ดังตฤณ : ผมอยากเอามาให้ดูนิดหนึ่ง
มีท่านหนึ่งบอกว่า อายุ 70 แล้ว ลองทำดูแล้ว
ปรากฏว่า ระบบการทรงตัวดีขึ้น
จากเดิมที่เหมือนกับทรงตัวไม่ค่อยดี
อาจเพราะอายุมาก
หรือเพราะกล้ามเนื้อผิดรูปอย่างไรก็แล้วแต่
แต่พอทำแล้ว ทรงตัวดีขึ้น
แล้วก็เหมือนกับน่าจะดีขึ้นเป็นลำดับ
ได้จนเป็นปกติ
ที่ยกมา เพื่อแสดงให้เห็นนะครับว่า
ถ้าหากว่าเราแค่รู้ trick
รู้หลักการนิดเดียว
ในการที่จะทำให้สมอง
ที่เกี่ยวกับระบบการทรงตัวดีขึ้นได้
ก็ไม่ยากนะ
ที่จะช่วยเกี่ยวกับเรื่องของการทรงตัว
ที่อาจเคยแย่อยู่ แล้วดีขึ้น
นี่เป็นผลพลอยได้นะ แต่สิ่งที่เราต้องการจริงๆ
คือ
เรื่องของการทรงตัว การรู้สึกตัว
ในขณะที่นั่งสมาธิ
เพราะฉะนั้น นี่ก็ยกมา เพื่อที่จะบอกนะครับว่า
ไม่ใช่การที่เราทำแค่จุดใดจุดหนึ่ง
ขอให้ทราบนะครับว่า เป็นการที่เราได้ทำ
เปิดทั้งด้านหน้า ด้านข้าง ด้านหลัง ด้านบน
แล้วก็เอาความรู้สึกของจิต ฐานที่ตั้งของจิต
เป็นศูนย์กลางของการรับรู้ ตรงนี้
ช่วยให้เริ่มต้นเหมือนกับวอร์มอัพ
ก่อนทำสมาธิ มีความพร้อม ทั้งสภาพร่างกาย
ทั้งระบบสมอง
ที่เกี่ยวกับการทรงตัวนะครับ ซึ่งสำคัญมาก
แล้วตรงนี้ไม่ค่อยจะมีใครมาตั้งข้อสังเกตกัน
ถ้าระบบการทรงตัวไม่ดี โอกาสที่จะทำสมาธิสำเร็จ
ค่อนข้างต่ำ
เว้นแต่ว่าจะมีต้นทุนมาก่อน
แต่ถ้าหากระบบการทรงตัวดี
ถึงแม้ว่าจะทำสมาธิวันนี้ เริ่มต้นเป็นวันแรก
คุณก็มีสิทธิ์ที่จะประสบความสำเร็จได้
คุณจะไม่ง่วงเหงาหาวนอน
จะมีความรู้สึกสดชื่น มีความรู้สึกว่า
ร่างกายไม่ป้อแป้
ไม่อ่อนเพลีย มีกำลังวังชา
แล้วถ้าหากว่ามาบวกเสริม เข้ากับการใช้มือในการไกด์ลมหายใจ
ให้จิตมีความรู้ลมหายใจเข้าออก
ได้อย่างต่อเนื่อง
สิ่งที่เราจะได้ในคืนนี้ โดยความคาดหวัง คือ วิตักกะ
แล้วก็ วิจาระ
เสร็จแล้ว สัปดาห์ต่อสัปดาห์ เสาร์หน้า
เสาร์ต่อๆ ไป
เราก็จะมาต่อยอด เดี๋ยวจะมีการให้ดูตามลำดับเลยว่า
อานาปานสติสูตร ที่พระพุทธเจ้าตรัส มาเป็นขั้นๆ
ได้อย่างไร
และถ้าหากว่าทำมาเป็นขั้นๆ จากง่าย ง่ายมากๆ
ง่ายที่สุด
แล้วทำได้ ทำได้จริง สัปดาห์ต่อสัปดาห์
