
นั่นส่วนรูป นี่ส่วนนาม ในที่สุดแล้ว มันจะเกิดความเห็นว่า ไม่มีตัวใครเดินอยู่
มีแต่กายแสดงทำตัวเป็นผู้แสดง แล้วก็มีจิต ทำตัวเป็นผู้ดูตัวแสดงนะคือกาย
ดูไปเรื่อยๆ ดูไปโดยไม่คาดหวังอะไร
มันจะเห็นความไม่เที่ยงขึ้นมาเอง เห็นว่าจิตเดี๋ยวก็ปรุงแต่ง
เดี๋ยวก็แวบไปโน่นแวบไปนี่
หรือเท้ากระทบเนี่ย บางทีมันก็อ่อน
บางทีมันก็เกร็ง บางทีข้างบนว่างข้างล่างชัด บางทีข้างบนก็ยุ่งๆฟุ้งๆ
ข้างล่างเลือนลางแทบจะไม่รู้สึกถึงเท้ากระทบเลย พูดง่ายๆว่า สติไม่ได้อยู่กับจุดศูนย์กลางที่ได้กำหนดไว้ตั้งแต่เริ่ม
อันนี้ก็จะสามารถมาสังเกตได้ว่า
เราอยู่ในภาวะที่จิตมีโฟกัสรับรู้ได้แคบ หรือได้กว้างแค่ไหน
สรุปง่ายๆนะครับ รู้สามอย่างไปพร้อมๆกันน่ะดี ไม่ใช่ไม่ดี แต่อย่างน้อยที่สุดเนี่ย เวลาเดินจงกรม เอาเรื่องเท้ากระทบไว้ก่อนเป็นอันดับแรก ถ้าตราบใด เรายังรู้เท้ากระทบอยู่ จะรู้มาก หรือรู้น้อยไปกว่านั้นไม่เป็นไร นะครับ
ผู้ถอดคำ แพร์รีส แพร์รีส
วันที่ไลฟ์ ๓๐ พฤศจิกายน ๒๕๖๒ (รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน)
คำถาม ใช้เสียงสติเดินจงกรม แต่ติดจับลมหายใจไปพร้อมกับรู้สึกเท้ากระทบ
พร้อมกับฟังเสียงรู้สึกว่า ใจมันคอยจับคอยรู้สามอย่างไปพร้อมๆกัน
ที่ถูกควรทำอย่างไรครับ?
ระยะเวลาคลิป ๒.๒๓ นาที
รับชมทางยูทูป https://www.youtube.com/watch?v=rBRNvyc8SeM&list=PLmDLNhxScsWM2JH_ApsRMRZgq-5thN6D3&index=598&t=10s
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น