ดังตฤณ : ถ้าเรามอง มองอย่างคนไม่รู้
เราจะมองอย่างคนที่สำคัญว่า
เกิดครั้งเดียวตายหนเดียว
คนเราจะเริ่มจดจำ
จากสิ่งที่ตัวเอง
เห็นผ่านรูปกระทบตา
แล้วก็เสียงกระทบหู
เสร็จแล้ว
5 ขวบนี่นะ ที่เคยเห็น เคยได้ยินอะไรมา
จะถูกลบ ด้วยเซลส์ใหม่ๆ
ที่เกิดขึ้นมามากมายมหาศาลเลย
ช่วงตอน 5
ขวบ จะมีเซลส์ใหม่เกิดขึ้น แล้วเป็นเซลส์แบบ
คล้ายๆ
มา delete ข้อมูล hard disk เดิมทิ้ง
ก็เลยทำให้เรา
รู้สึกเป็นจริงเป็นจังว่า
เราเป็นอย่างไรมาตั้งแต่เกิด
ถือว่าตัดสินว่า
เรามีความเป็นคนอย่างนั้น
พอมาเชื่อเรื่องกรรม
ก็รู้สึกว่าเราทำกรรมมาแค่นี้
ทำแบบที่เห็นๆ
ว่า ไม่ได้เบียดเบียนใคร
ไม่ได้คิดกลั่นแกล้งใคร
ไม่ได้คิดที่จะไปให้โทษ ให้ร้ายอะไรใคร
แต่ทำไม เจอแต่เรื่อง
เจอแต่อะไรที่
โดนคนเขาด่าสาดเสียเทเสีย
หรือไม่ก็มาใส่ไคล้
ทำให้เกิดความเสียหาย
หรือว่าทำให้ชื่อเสียงพินาศป่นปี้
การที่เรารับรู้ตามธรรมชาติ
ไม่ใช่ความผิดว่า
เราเป็นแค่คนดี เราไม่เคยเบียดเบียนใครมา
แต่โดยธรรมชาติของสังสารวัฎ
การเวียนว่ายตายเกิด
ไม่สามารถที่จะบอกได้
หรือรับประกันให้ตัวเองได้หรอกว่า
เราเป็นคนใสซื่อ
สะอาดบริสุทธิ์ ไม่เคยทำร้ายใคร
เหมือนกับในชีวิตนี้
ทุกครั้ง
การเวียนว่ายตายเกิด
พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า
เหมือนโยนขอนไม้ขึ้นไป
ก็ไม่รู้ว่าจะตกหัว ตกท้าย
หรือว่าตกกลางตัวขอนไม้
ที่มากระทบพื้น
เสี่ยงมากๆ
ในแต่ละชาติที่เกิดมานี่นะ
จะเทียบกับโยนลูกเต๋าก็ได้
ไม่มีทางรู้
โยนแบบไม่มีทริคนะ
โยนแบบมั่วจริงๆนี่
ไม่สามารถบอกได้
เป็นไปตามเหตุปัจจัย
คือกรรมที่ทำมา
ในแต่ละชาติที่หลงผิดทำไป
หรือแม้แต่ในชาตินี้ บางทีอย่างที่บอก
คนเรานี่จะถูกลบความจำไปเรื่อยๆ
บางทีเรารู้สึกว่า
เราไม่ได้เบียดเบียนใคร
บางทีเรารู้สึกว่า
เราเป็นคนดีมาตลอด
แต่ถ้านึกดูดีๆ เราอาจจะเคยทำกับพ่อแม่
อาจจะเคยทำกับผู้มีพระคุณไว้
ด้วยความเป็นเด็ก
แล้วเรานึกว่าเป็นเด็กไม่นับ
ไม่ใช่นะ
ตั้งแต่เริ่มรู้ความ
ตั้งแต่เริ่มคิดอะไรเองได้ ตั้งใจอะไรเองได้
อย่างผมเห็นเด็กบางคนนะ
อายุแค่ขวบกว่าๆ นี่
มีเจตจำนงแบบเดียวกันกับผู้ใหญ่ได้
คือตั้งใจ