ในที่สุดคุณจะเกิดความมั่นใจว่า คุณก็ทำได้
นี่คือหลักการคร่าวๆ นะครับ
การใช้ฝ่ามืออย่างเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
ที่ถูมือแล้วมาอังหน้าผาก
จุดเริ่มต้นเป็นจุดสำคัญที่สุด
เพราะถ้าคุณรู้สึกถึงหน้าผากที่อุ่นขึ้นได้
เหมือนกับเอาผ้าชุบน้ำร้อน
หรือชุบน้ำอุ่นมาโปะหน้าผาก
ความรู้สึกของคุณที่เกิดขึ้นตามจริง
จะช่วยให้เกิดการทำงานของสมองส่วนหน้าลดลง
ความฟุ้งซ่านจะลดลงไปตามธรรมชาติ
นี่คือหลักการนะครับ
ถ้าสมองส่วนหน้าลดการทำงานลง คิดน้อยลง
จะมีความรู้สึกว่า ความคิดความอ่านของเรา
ความคิดความฟุ้งซ่าน
กลุ่มความคิดฟุ้งซ่าน ลดระดับลง
ซึ่งตรงนี้สำคัญที่สุด และจุดอื่นๆ
จะตามมาไม่ยาก
เรามาเริ่มกันนะครับ อย่างที่ทำเมื่อสัปดาห์ก่อนนะครับ
ขึ้นต้นมา นั่งคอตั้งหลังตรง
ก่อนที่จะถูมือ เราสำรวจดูก่อน
ว่าเรานั่งคอตั้งหลังตรงอยู่หรือเปล่า
ถ้านั่งคอตั้งหลังตรงอยู่ รู้สึกสบาย นี่
เป็นหลักที่สำคัญที่สุดนะครับ
เป็นจุดเริ่มต้นที่สำคัญที่สุด
จุดต่อมาก็คือ ให้สังเกตว่าฝ่าเท้าของคุณ
มีอาการหงิกงอ มีอาการจิกอยู่หรือเปล่า
ถ้าหากว่ามีอาการผ่อนคลาย นี่คือสะท้อนว่า
พื้นจิตพื้นใจของคุณ มีความผ่อนคลาย
แต่ถ้าเท้ายังเกร็งอยู่ ก็ให้ผ่อนคลายออก
แล้วสังเกตว่าคุณรู้สึกสบายขึ้น
จากนั้น ให้สังเกตที่ฝ่ามือ
ฝ่ามือมีอาการกำ มีอาการเกร็ง มีอาการแน่น
มีอาการที่กล้ามเนื้อทำงานอยู่หรือเปล่า
ถ้าฝ่ามือมีความผ่อนคลายสบายอยู่
แบบนั้นถือว่าโอเค
จากนั้น ด้วยฝ่ามือที่ผ่อนคลาย ให้ถู
ถูจนกว่าจะรู้สึกร้อน หรือรู้สึกอุ่น
แล้วเอามาอังหน้าผาก
อังเกือบชิดเลยนะ แต่อย่าให้โดนหน้าผาก
อย่าให้เนื้อสัมผัสเนื้อ
เพื่อที่จะได้รู้สึกว่ามีไออุ่นจากฝ่ามือ
ส่งไปกระทบกับหน้าผาก
ทำให้หน้าผากมีความผ่อนคลาย
เมื่อหน้าผากผ่อนคลาย คุณจะรู้สึกสบาย
และรู้สึกว่าความคิดฟุ้งซ่านลดระดับลงเอง
โดยที่คุณไม่ได้แกล้ง
ไม่ได้พยายามบังคับฝืนอะไรทั้งสิ้น
จากนั้น ลดฝ่ามือลง
เพื่อให้เกิดความรู้สึกเกี่ยวกับท่านั่ง คอตั้งหลังตรง
