ดังตฤณ : รู้คอตั้งหลังตรง และทำความรับรู้ว่า
กาย
ยกตั้งขึ้นได้ด้วยโครงกระดูก
มีกระดูกสันหลังดามขึ้นมา
ฉาบทาด้วยเลือดเนื้อ
แค่รู้ถึงความเป็นคอตั้งหลังตรง
แล้วรู้สึกถึงโครงกระดูกได้ชัดขึ้นๆ
นี่คือธาตุดินแล้ว
ที่บอกว่า
เอาดินสีนั้นสีนี้มา ทำเป็นรูปวงกลมแล้วก็เพ่ง แล้วบอกว่านั่นคือการเพ่งธาตุดินนี่ ก็ได้เหมือนกัน
แต่ว่าเป็นสมาธิ เป็นกสิณแบบฤาษีนะ
ถ้าศึกษาดูที่พระพุทธเจ้าท่านสอนจริงๆ
ท่านจะสอนในขอบเขตของสติปัฎฐาน 4 กรรมฐานทุกอย่างครบอยู่ในนั้นอยู่แล้ว
เวลาท่านตรัสถึงธาตุ
ดิน น้ำ ไฟ ลม ท่านเอาสภาพทางกายนี้ ที่กำลังตั้งอยู่ในอิริยาบถปัจจุบันนี่แหละ มาเป็นตัวตั้ง
เวลาท่านสอนถึงการแผ่กสิณ
จะมีนะที่คนงงกันมากเลยว่า .. เอ๊ะพระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า กสิณ แผ่ออกไปได้ด้วย ..
แล้วจะแผ่ออกไปได้อย่างไร ถ้าหากว่าเพ่งเป็นวงกลมๆ
บ้างก็บอกว่านั่นเป็นปฏิภาคนิมิต
เราสามารถขยายหรือย่อได้ นั่นก็ถูกนะ แต่เป็นวิธีแบบฤาษีนะครับ
วิธีของพระพุทธเจ้า
ท่านให้เห็นเข้าไปถึงความเป็นกาย ถึงความเป็นสภาพดิน น้ำ ไฟ ลม ในกายนี้ อย่างแจ่มชัด ทะลุปรุโปร่ง
ราวกับว่าเอ็กซเรย์เข้าไปเห็น ส่องกล้องเข้าไปเห็นนะ
แล้วพอจับอยู่กับความเป็นธาตุใดธาตุหนึ่งได้
เห็นว่าธาตุนี้ ธาตุดินนี้เสมอกัน กับความแข้นแข็งของวัตถุอื่นๆ รอบตัว
นี่ก็คือการเรียกว่า
แผ่ธาตุดินออกไปนะ คือรู้ว่าธาตุดินนี่เป็นแค่ หนึ่งในธาตุดินอื่น ที่อยู่แวดล้อมเรา
แล้วก็ไม่เห็นว่าธาตุดินนี้นี่มีความเป็นบุคคลตรงไหน มีความแปลกแยก มีความแตกต่างจากธาตุดินอื่นๆอย่างไร
มีลักษณะแข้นแข็งเหมือนกัน
โดยเนื้อหาโดยธาตุแท้ มีอยู่แค่นั้น จับต้องได้ แล้วก็ไม่บุบสลายเมื่อเอาไปบีบ
อย่างนี้
พอเราเห็นไปเรื่อยๆ โดยความเป็นธาตุดินอย่างนี้
ตั้งต้นจากลักษณะทางกาย แล้วเห็นเสมอกันกับธาตุดินอื่น ถึงจุดหนึ่ง
พอเป็นสมาธิ
เราเข้าสมาธิ สมมติว่าขึ้นต้นมาหายใจเข้าออก แล้วรู้ถึง
โครงกระดูก แล้วสามารถย่อขยายโครงกระดูกนั้นได้ดั่งใจ ราวกับว่าสามารถซูม (Zoom) .. ซูมอิน แล้วซูมเอ๊าท์
ถึงจุดหนึ่ง รู้สึกธาตุดินมีเสมอกันหมดในจักรวาลทั่วไปนะ ไม่ได้มีความแตกต่างกันเลย ระหว่างฝั่งเรา
กับฝั่งที่อยู่ภายนอก .. วัตถุอื่นๆ โต๊ะ เก้าอี้อะไรต่างๆ หรือว่า แม้แต่ที่เป็นดาวเคราะห์ที่อยู่ในจักรวาล
พอจิตเข้าถึงความเป็นธาตุแข้นแข็งอย่างนั้นแล้ว
แล้วหน่วงไว้ เป็นอารมณ์นั้น จะสามารถแผ่ความแข็ง ความรู้สึกว่าแข็งนั้นออกไปได้ ไม่มีประมาณ
เหมือนกับที่เราแผ่เมตตาออกไป
เราแผ่ออกไปด้วยใจที่จับอยู่กับความสุข
แต่ทีนี้ใจที่จับอยู่กับธาตุดินภายใน และธาตุดินภายนอก ที่มีความเสมอกัน เวลาแผ่ไป
รู้สึกราวกับว่าไม่มีอะไรที่เป็นสาระเลยนะ ทุกอย่างเสมอกัน เป็นพืด เป็นเนื้อเดียวกันหมด
เป็นธาตุดินเหมือนกันหมด ทั่วจักรวาลไม่มีความแตกต่างกันเลย
ไม่รู้จะจับเอาธาตุดินตรงส่วนไหน
มาเป็นตัวของเรา จะกระดูกนี่ จะโต๊ะนี้ จะดาวเคราะห์อื่นๆ ที่อยู่ในจักรวาล
จะมีเนื้อหาเสมอกันอยู่ในจิตของเรานั่นแหละ
เรียกว่า
การแผ่ธาตุดินออกไปแบบไม่มีประมาณ จะรู้สึกเหมือนเรารับรู้ได้ถึงธาตุดินทั่วจักรวาลจริงๆ
____________________
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน
ตอน ร่วมบรรจุมหาสมุทรเมตตาถวายแด่องค์พระ
วันที่ ๒๖ มิถุนายน
๒๕๖๔
ถอดคำ : เอ้
รับชมคลิป : https://www.youtube.com/watch?v=wUpfvx6P8TI
** IG **
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น