ดังตฤณ : อย่าไปพยายามทำอย่างไรให้ก้าวหน้า
พยายามทำอย่างที่ทำ จนกระทั่งเห็นว่า ลมหายใจไม่ใช่ตัวเรา แล้วอะไรที่ยังใช่อยู่ ตรงที่จิตยังรู้สึกว่าเป็นตัวเรา ก็ยอมรับไปตามจริง ว่ายังรู้สึกอยู่ การยอมรับตามจริงนั่นแหละ คือการมีสติเห็นว่าจิต ยังยึดมั่นถือมั่น ตัวของมันเองว่าเป็นตัวตน คุณจะค่อยๆ แยกออกตามลำดับ มีพัฒนาการไปเรื่อยๆ ว่า บางทีรู้สึกว่าความคิดไม่ใช่ตัวเรา เพราะความคิดมีกระแสก่อน มีลักษณะที่คล้ายๆ คลื่นที่ซัดมาเอง แล้วหายไปเอง อย่างนี้ จะรู้สึกว่าความคิดไม่ใช่เรา แต่เมื่อไหร่ที่คุณเจาะจงตั้งใจที่จะคิดอ่านอะไรสักอย่าง ตัวตนจะลุกฮือ กลับขึ้นมาใหม่ เท่าเดิม หรือบางทียิ่งกว่าเดิม มีฐานความรู้สึกว่าเราปฏิบัติธรรมได้ เราก็หนึ่งในตองอูเหมือนกัน ทุกความรู้สึกในตัวตนที่เกิดขึ้น ให้เรายอมรับให้หมด ว่ามันเกิดขึ้น แล้วบอกตัวเองว่านี่ ที่เกิดขึ้นนี้ เกิดขึ้นจากวิธีคิดแบบไหน ตอนที่เห็นชัดๆ ว่าเหมือนกับเป็นกระแสไฟฟ้าในหัว ที่โผล่ขึ้นมาเอง และหายไปเอง อย่างนี้ .. ง่าย ที่จะรู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวเรา แต่พอเราตั้งใจ จงใจ จะคิดอะไร จะพูดอะไร จะทำอะไร จะง่ายแบบนั้นไหม .. อันนี้ ไม่ได้เกิดขึ้นแค่ไฟฟ้าในสมอง แต่เกิดขึ้นในระดับของความจงใจของจิต เกิดขึ้นในระดับจิตวิญญาณ ตัวนี้แหละ ความคิดแบบนี้แหละ ที่ทำให้เกิดตัวเกิดตนขึ้นมา แล้วพอเห็นไปเรื่อยๆ ว่า บางทีจงใจมาก รู้สึกยึดมาก มีตัวตนมาก จงใจน้อย มีความรู้สึกยึดน้อย มีตัวตนน้อย เห็นความต่างไปเรื่อยๆ อย่างนี้ เห็นสังโยชน์ที่เกิดขึ้นแต่ละครั้งที่มีการกระทบ ว่าเหนียวแน่นมาก หรือว่าเบาบาง ไม่ได้เหนียวแน่นเท่าไหร่ เห็นความต่างไปเรื่อยๆ อย่างที่พระพุทธเจ้าท่านสอนนี่แหละ ในที่สุดความรู้สึกว่ามีตัวเราอยู่ในจิต จะเบาบางลงเรื่อยๆ อันนี้ ห้ามเลยนะ เป็นของต้องห้าม เวลารู้สึกว่าจิตยังเป็นเรา ห้ามไปคิดว่า ทำอย่างไร ถึงจะกำจัดความรู้สึกในตัวตนทางจิตออกไป ตอนที่คุณตั้งโจทย์ว่าทำอย่างไรนั่นแหละ ตอนที่คุณลงมือทำ ที่จะปลิดความรู้สึกในตัวตนออกจากจิตนั่นแหละ ตัวจงใจนั้นแหละ ตัวเจตนานั้นแหละ ที่เป็นต้นเหตุที่แท้จริงของความรู้สึกในตัวตน เห็นไหม ตัวตนกำจัดด้วยตัวเองไม่ได้ ต้องอาศัยการเห็นอนัตตา ตามลำดับ อย่างเป็นไปเอง ไม่มีการจงใจ ไม่มีการที่เราจะไปกะเกณฑ์ ว่าเราจะเอาอย่างนั้น เราจะเอาอย่างนี้ เราจะไม่ให้มีตัวตนในจิต ความจงใจแบบนั้น ที่เราหลงกลมันแล้ว ติดกับดักแล้วนะครับ___________________
จากที่นั่งทำสมาธิ ผมรู้สึกว่าร่างกาย
ลมหายใจ ความคิด ไม่ใช่ตัวเรา แต่สุขทุกข์กับจิตยังรู้สึกถึงความเป็นตัวเราครับ
ควรทำอย่างไรให้ก้าวหน้าขึ้นครับ?
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน ตอน
พร้อมรู้ว่าไม่มีตัวตน
- ช่วงถาม ตอบ
วันที่ 16 ตุลาคม 2564
ถอดคำ : เอ้
รับชมคลิป : https://www.youtube.com/watch?v=FgNupTxKfKQ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น