ดังตฤณ : จำไว้แม่นๆ เลยนะครับ พอมันไปอยู่ในอาการ คิดใคร่ครวญ แล้วก็หลงไปในการปรุงแต่งที่เป็นสังขารขันธ์แบบสืบเนื่อง เหมือนกับเราจะออกจากตรงนั้นไม่ได้
วิธีที่ดีที่สุด นโยบายที่ดีที่สุดก็คือ
ให้กลับมาระลึกว่า ตอนนี้ ณ ขณะนั้นๆ อิริยาบถของเรา กำลังอยู่ในท่าทางไหน
กำลังปรากฏท่าทางแบบไหนอยู่ มีหัว มีตัว มีแขน มีขา กำลังอยู่ในท่าไหน
จากนั้น ค่อยรู้ว่า กำลังหายใจเข้า หรือหายใจออก
อย่ารีบกลับมาที่ลมหายใจ เพราะว่า ณ ขณะที่คุณกำลังรู้สึกมั่วๆ มวนๆ มึนๆ
อยู่กับภาวะปรุงแต่งทางการคิดนึก ตรึกไปในธรรมนี่นะ เวลาที่กลับมาดูลมหายใจทันที
จะเหมือนกระชากมารวมศูนย์อยู่ที่จิตคับแคบ
แต่ถ้าหากว่า กลับมาระลึกถึงร่างกายก่อน
ถ้าอยู่ในท่าไหนก็ตาม รู้ตามจริง เสร็จแล้วจะนึกขึ้นมาได้ว่า ควรคอตั้งหลังตรง
แล้วค่อยหายใจ
อย่างนี้ จิตจะเต็ม จะเปิดกว้าง
แล้วก็ไม่จี้ลงคับแคบนะ
____________________
พอจิตนิ่งลง จิตจะชอบเข้าไปใคร่ครวญว่า ตา หู
จมูก ลิ้น กาย ใจ ไม่เที่ยง จิตพิจารณาความเสื่อมเปลี่ยนแปลงไปยังไงบ้าง
จิตโยงไปหาขันธ์ ๕ และอริยสัจ๔
ถ้าเป็นแบบนี้เกิดขึ้นอีก ควรรีบกลับมาดูว่าเป็นสังขารขันธ์
ควรรีบทิ้งไปเห็นลมหายใจไหมคะ?
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน ตอน วิธีดูสังโยชน์
- ช่วงถามตอบ
วันที่ 2 ตุลาคม 2564
ถอดคำ : เอ้
รับชมคลิป : https://www.youtube.com/watch?v=F4rOaDYsDfw
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น