ดังตฤณ : ไม่มีหรอก อย่าไปกังวล พอบางทีเราไประวัง หรือไปหวาดระแวงความสุขอันเกิดจากสมาธิขึ้นมามาก จะกลายเป็นยักแย่ยักยัน จะไปรู้ก็ไม่ใช่ จะไปคิดก็ไม่เชิง
จะเสพสุขก็รู้สึกเหมือนกับครึ่งๆ กลางๆ
แล้วก็จะถอนออกมา ก็ไม่อยากถอน ทุกอย่างครึ่งๆ กลางๆ หมด
ทีนี้ ภาวะใดเกิดขึ้น จะสุขแค่ไหน
จะล้นหลามเพียงใด ปล่อยให้เกิดขึ้นเต็มที่ โดยมีสติประกอบอยู่ ว่าสิ่งเหล่านั้น
มาเพื่อแสดงให้เห็นว่าเดี๋ยวมันก็ไม่เหมือนเดิม
พอตั้งไว้ในใจแบบนี้ คุณไม่ต้องไปกลัว
ไม่ต้องไปพะวง ว่าฉันจะสุขน้อยกว่านี้ได้อย่างไร ขอให้สุขให้เต็มที่ เต็มพิกัดไปเลย
เพื่อที่จะให้สุขนั้นอยู่ของมันแบบชัดเจนให้เราดู ไม่มีตัวเรา เป็นผู้ครอบครอง
หรือเป็นเจ้าของความสุข
ความสุขคือความสุข ให้ดูอย่างชัดเจน
มันมาแสดงให้ดู สุขล้นหลาม อย่างคงเส้นคงวาไปสิบชั่วโมง ก็ช่าง
ให้อยู่ไปสิบชั่วโมง แล้วชั่วโมงที่สิบเอ็ด ค่อยเห็นตอนที่มันเสื่อมลงเอง
ตอนที่มันหายไปเอง ว่านี่แหละ ที่เขาเรียก ไม่เที่ยง
พอเราเห็นซ้ำๆ บ่อยๆ ก็จะเกิดข้อสรุปขึ้นมาว่า
จริงด้วย แม้แต่ความสุข ก็ไม่ใช่สิ่งที่น่าพอใจ เพราะไม่เที่ยง ไม่ใช่ของของเรา
ตอนที่ได้ข้อสรุปจากการเห็นชัดๆ ประจักษ์ใจ
จะไม่เหมือนคิดๆ เอาด้วยการคุยกันแบบนี้ แต่จะเห็นออกมาจากระดับของจิต
จิตจะฉลาด จะยกระดับของมันเองขึ้นเรื่อยๆ
จากการเห็นอย่างแจ่มแจ้งแบบนี้นะ อย่าไปกลัวความสุขนะ ปล่อยให้สุขเต็มที่ไปเลย
เราไม่หลงเสียอย่าง จะไปกลัวมันทำไม
____________________
จัดการอย่างไรกับสุขที่ล้นหลามเบิกบาน
สดชื่นมากเกินไปคะ?
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน ตอน
รู้จักอนัตตาในระดับของจิต
ช่วงถาม-ตอบ
วันที่ 9 ตุลาคม 2564
ถอดคำ: เอ้
รับชมคลิป: https://www.youtube.com/watch?v=7Fl5dEboOVU
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น