แล้วคุณดู ถ้าผ่อนคลาย คุณก็จะรู้สึกสบาย
และทิศทางเบื้องหน้า เหมือนกับจะเปิดโล่ง
เดิมที เหมือนกับมีม่านหมอกความคิดมาบดบัง
แต่ตอนนี้ พอความคิดลดระดับความหนาแน่นลง
เบาบางลง
คุณจะรู้สึกสัมผัสได้ถึงพื้นที่ว่างเบื้องหน้าคุณ
จากนั้นนะครับ เมื่อสัมผัสได้แล้ว
ก็ให้ถูมืออีกครั้งหนึ่ง
ถูให้อุ่น ให้เกิดความรู้สึกอุ่น
แล้วเอาไปอังใบหู ทั้ง 2 ข้าง
เสร็จแล้ว จะยก(มือ)ขึ้นยกลง ก็ได้
หรือ จะสลับไปข้างหน้าไปข้างหลัง
เพื่อที่จะทำความรู้สึกว่า มีเหมือนกับแม่เหล็กอ่อนๆ
ผลักกัน
จากฝ่ามือหนึ่ง ไปถึงอีกฝ่ามือหนึ่ง
ถ้าคุณรู้สึกได้ว่าเหมือนมีแม่เหล็กอ่อนๆ
กระทำกัน
ระหว่างกลางฝ่ามือหนึ่ง ถึงอีกกลางฝ่ามือหนึ่ง
โพรงกระโหลกจะเหมือนกับโพรงว่าง
เหมือนกับไม่มีกำแพงมาขวางกั้น
ตรงนี้ เป็นการปรับความรับรู้แนวขวาง
หรือด้านข้าง
คุณจะสามารถรู้สึกถึงพื้นที่ว่างด้านข้างได้ง่ายๆ
เลย
เดิมที เราไม่ค่อยจะรับรู้ถึงที่ว่างด้านข้าง
เพราะความคิดฟุ้งซ่านเอาไปกินหมด
แต่พอเราทำความรู้สึกว่า ฝ่ามือหนึ่ง
กับอีกฝ่ามือหนึ่ง
มีแรงกระทำต่อกัน ตรงนี้
พื้นที่ว่างจะเหมือนเปิดออกไป
ทั้งซ้าย ทั้งขวา สามารถถูกรับรู้ได้พร้อมกัน
จากนั้น ลดฝ่ามือลง กลับมาทรงตัว คอตั้งหลังตรง
รับรู้สำรวจดูด้วย ฝ่าเท้าฝ่ามือ
ยังผ่อนคลายอยู่ไหม
ถ้ายังผ่อนคลายอยู่และคอตั้งหลังตรงอยู่
พื้นที่ด้านข้าง ซ้ายขวา จะเกิดเป็นที่รับรู้ได้
จากจิตที่ตั้งตรงในท่านั่งคอตั้งหลังตรงอยู่นี่
ด้านหน้า ด้านข้าง พอได้เป็นที่รับรู้ง่ายๆ
แบบนี้ ขั้นต่อมาก็จะง่ายขึ้นแล้ว
คราวนี้ไม่ต้องถูมือ ให้ยกมือทั้งสองข้างมา
เหมือนกับจะประสานที่ท้ายทอย แต่ไม่โดนนะ
ไม่ให้ฝ่ามือโดน
ตั้งออกไปห่างๆ เลยก็ได้
ทำความรู้สึกว่า ฝ่ามือขวา กับฝ่ามือซ้าย
ให้ความรู้สึกอย่างไร ที่ส่งไปกระทบกับท้ายทอย
จะมีความรู้สึกคล้ายๆ กับ
มีแรงแม่เหล็กผลักอ่อนๆ หรือมีความอุ่น
แล้วแต่คนนะ
แต่เมื่อไปกระทบกับท้ายทอย จะรู้สึกตรงกัน
เหมือนกับท้ายทอยว่างหายไป
เหมือนศีรษะหายไปครึ่งซีก
ครึ่งซีกหลัง เหมือนว่างลง
