ดังตฤณ : ผมไม่อยากให้ไปพะวงกับอาการปลีกย่อย รายละเอียดอะไรที่เล็กๆ น้อยๆ หยุมหยิมนะ
ถ้าสมมติโยกโคลงแล้วรบกวนจิตใจ รบกวนสมาธิ
อย่างนั้นเราค่อยให้ความสำคัญกับมัน
แต่ถ้าหากโยกโคลงแล้วเรายังรู้สึกถึงอาการเคลื่อนไหว
ความสัมพันธ์ของลมกับมืออยู่ได้ แล้วเกิดสมาธิ มีวิตักกะ มีวิจาระ
มีวิตักกะขึ้นมาได้อย่างเดียวพอก่อน
มีวิตักกะได้ .. แค่นั้น เราพอใจได้แล้ว ทำความพอใจอยู่กับตรงนั้นแล้ว
จะโยกโคลงเล็กๆ น้อยๆ หรือจะมีรายละเอียดปลีกย่อยอะไรตามมา
ถือว่าเป็นส่วนเกินให้รับรู้ ให้สังเกต
ทีนี้สังเกตว่าอะไร สังเกตว่าโยกโคลงอยู่เรื่อยๆ
ไม่เลิกหรือเปล่า ถ้าเราไม่ไปสนใจ แค่รับรู้อยู่เฉยๆ ด้วยอาการรับรู้อยู่เฉยๆ นี่
อาการโยกโคลงนั้น จะยุติลงได้เองที่ลมหายใจใดลมหายใจหนึ่งหรือเปล่า ตัวนี้เป็นสิ่งที่เราต้องทำไว้ในใจ
แล้วของคุณนี่ พอรู้สึกถึงลมหายใจได้
มีวิตักกะได้ ถ้าหากว่าอาการโยกโคลงไม่หาย ทำไปเรื่อยๆ แล้วไม่หายเลย
ให้ใช้วิธีแบบนี้ว่า ท่าที่หนึ่ง เรารู้ความสัมพันธ์ระหว่างฝ่ามือกับลมหายใจแล้ว
สักสองสามครั้ง
ถ้ารู้ได้ชัด เกิดวิตักกะแล้ว
เปลี่ยนเป็นท่าที่สองเลย ท่าที่สองนี่ เท่าที่เห็นมา ตั้งแต่ดูมา
คือไม่ได้รับประกันนะว่าจะเป็นอย่างนี้ แต่ท่าที่สองเท่าที่เห็นมา
ยังไม่เคยมีใครที่มาบ่นเรื่องอาการโยกโคลง
ท่าที่หนึ่งอาจเกิดได้เพราะว่าความเคยชินเดิม
หรือว่ามือไม่บาลานซ์อะไรแบบนี้ แต่ถ้าที่สองจะมีความบาลานซ์กันอยู่ทั้งฝ่ามือ
ทั้งการวาดแขน และการทรงตัวนะ
ส่วนใหญ่จะไม่มีปัญหาเรื่องนี้
สรุปก็คืออยากให้ดูโดยความเป็นของไม่เที่ยงก่อนนะครับ
ถ้าดูไม่ได้ เห็นว่ายังเกิดขึ้นต่อเนื่อง ก็ทำท่าแรกเพื่อให้เกิดวิตักกะ แค่แป๊บๆ
นาทีเดียวพอ แล้วต่อด้วยท่าที่สองเลยนะครับ
หลังจากครั้งแรกที่คุณตุลย์แนะนำเรื่องท่าทางที่ถูกต้อง
หงายมือ หลังตรง ยกคางขึ้นเล็กน้อย มือไม่เกร็ง และฝึกการหายใจด้วยท้อง
จึงทำให้การหายใจได้ลึกขึ้นค่ะ
วันนี้นั่งท่าที่
๑ รู้สึกในวินาทีแรก เห็นแต่มือยกขึ้น แต่พอสักระยะจึงจะรู้สึกถึงลมหายใจ
โดยมีมือดึงลม เข้าออก ในขณะรู้ถึงลม ทำไมรู้สึกว่า หัวตัวโยกโคลง เบาๆ
แบบนี้ยังติดอะไรหรือไม่คะ?
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน
ช่วง ถามตอบ
วันที่
13 พฤศจิกายน 2564
ถอดคำ
: เอ้
รับชมคลิป
: https://www.youtube.com/watch?v=96DD3msIvjo
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น