ดังตฤณ : ที่คุณพูดมา คีย์เวิร์ดอยู่ในนี้แล้ว ..
ดูไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเปลี่ยน และดูให้เห็นซ้ำๆ อย่าไปเร่งร้อนว่าจะเห็นอะไรมากไปกว่านี้
เพราะการเห็นของจริงที่เป็นธรรมะในตน ไม่ใช่เห็นแบบพรวดพราด ไม่ใช่เห็นแบบว่า ..
ฉันจะสั่งแล้วว่าให้วันนี้ร่างกายจงเน่าเปื่อยเป็นผุยผงให้ดู เพื่อให้สำเร็จ
นวสีวถิกาบรรพ (หมายเหตุ: การพิจารณาศพ ๙ ระยะ)
อันเป็นสุดยอดของวิปัสสนาทางกาย
ไปสั่งมันแบบนั้นไม่ได้
แต่การที่คุณเห็นมันเปลี่ยนไปเรื่อยๆ นั่นแหละ ดูไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเปลี่ยน คีย์เวิร์ดอยู่ที่ตรงนี้
คุณแค่คุยกับตัวเองให้ถูกว่า ฉันจะใจเย็น
แล้วก็ดูไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเปลี่ยนอย่างนี้
อย่าต้องกลัวว่าจะต้องเห็นไปกี่เดือนกี่ปี ไม่รู้เมื่อไหร่จะมีพัฒนาการสักที เมื่อไหร่จะไปสู่ขั้นตอนการบรรลุมรรผลเสียที
แบบนั้นยิ่งใจร้อนเท่าไหร่ เส้นทางของพระนิพพานจะยิ่งยืดยาว
ไกลออกไปเรื่อยๆ
แต่ถ้าคุณใจเย็น คุยกับตัวเองให้ได้
ตกลงกับตัวเองให้ถูกว่าจะไม่คาดหวังอะไรนอกจาก ดูไปอย่างนี้แหละ
ดูไปจนกว่าจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ นี่แหละ เดี๋ยวปัญญาจะมาเอง จะผุดพราย
พอไม่มีข้อสงสัย มีแต่สติรู้ไปตามจริงไปเรื่อยๆ นี่ ในที่สุด จะเข้าสู่ภาวะที่ใช่
ที่พร้อมจะพาตัวเองออกจากอุปาทาน หลุดออกจากอุปาทาน
ยึดมั่นถือมั่นในกายใจได้เองนะครับ
________________
คำถามเต็ม : มีวิธีจัดการกับภาพที่เกิดระหว่างสมาธิอย่างไรครับ? ช่วงไหนสมาธิน้อยจะฟุ้งคิดนี้หลักๆจะเห็นกระดูกกับแสงครับ
ซึ่งผมก็มองและดูไปเรื่อยจนกว่าจะเปลี่ยน
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน
ตอน จุดชนวนสมาธิด้วยพลังศรัทธา ช่วงเกริ่นนำ
วันที่ 3 กรกฎาคม 2564
ถอดคำ : เอ้
รับชมคลิป : https://www.youtube.com/watch?v=9nT51QyeYp0
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น