หรือบางคนอาจรู้สึกราวกับว่า
ว่างหายไปทั้งศีรษะเลยก็ได้
ตรงนี้เป็นการที่เราไปปลุกสมองส่วนหลัง
หรือช่วงครึ่งหลัง ให้ทำงานดี
พอคุณลดฝ่ามือลงนะครับ เอามาวางสบายๆ
คอตั้งหลังตรง
คุณจะรู้สึกถึงพื้นที่ว่างด้านหลัง
รู้สึกแบบสบายๆ เลยนะ
ไม่ใช่ไปตั้งใจรู้สึก แต่จะรู้สึกขึ้นมาเองเลย
ตรงนี้แหละ
คือส่วนที่จะทำให้สมองส่วนที่มีความรับรู้
หรือว่าพร้อมที่จะ relax
ได้ทำงานดี
จากนั้น ยกฝ่ามือขึ้นมาลอยอยู่เหนือกระหม่อม
ทั้งซ้ายทั้งขวา
เอามือขวาอยู่เหนือมือซ้าย
ให้ความรู้สึกจากมือ ทั้งขวา ทั้งซ้าย จะรู้สึกอย่างไรอยู่ก็แล้วแต่
เหมือนกับเป็นลำแสงที่มีพลังกระทำอ่อนๆ
ลงมาที่กระหม่อม
เอาตามที่คุณรู้สึกตามจริง จะรู้สึกเหมือนกับว่า
กระหม่อมหายไป หรือว่าศีรษะหายไปครึ่งหนี่ง
จากด้านบนลงมา
พอรู้สึกถึงความว่างได้ ให้ลดมือลงมานะครับ
วาง แล้วก็คือนั่งหลังตรง
ทำความรู้สึกว่า เบื้องบนของคุณ
มีอากาศว่างถึงเพดาน
คุณจะนึกออกนะว่า เพดานห้องคุณสูงประมาณใด
ทีนี้ ถ้านึกเลยไปกว่านั้นอีก เลยเพดานออกไป
เหมือนทะลุเพดานออกไป
คุณจะรู้สึกถึงเพดานใหม่นู่นเลย สุดท้องฟ้า
เหมือนกับเราสามารถรับรู้จากศีรษะที่หายไป
จากกระหม่อมที่เปิดไป
รับรู้ความว่างได้เท่ากับท้องฟ้า
ซึ่งเมื่อรับรู้ได้เท่ากับท้องฟ้าเบื้องบนแบบนี้
ร่างกายของเราจะปรากฏเหมือนกับ ท่านั่งที่เล็กจ้อย
เหมือนตุ๊กตุ่น
ตุ๊กตาตัวเล็กนิดเดียวที่อยู่ตรงนี้
เมื่อสามารถรู้สึกถึงที่ว่างด้านบนได้
คราวนี้ก็มาดู
เอาฝ่ามือซ้อนฝ่ามือแบบไม่ให้โดนกัน
อยู่ที่กลางอก
ความรู้สึกจากฝ่ามือที่ส่งตรงมากลางอก
จะเป็นอย่างไรก็ตาม ให้ทำความรับรู้ไปตามจริง
ก็จะเหมือนกับมีแรงกระทำจากฝ่ามือ เป็นแสงอ่อนๆ
หรือว่าเป็นความว่างอะไรก็แล้วแต่
ไปเจาะให้หน้าอกของคุณเปิดออก
แล้วก็รู้สึกถึง ความว่างที่กลางอก
ตรงนี้คือใจกลางความว่าง
ซึ่งเมื่อคุณมารู้สึกถึงท่านั่ง คอตั้งหลังตรง
ที่มีความสามารถรับรู้ทั้งด้านหน้า ด้านข้าง
ด้านหลัง และด้านบน
โดยมีความว่างตรงนี้ เป็นจุดศูนย์กลาง
