หมอบี : การห่วงทุกคนในชีวิต
ต้นตอของปัญหาไม่ได้เกี่ยวกับคนอื่น แต่ปัญหาขึ้นกับตัวเขาเอง
เพราะเขารู้สึกว่า ‘เรา’ คือหมายถึงว่า เขามีตัวมีตนขึ้นมาแล้วว่า
เขานี่ห่วงคนอื่น เขาเป็นอย่างนั้น เขาเป็นอย่างนี้
เสร็จแล้ว ก็เกิดความรู้สึกว่า
ไม่ชอบที่เขาเป็นอย่างนั้น
ไม่ชอบที่เขาเป็นอย่างนี้
ซึ่งตรงนี้ ถ้าจะแก้ที่ต้นเหตุคือ
ต้องแก้ด้วยการที่เริ่มเข้าใจว่า ไม่มีตัวเรา
ของเรา
หรือ ที่ท่านพุทธทาสใช้คำว่า ตัวกู ของกู
ตรงนี้เป็นสิ่งที่อยากให้พิจารณาเยอะๆ มากๆ ครับ
ว่า ‘ตัวกู ของกู’ ของตัวเองนี่คืออะไร
เป็นต้นเหตุเลย ต้นปัญหาเลย ของความทุกข์ทั้งมวล
ถ้าเราไม่มีตัว แล้วไม่มีตน เราจะเอาอะไรไปทุกข์
จะเอาอะไรมากระทบ จะเอาอะไรไปคาดหวัง
ว่าคนอื่นควรจะเป็นอย่างนั้น ไม่ควรจะเป็นอย่างนี้
ควรจะเป็นอย่างนั้น ไม่ควรจะทำอย่างนี้
อันนี้ จริงๆ
อยากให้แยกว่าเวลาเราไปอะไรกับคนอื่น
อยากให้แยกว่า เป็นฉันทะ หรือเป็นตัณหา
ถ้าเรามีความ อยากได้ อยากมี อยากเป็น
ไม่อยากได้ ไม่อยากมีอยากเป็นกับคนอื่น
มีความคาดหวัง
อันนี้ไม่ใช่ฉันทะแล้ว นี่คือตัณหา
แต่ถ้าเราเข้าใจว่า
สิ่งที่เรามอบความปรารถนาดีออกไปแล้ว
ไม่ได้มีความคาดหวัง
หรือไม่ได้มีความรู้สึกขุ่นข้องหมองใจ
นี่คือความรักอย่างหนึ่ง หรือภาษาพระ คือฉันทะ
อันนี้จะงดงามกว่า
และเราจะไม่เกิดความทุกข์ที่เกิดจากฉันทะ
อยากให้แก้ตรงนี้ก่อนว่า จุดหลักๆ
คือเรื่องตัวตน ตัวกูของกู
และให้พิจารณาดีๆ ว่า เราทำ
มีความปรารถนาอยากจะช่วยอะไรใครก็ตาม
เป็นตัณหา หรือฉันทะครับ
_________________
การห่วงทุกคนในชีวิต
เราจะลดความห่วงให้น้อยลงได้อย่างไร
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน
ตอน รู้จักขันธ์ ๕ จากสมาธิจิต
- ช่วง คุยกับหมอบี
วันที่ ๑๗
กรกฎาคม ๒๕๖๔
ถอดคำ : เอ้
รับชมคลิป :
https://www.youtube.com/watch?v=VRgJj5jc0B8
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น