ดังตฤณ : ก็เพราะว่า เราไม่ได้สังเกตอาการตามจริงของร่างกาย
เราเคยชินที่จะหายใจตามความอยาก เคยชินที่จะเอาความสงบเป็นที่คาดหมาย เป็นที่คาดหวังนะครับ
คนเนี่ย เวลาที่กำลังอยู่ปกติ
ไม่ได้คิดตั้งใจดูลมหายใจ มันก็หายใจตามความต้องการของร่างกาย แต่พอเริ่มบอกว่า มานั่งสมาธิ
แล้วตั้งใจดูลมหายใจเนี่ย ไอ้ความตั้งใจดูลมหายใจนั่นเอง มันจะไปปลุกความอยากที่จะเห็นลมหายใจขึ้นมา เนี่ยหายใจให้ชัด .. เข้า .. หายใจออกให้ชัด ..
หายใจเข้าให้ชัด .. หายใจออกให้ชัด เนี่ยตัวความอยากจะเห็นลมหายใจ
มันทำให้เกิดการดึงเข้าดึงออกแบบไม่เป็นธรรมชาติขึ้นมาตั้งแต่เริ่มแล้ว
ทีนี้พอยิ่งทำนานไป ความอยากมันกลายเป็นตัวขวางการเห็น
เป็นกำแพงกั้นไม่ให้สติมันเข้าถึงลมหายใจที่แท้จริง มีแต่ลมหายใจแห่งความอยาก ไม่มีลมหายใจแห่งสติ
“ลมหายใจแห่งสติ” คืออะไร? คือเรารู้อิริยาบถอยู่อย่างนี้ว่า
กำลังนั่งหลังตรงหรือหลังงออยู่ แล้วในอาการหลังตรงหรือหลังงอเนี่ย มันมีความฟุ้งซ่านหรือมีความว่าง จากนั้นก็เห็น เนี่ยคือชั่วขณะที่ร่างกายของเราต้องการลมหายใจเข้าจริงๆ ต้องการที่จะระบายลมหายใจออกจริงๆ
เสร็จแล้วมันก็มีความว่าง ไม่ได้มีความอยากจะดูลมหายใจต่อ
แต่เมื่อไหร่ ที่ร่างกายต้องการลมหายใจเข้าอีก เราก็รู้อีก อย่างนี้นี่เรียกว่ามีสติ
ในการเห็นลมหายใจตามจริงนะครับ
นอกเหนือจากนี้ มันมีกิเลสที่จะจับลมหายใจเอาให้มั่นคั้นให้ตายแล้ว หรือมีกิเลสที่จะเห็นความฟุ้งซ่านมันดับไป ต่อไปให้สังเกตง่ายๆ เมื่อไหร่ที่หายใจแล้วอึดอัดคือ
เมื่อนั้นที่คุณมีกิเลสในการดูลมหายใจ
แต่เมื่อไหร่ที่หายใจเข้า หายใจออก
แล้วเกิดความสบาย เกิดความปลอดโปร่ง เกิดความรู้สึกว่า มันเข้ามันออกอยู่
แล้วก็เห็นไปตามจริง ไม่มีตัวผู้อยาก ไม่มีตัวผู้หายใจเอาให้ได้ดี
เอาให้ได้อะไรขึ้นมา นี่ตัวนี้ที่เราต้องการไปให้ถึงจริงๆ ในขั้นต้น
เราจะเห็นว่า ลมหายใจที่มีสติ คือ ลมหายใจที่สบาย ลมหายใจที่มีกิเลส คือ ลมหายใจที่อึดอัด
ผู้ถอดคำ ครอบครัว กิติวิริยกุล
วันที่ไลฟ์ ๗ ธันวาคม ๒๕๖๒ (รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน)
คำถาม ทำไมเวลานั่งสมาธิ รู้สึกอึดอัด ลมหายใจไม่ปกติ ไม่ธรรมชาติ?
ระยะเวลาคลิป ๓.๐๓ นาที
รับชมทางยูทูป https://www.youtube.com/watch?v=FtoQTPWML5k&feature=youtu.be
*** IG ***
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น