ก็จะเป็นความว่างที่รู้สึกว่า
เป็นความว่างแบบเต็มจริงๆ
เหมือนกับไม่มีอะไรกั้นขวาง เหมือนกับไม่มีอะไรเป็นศูนย์กลาง
เหมือนกับไม่มีอะไรห่อหุ้มจิต
ที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า จิตที่ดี
จิตที่เหมาะจะเป็นสมาธิ
คือจิตที่ไม่มีอะไรห่อหุ้ม ไม่มีเครื่องห่อหุ้ม
ความรู้สึกจะไม่มีอะไรห่อหุ้มจริงๆ
เราไม่ต้องพูดว่าจะเป็นกิเลส จะเป็นความฟุ้งซ่าน
จะเป็นความหดหู่ซึมเซา หรืออะไรก็ตาม
จะมีแต่ความรู้สึกเป็นอิสระ
ไร้ขอบเขตจำกัดของจิต
ตรงนี้ พอลดฝ่ามือลงมาแล้วดูว่า
คอตั้งหลังตรงอยู่อย่างนี้ ฝ่าเท้า ฝ่ามือ
ไม่มีความเกร็ง
คุณจะรู้สึกถึงเนื้อตัวในท่านั่งนี้อย่างแจ่มชัดอีกแบบหนึ่ง
เหมือนกับว่า ท่านั่งคอตั้งหลังตรงนี้
มีขนาดเล็กนิดเดียว
จิตของคุณใหญ่กว่านั้นมาก
จิตของคุณว่าง แต่ว่าร่างกายทึบ
ตอนนี้พอจิตว่าง มีความใส
ร่างกายก็เหมือนใสเป็นแก้วไปด้วย
แต่คุณก็จะสามารถแยกออกว่า จิตอยู่ส่วนจิต
ไม่มีรูปทรง ไม่มีสัณฐาน มีแต่ความว่าง
ว่างอย่างรู้
ส่วนร่างกาย มีแต่ความเป็นรูปพรรณสัณฐาน
ตอนนี้ไม่มีความหนัก ไม่มีความเกร็ง
ก็เป็นสิ่งที่จะถูกรู้ได้อย่างง่ายดาย แจ่มชัด
ทีนี้ พอเราทำความรู้สึกเข้าไปว่า
ที่มีความรู้สึกถึงความนิ่ง ความว่าง
อยู่อย่างนี้
เหมือนกับกลางอกของเรา เป็นศูนย์กลางความว่างของท้องฟ้า
จะไม่ได้มีอยู่แค่หนึ่งเดียว
แต่ตอนนี้มีอยู่อีกประมาณ พันคน อยู่ร่วมพัน
ซึ่งถ้าหากเรารู้สึกถึงความว่าง
ที่มาจากกัลยาณมิตร ผู้ร่วมทำสมาธิกับเรา
คุณจะรู้สึกถึงความว่างอีกแบบหนึ่ง คือ
ความพร้อมใจกันทำสมาธิ พร้อมใจกันเจริญสติ
พร้อมใจกันที่จะรู้ว่า กายนี้ใจนี้
มีความเป็นอย่างไรอยู่
มีความเป็นอิริยาบถ ท่านั่งคอตั้งหลังตรง
และในอิริยาบถคอตั้งหลังตรงในท่านั่งนี้
มีจิตที่รู้สึกถึงความว่างจากตรงกลางตัวเอง
จากใจกลางของตัวเอง
แผ่ออกไปภายนอก
และความรู้สึกถึงความว่างที่แผ่ออกไปไม่จำกัดนี้
ก็สามารถส่งความเบา ความสบาย ความมีปีติสุข
ที่กำลังปรากฏอยู่ตามจริงออกไปแบบไม่มีขีดจำกัด
ลักษณะนี้ เป็นลักษณะเดียวกันกับ