คิดอะไรยอกย้อนได้ แล้วก็มีความมุ่งมั่นรุนแรง
แบบเดียวกับผู้ใหญ่เลยนะ
นั่นน่ะ นับหมด
เพราะตัวกรรมนี่
พระพุทธเจ้าตรัสว่า
กรรมคือเจตนา
เจตนาคือกรรม
แล้วเจตนา
เจตสิก หรือว่าความปรุงแต่งจิต
ที่เกิดจากความเล็งไว้
ว่าจะเอาให้ได้ผลลัพธ์อะไรอย่างหนึ่งกับใคร
เกิดขึ้นเมื่อไรนะ เป็นกรรมหมด
จริงๆถ้าเอาตามอภิธรรม
จะบอกด้วยซ้ำ
บอกว่าเจตนานี่
เกิดขึ้นกับทุกดวงจิตนะ
เกิดประกอบจิตทั้งหมด
แต่เอาแบบที่ว่า
เป็นบาปเป็นกรรม
หรือเล็งว่าจะทำร้ายใคร
ตรงที่คุณว่ามีการเบียดเบียน
หรือว่ามีการใส่ไคล้
หรืออะไรก็แล้วแต่นี่นะ
ตรงนั้นถ้าทบทวนอยู่ดีๆ
แม้ช่วงต้นชีวิต
ที่เราไม่ได้ตั้งใจว่า จะเป็นคนเลวจะเบียดเบียนใคร
บางทีเราก็เผลอทำร้ายผู้มีพระคุณได้
นี่แค่ตัวอย่าง
ว่าเรานึกไม่ถึง หรือมองไม่เห็น
ว่าเคยเกิดขึ้น
แต่เกิดขึ้นแล้วจริงๆ
ถ้าเราทบทวนดูดีๆ
เออ ก็เคยทำ ไม่ใช่ไม่เคย
ผมเองนี่
พอมารู้หลักการเจริญสติ แล้วก็จดจำอะไรได้
บางทีอยู่ในสมาธินะ
ผุดขึ้นมาเป็นระลอกๆเลย
เหมือนที่เขาว่า
นิมิตคนใกล้ตาย
ที่นึกว่าฝังลืมไปแล้ว
นึกว่าไม่เคยมีอยู่ในชีวิต กลับมาหมด
และนี่แหละ
คือความเสี่ยงในการเวียนว่ายตายเกิด
เรานึกว่าเราไม่ได้ทำ
เพราะเท่าที่เราจำได้เราไม่ได้ทำ
แต่ทำไมเราถึงโดน
ที่โดนนี่
คือส่วนที่จำไม่ได้นั่นแหละ
และนั่นคือโทษที่ร้ายแรงที่สุดของสังสารวัฏนะ
ตอนทำนี่
ไม่รู้ว่าจะได้จะไปตกกับตัวตนในชาตินี้ หรือชาติหน้า
แต่ตอนได้รับผล
เราจะงง
เป็นสังสารสัตว์หนึ่ง ที่มีความงง ว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร
จะให้เชื่ออย่างไร
พระเจ้าเหรอ หรือว่ากรรม นึกไม่ออกจริงๆ
ตรงนี้แหละที่สังสารวัฎเขาปิดกั้นไว้
ไม่ให้เราเชื่อ
อย่าเข้าใจว่าสังสารวัฎ
จะมีความยุติธรรม
ว่าทำอะไรไปแล้วต้องให้เห็นผลทันที
หรือว่าทำอะไรไปแล้วนี่ต้องเป็นอย่างนี้
เป็นอย่างนั้น ตามใจชอบ
ที่เรานึกว่าจะเป็น
.. ไม่ใช่
สังสารวัฏนะ
เวลาเขาจะลงโทษหรือให้รางวัล
จะเป็นไปตามที่ ภาวะมืดหรือสว่าง
น้ำหนักของความมืด
น้ำหนักของความสว่าง
ที่เราทำต้นเหตุไว้นี่
มีแค่ไหน จะให้ผลแค่นั้น
อย่างยุติธรรมที่สุด
หมอบี
: นอกจากที่พี่ตุลย์เล่าให้ฟังแล้ว
