วันอาทิตย์ที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2563

คนที่ปฏิบัติธรรม ทำไมยังโกรธได้อยู่

ถาม : (00.37.54) ได้รับซีดี ณ มรณา มา เมื่อแปดปีที่แล้ว เกี่ยวกับความตาย พูดถึงมรณานุสติ คุณแม่ป่วยหนักเป็นมะเร็ง ได้รับความทรมาน ก็ได้ให้คุณแม่ที่ป่วยฟัง ท่านก็ไปอย่างสงบ แล้วก็ได้แจกจ่ายให้แก่คนที่อยู่ในวาระสุดท้ายของชีวิต รวมถึงล่าสุดปีนี้คือคุณพ่อเพิ่งเสียไป ก็ให้ท่านฟัง กราบขอบคุณท่านอาจารย์จากใจจริง เป็นซีดีที่ดีมากๆ

 

ดังตฤณ : ในทางโลกก็ขอแสดงความเสียใจด้วย แต่ในทางธรรม ขอแสดงความยินดีด้วย ที่เราให้ที่พึ่งที่แท้จริงแก่พวกท่านนะ

 

ถาม : (00.39.21) (ต่อ) มีคนฝากถามว่า มีพี่ชายคนหนึ่งซึ่งมีข้อสงสัยว่า ทำไมคนปฏิบัติธรรม ยังมีความโกรธ ความโมโหอยู่ เขารู้สึกว่าการปฏิบัติธรรมนี่ ไม่ได้ช่วยทำให้ละสิ่งเหล่านี้ได้ อยากจะขอคำแนะนำในการตอบ

 

ดังตฤณ : ตอบเขาอย่างนี้นะว่า เอาคนคนหนึ่งมาปฏิบัติธรรม ไม่ได้หมายความว่าเอามาเข้าเครื่องสร้างพระอรหันต์นะ แต่คนที่ปฏิบัติธรรม ก็เหมือนกับคนที่ไปฝึกเล่นกีฬา ไม่ได้เก่งขึ้นมาทันที ยังมีความไม่เก่งอยู่ ยังมีจุดบอดให้ต้องแก้ไขอยู่

 

โทสะก็เหมือนกัน อยู่กับเรามาชั่วกัปชั่วกัลป์ อาจบอกว่าติดตัวมาตั้งแต่เกิดก็ได้ อยู่ๆ ปฏิบัติธรรม ได้ชื่อว่าเป็นนักปฏิบัติ แล้วจะหายไป อันนี้เก่งเกิน แม้แต่พระพุทธเจ้าท่านยังพยายามอยู่ หกพรรษา หกปีนะครับ อันนั้นข้อแรก

 

หนึ่งคือ คนปฏิบัติธรรรม ก็คือคนธรรมดา เราๆ ท่านๆ ที่พยายามทำให้ตัวเองโกรธน้อยลง ทำให้ตัวเองมีโลภะน้อยลง

 

ประการที่สอง แนวทางการฝึกปฏิบัติของแต่ละสำนัก หรือแต่ละความเชื่อไม่เหมือนกัน บางทีอาจเพิ่มโทสะโดยไม่รู้ตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าหากว่าเราอึดอัด เราจะต้องมาบังคับตัวเอง เราจะต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ ให้ได้เหมือนคนอื่น แล้วมีความคาดหวังในตัวเองมากมาย แบบนั้น ไม่ได้ลดโทสะ แต่จะเพิ่มโทสะ เวลาที่เราทำไม่ได้

 

อันดับที่สาม ต่อให้เป็นสำนักที่ถูก ต่อให้ปฏิบัติตามพระพุทธเจ้าเป๊ะ ก็ไม่แน่ว่าเราจะทำถูกทำตรง ตามที่พระพุทธเจ้าสอนหรือเปล่า อันนี้สำคัญ

 

คือถ้าหากว่า เราคิดเองเออเอง แล้วก็ไม่ได้เหมือนกับปฏิบัติเพื่อที่จะลดละ ไม่ได้ปฏิบัติ เพื่อที่จะดูกายดูใจของตัวเอง อาจกลายไปเป็นดูกายดูใจของคนอื่น แล้วเกิดความไม่พอใจยิ่งๆ ขึ้น ยกตัวอย่างเช่น ถ้าหากเราไปปฏิบัติในทางที่ถูกต้องเป๊ะเลยนะ แต่ว่าในสำนักนี่ บางคนเขามีความก้าวหน้า ครูบาอาจารย์ให้ความชื่นชม เราไปอิจฉาเขา ไม่รู้ตัว ก็เกิดความเทียบเขาเทียบเรา เกิดความรู้สึกอัดอั้น แค่นี้ผิดแล้ว

 

มีปัจจัยความผิดพลาดได้เยอะแยะ แต่ สิ่งที่จะทำให้แน่ใจได้ว่า เรามาถูกทาง ก็คือการหมั่นสำรวจใจตัวเอง ไม่ใช่สำรวจใจคนอื่น นะ

 

อย่างถ้าเขาถามว่า ทำไมคนยังลดละไม่ได้ หรือว่า ทำให้ความโกรธเบาบางลงไม่ได้ ตอบเขาง่ายๆ เพราะว่าเหตุปัจจัยยังไม่อำนวย!

________________

รายการดังตฤณวิสัชนา ณ ศูนย์เรียนรู้วรการ คลิปที่ 1

วันที่ 11 ตุลาคม 2563

ถอดคำ / เรียบเรียง : เอ้

รับชมคลิปเต็ม : https://www.facebook.com/watch/?v=682032666066316

 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น