การแผ่เมตตาแบบไม่มีประมาณนั่นเอง
และพอคุณแผ่เมตตาแบบไม่มีประมาณได้
คุณก็จะรู้ว่าตรงนี้แหละคือจุดเริ่มต้นของอะไรๆ
ที่ดีขึ้นได้
ไม่ว่าจะกับชีวิตของคุณเอง หรือชีวิตคนอื่น
ไม่ว่าชีวิตนั้นจะเป็นชีวิตมนุษย์
หรือเป็นชีวิตที่ไม่มีสภาพแบบมนุษย์
พอคุณรู้สึกถึงความเยือกเย็น รู้สึกถึงความสว่าง
รู้สึกถึงความมีปีติสุขแบบไม่มีประมาณได้
เหมือนกับในโลกนี้ไม่มีอะไรร้ายเลย
เหมือนกับในโลกนี้ไม่มีอะไรที่คุณอภัยไม่ได้
เหมือนกับในโลกนี้ ไม่มีอะไรที่คุณจะรู้สึกกลัว
เกรง
แม้แต่ความตาย ถ้าจะต้องมาถึง
ขณะที่คุณมีจิตแบบนี้ ความตายก็เป็นแค่เรื่องธรรมดาเรื่องหนึ่ง
เพราะคุณรู้อยู่ข้างในแล้วว่า ความตาย
ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวหรอก
เป็นแค่การเปลี่ยนแปลง
สิ่งที่น่ากลัวที่แท้จริง
คือจิตที่มีกิเลส
จิตที่หนาแน่นไปด้วยโลภะ โทสะ โมหะ
ต่อเมื่อ โลภะ โทสะ โมหะ ถูกปอกเปลือกออกไป
เหลือแต่แก่นของจิตที่ว่าง ไม่มีประมาณ
ไม่มีอะไรห่อหุ้ม
ก็ไม่เหลือความน่ากลัวอะไรทั้งสิ้น
รบกวนช่วยทำโพลนิดหนึ่งนะ
เพื่อให้เราอยู่ด้วยกันนะครับ
ต้องแชร์ความรู้สึกด้วยกัน ที่ทำสมาธิมาด้วยกัน
ประสบการณ์ทำสมาธิมาด้วยกันนี่ สำคัญนะครับ
เราจะรู้ว่าเราไม่ได้ทำอยู่คนเดียว
คุณจะรู้ว่าไม่ได้อยู่กับผมแค่สองคน
แต่เราอยู่ร่วมกับกัลยาณมิตรอีกร่วมพัน
ซึ่งถ้าหากว่าตรงนี้ เรารู้ได้ว่าแผ่เมตตาไปแล้ว
เกิดความรู้สึกอย่างไร
ว่าง นิ่ง คงที่/ ว่าง นิ่ง ไม่คงที่/
ว่าง สลับวุ่น/ วุ่นตลอด ไม่ว่างเลย
เข้าข่ายอย่างใดอย่างหนึ่ง 4 ข้อนี้แหละ
ตอบตามจริงนะครับ
แล้วเมื่อแชร์ความรับรู้ร่วมกัน สิ่งที่ตามมา
ก็คือ
การช่วยกันและกัน
เสริมเอาพลังของกันและกันมาเสริม
แล้วพอช่วงต่อไป จะมีโพลอีกครั้ง
ซึ่งคุณอาจประหลาดใจว่า
เป็นไปได้เหมือนกันที่คุณจะทำอานาปานสติได้จริงๆ
นะครับ
สำหรับโพลชุดแรกๆ
230 ท่าน บอกว่า ว่าง นิ่ง คงที่
289 ท่าน บอกว่า ว่าง นิ่ง แต่ไม่คงที่
163 ท่าน ว่างสลับวุ่น
32 ท่าน วุ่นตลอดไม่ว่างเลย
