ดังตฤณ : ถ้าเกิดขึ้น อะไรก็แล้วแต่ที่เกิดขึ้นเป็นประสบการณ์ทางจิต บอกตัวเองว่า จริงทั้งหมดนั่นแหละ คือเห็นอย่างนั้นจริงๆ
ทีนี้ ภาวะแบบนี้ เป็นภาวะครึ่งสมาธิ ครึ่งหลับ
ซึ่งเราไปพัฒนาต่อค่อนข้างยาก ถ้าจะเจาะจงเอาความตั้งใจในขณะที่เกิดขึ้น
แต่เราฝึกไปเรื่อยๆนั่นแหละ
ทั้งตอนที่เราตื่นอยุ่ ลืมตาตื่นอยู่ในชีวิตประจำวัน
แล้วก็ในขณะที่เรานั่งสมาธิเดินจงกรม กำลังของสติ กำลังของสมาธิ
จะไปแสดงผลเองในภาวะแบบนี้ว่า สามารถมา .. ถ้าเป็นไปอย่างถูกต้อง
เวลาเกิดสมาธิขณะหลับ จิตจะแผ่ แผ่เป็นเมตตา แผ่ความสุขออกไป แล้วก็มีสติรู้ตัว
รู้แบบครึ่งๆ กลางๆ เหมือนกับจะไม่รู้ก็ไม่ใช่ จะรู้ชัดก็ไม่เชิง
แต่ว่าเป็นความรู้ที่สบาย และจิตแผ่ออกไป อย่างนั้น
แต่ถ้าหากมีอาการจงใจอยู่ก่อนล่วงหน้าว่า
ฉันอยากจะไปพัฒนา จะไปปรับปรุงสภาพแบบนี้ นั่นอาจเกิดภาวะบีบคั้นขึ้นมา
ซึ่งทำให้แทนที่จะดี กลายเป็นไม่ดี กลายเป็นหลับไม่สนิท
เอาเป็นแค่สังเกตก็แล้วกันว่า
ถ้าจิตของเราในระหว่างวันเป็นเมตตา มีความสุข มีความสบายพร้อมที่จะแผ่ให้ทุกคน
คำว่าแผ่นี่ก็คือ พูดดี คิดดีกับเขา
แล้วก็มีความรู้สึกดีๆ ให้เขา อย่างนี้ จะมามีส่วนเสริม
มีส่วนประกอบในขณะที่เกิดภาวะแบบนี้ จิตจะดีขึ้นเรื่อยๆ
ถ้าจิตดีนะ จะอยู่ในสภาพแผ่กว้าง ขยาย ไม่กระจุก
ไม่คับแคบ ไม่อึดอัด สังเกตอยู่แค่นี้นะ
เมื่อกลางวันแอบงีบหลับแต่ใจคิดอยากปฏิบัติไปด้วยตอนนอน
ได้เปิดเสียงสติขณะปฏิบัติในท่านอนจนเผลอหลับไป
มีบางช่วงขณะนอนรู้สึกเห็นเหมือนตัวเองตื่น(จิตตื่น)แต่กายยังหลับในท่านอน
บางจังหวะเหนื่อยได้ยินเสียงตัวเองกรนเบาๆแต่ยังหลับอยู่
อันนี้คือเห็นจิงๆช่ายมั้ยค่ะเกิดขึ้นได้ใช่ไหมคะ
ควรแก้หรือต้องทำอย่างไรต่อคะถ้าเกิดอีกค่ะ?
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน
ช่วง ถามตอบ
วันที่
13 พฤศจิกายน 2564
ถอดคำ
: เอ้
รับชมคลิป
: https://www.youtube.com/watch?v=lwahI6OEQco
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น