ดังตฤณ : รู้ตามจริง เวลาที่คนเรานะครับเอาง่ายๆเลย คนเราเนี่ยอยู่ในชีวิตประจำวันจะไม่ค่อยรู้ลมหายใจ
นั่นเรียกว่าเป็นการที่เราไม่ได้ตั้งใจดูลมหายใจ ซึ่งก็ถือว่ายังไม่ขาดสตินะครับ
เพราะขึ้นอยู่กับว่าเรากำลังทำงานอะไร หรือตั้งใจจะเอาอะไรจากตรงนั้น
บางทีเนี่ย อาจจะพิจารณาธรรมะโดยไม่อาศัยลมหายใจช่วยยังได้
แต่ถ้าหากว่าเราตั้งใจที่จะดูลมหายใจขึ้นมาเนี่ยนะครับ
นี่ตรงนี้มันมักจะมาพร้อมกับความอยากเห็นลมหายใจ
ถ้าอยากเห็นลมหายใจนั่นน่ะก็คือไม่ได้เห็นลมหายใจแล้ว
มันมีแต่ความอยากที่มันพุ่งเข้าไปจับลมหายใจนะครับ
แต่ถ้าหากว่า รู้ลมหายใจไม่ใช่อยากจะเอาลมหายใจนะครับ
มันวัดได้ง่ายๆเลยคือ ถ้าร่างกายเนี่ย มันยังไม่ถึงเวลาต้องเรียกลมหายใจเข้า ก็จะไม่มีอาการเร่งให้เกิดลมหายใจเข้า
ถ้าหากว่าร่างการยังไม่ได้ต้องการผ่อนคลายผ่อนคลายคืนลมหายใจออก มันก็จะไม่มีอาการเร่ง
ไม่มีอาการรีบหายใจออกครืดคราดนะครับ ตรงนี้แหละที่มันเป็นจุดนะครับ
ถ้าจิตของเราใจของเรามีความสบายในการดูลมหายใจ
นั้นน่ะให้สันนิฐานว่า เรากำลังรู้ลมหายใจตามจังหวะที่ถูกต้องของธรรมชาติทางกาย
ถ้าธรรมชาติทางกายอยากได้ลมหายใจตอนนี้แล้วสูดเข้า
นี่อย่างนี้ใจจะรู้สึกปลอดโปร่ง ใจมันจะรู้สึกว่าไม่มีอาการเร่ง
ใจมันจะรู้สึกว่าไม่มีอาการผิดธรรมชาติใดๆเกิดขึ้น ไม่มีความกดดัน
ไม่มีความหนักใดๆเกิดขึ้นเลย
แต่ถ้าหากว่า ยังไม่ถึงเวลาต้องหายใจ
แล้วเราไปพรวดพราดรีบเร่งหลายๆครั้งเข้า มันเกิดความรู้สึกอึดอัด
เกิดความรู้สึกหนักทางกาย เกิดเกร็งตามกล้ามเนื้อขึ้นมา หรือว่าจิตเกิดความทึบ
เกิดความรู้สึกที่มันแคบ เกิดความรู้สึกว่ามันเป็นอกุศลนะครับ นี่ก็คือเครื่องวัดว่า
เรารู้ผิด
สรุปง่ายๆ
ถ้ารู้ลมหายใจอย่างถูกต้องนะครับคือ รู้แล้วใจมันสบาย ใจมันเบา ใจมันมีความตื่น
ใจมันมีความรู้ตรงตามจริงนะครับ แต่ถ้าหากว่ารู้ผิด ก็ดูที่จิตนะครับว่า
มันมีความหนัก มันมีความทึบ มันไม่เห็นอะไรเลย นอกจากความรู้สึกอยากของตัวเอง ที่มันบดบังอยู่เป็นกำแพงขวางข้างหน้านะครับ
ผู้ถอดคำ แพร์รีส แพร์รีส
วันที่ไลฟ์ ๒๑ ธันวาคม ๒๕๖๒ (รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน)
คำถาม การเห็นลมหายใจที่ถูกต้อง คือเห็นหรือรู้ อย่างไรครับ?
ระยะเวลาคลิป ๒.๕๙ นาที
รับชมทางยูทูป https://www.youtube.com/watch?v=s0uP9Ufdd7U&list=PLmDLNhxScsWM2JH_ApsRMRZgq-5thN6D3&index=4
** IG **
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น