มีเรื่องเพิ่มเติมว่า
เวลาเราคาดหวังอะไรสักอย่าง
เราชอบถูกสอนว่าเราทำดี
ต้องได้ดี
เราทำดีกับใครต้องสะท้อน
สะท้อนกลับมาทันทีเดี๋ยวนั้น
ซึ่งไม่ใช่
คือเราทำดีนี่
คือดีตรงนั้น ก็จบเลย
ไม่ได้หมายความว่า
คนคนนั้นจะต้องมาดีตอบ ตรงนี้ไม่ใช่แล้ว
ถ้าเราเข้าใจได้ว่า
เมื่อเราทำดีกับใครสักคนหนึ่ง
จะดีตรงนั้นและจบตรงนั้นเลย
เหมือนเวลาเราให้อาหารกับสัตว์ตัวหนึ่ง แล้วเขาอิ่มตรงนั้น
คือความดีได้จบตรงนั้นแล้ว
ถ้าเราเข้าใจอย่างนี้
เราจะเป็นสุข
แต่เมื่อไรก็ตาม
เราเข้าใจว่า
เราให้ข้าวกับสุนัขตัวนี้แล้ว
เขาจะไม่กัดเรา
ถ้าเราคิดอย่างนี้
แล้วเกิดมันแว้งกัดเรา
เราก็จะรู้สึกว่า
อ้าว อุตส่าห์ให้ข้าวแล้วทำไมยังกัดอีก
ซึ่งไม่ถูกต้องตามหลักที่พระพุทธองค์กล่าวไว้
อยากให้พิจารณาว่า
พุทธองค์สอนเรื่องเหตุและปัจจัย
ท่านไม่ได้มองว่า
เหตุและผลทุกอย่าง
ต้องเกิดผล
ณ เวลานั้น ณ เดี๋ยว ณ ชาตินั้น
อาจจะไม่ใช่อย่างนั้นครับ
จะเกิดขึ้นเมื่อไหร่
หรือมีการบิดเบี้ยวของเวลา สถานที่นี่
ขึ้นอยู่กับปัจจัยหรือ
factor ทำให้ยังไม่ส่งผลเดี๋ยวนั้น
ถ้าเราทำไว้แล้วไม่คาดหวัง
ทำดีคือทำดีจบ
ทำชั่วก็เหมือนกัน
ทำไมเราไม่ต้องคาดหวังไว้ว่า
ทำชั่ว
ปุ๊บ ต้องได้ความชั่วนั้นเดี๋ยวนั้นทันที .. ก็เหมือนกัน
อยากให้จัดการเรื่องความคาดหวังนี่
ใจจะเป็นสุขขึ้นเยอะเลย
ดังตฤณ
: คือคำตอบของหมอบี แยกเป็น สองประเด็น
ประเด็นหนึ่ง คือ เรื่องความจริงเกี่ยวกับกรรมและวิบากที่จะให้ผล
กับอีกเรื่องหนึ่ง คือเรื่องการทำใจ ตั้งจิตให้ถูกต้อง จะมีความสุขเสมอ
ทำดีแล้ว
ให้ดี ให้ผลเป็นความสุข
ไม่ใช่ทำดีแล้วคาดหวังว่าเขาจะต้องดีตอบ
____________________
เกิดจากกรรมอะไร และควรดำเนินชีวิตอย่างไรดี
การที่เราไม่เบียดเบียนใคร แต่โดนคนอื่นเบียดเบียนตลอด โดนทั้งการกระทำ
คำพูดทำให้เสียหายบ่อยครั้ง ขอคำนะนำด้วยครับ?
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน
ตอน รู้จักขันธ์ ๕ จากสมาธิจิต
- ช่วง คุยกับหมอบี
วันที่ ๑๗
กรกฎาคม ๒๕๖๔
ถอดคำ : เอ้
รับชมคลิป : https://www.youtube.com/watch?v=1BreU_MXQhw
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น