ตอบมาตามจริง ถึงแม้ว่าบอกว่า ไม่ว่างเลย
วุ่นตลอด ก็เป็นประโยชน์นะครับ เพราะคือการแชร์กัน และเป็นการเสริมแรงกัน
ในที่สุดแล้ว เราจะรู้นะครับว่า ทำไปเรื่อยๆ มีอะไรจากเพื่อนๆ จากกัลยาณมิตร
ที่มาช่วยพยุงกันและกัน แค่ได้แชร์ความจริงนี่แหละ
เพราะถ้าไม่ได้แชร์ตามจริง
คุณก็ไม่ได้อยู่กับความจริงนะครับ
ตอนนี้เราได้จิตที่เปิดกว้าง ก็ราวๆ 70%
รู้สึกได้ถึงความว่าง
รู้สึกได้ว่ามีทิศเบื้องหน้า เบื้องขวาง
เบื้องหลัง และเบื้องบน
ประเด็นคือ คุณสังเกตเถอะ
เมื่อจิตมีความเปิดกว้างได้รอบด้าน
คุณจะรู้สึกว่าตัวเองทรงตัวได้ดีขึ้น
คุณจะรู้สึกว่า
มีความรับรู้เกี่ยวกับความปรากฏของร่างกายนี้ชัดเจนขึ้น
อย่างตอนคุณฝัน
ไม่รู้เกี่ยวกับภาวะของร่างกายเลย
เลยทำให้ความฝันไม่มีสติ
แต่พอตอนตื่น
คุณรู้สึกถึงสภาพร่างกายได้ผ่านความฟุ้งซ่าน
ก็จะเป๋ๆ .. โดยที่คุณไม่ได้สังเกต
ไม่ได้สังเกตมาทั้งชีวิต
แต่พอมาทำสมาธิได้ มาแต่งจิตแต่งสมองตรงๆ แบบนี้
แล้วเกิดความรับรู้ถึงทิศทางรอบด้านได้
การปรากฏของร่างกาย จะเป็นไปอีกแบบหนึ่งเลย
เหมือนกับคุณไม่ต้องตั้งใจ
สภาพทางกายก็เหมือนกับ
ปักหลักให้รู้อยู่เองโดยธรรมดาของมัน
และพอทำความรู้สึกเข้าไปในท่านั่งแบบนี้
โดยที่ความฟุ้งซ่านน้อย
สิ่งที่คุณจะสังเกตได้เป็นอันดับต่อมาก็คือ
ภาวะทางกาย เหมือนกับเป็นคนละคน
กับที่คุณเคยคิด เคยรู้สึก
เคยยึดมั่นมาตลอดทั้งชีวิต
กายนี้สามารถปรากฏ โดยความเป็นอิริยาบถนั่งเฉยๆ
ไม่มีตัวใคร ในความรับรู้ของคุณได้ง่ายๆ
ไม่ต้องไปตั้งใจเค้นคิด
ไม่ต้องไปใช้สติปัญญาแบบคิดอ่านใดๆ ทั้งสิ้น
เอาสติปัญญาแบบที่รู้เห็นตามจริง
จากจิตที่มีความนิ่ง ความว่าง ความใส ความสงบ
สภาพทางกาย จะปรากฏเป็นอิริยาบถอย่างนี้
มีอาการขยับแขน ขยับขาได้ตามแต่จิตจะสั่ง
ตรงนี้ ท่านถึงได้บอกว่า จิตเป็นนาย
กายเป็นบ่าว
เห็นไหม พอสภาพจิตแปรไป
การทำงานของสมองก็ตามไปด้วย
การรู้สึกถึงความว่าง
การรู้สึกถึงความมีอยู่ของภาวะทางกาย
เป็นจุดเริ่มต้นของพุทธิปัญญา
ถ้าหากว่าเราสามารถเห็นความเปลี่ยนแปลง
จากส่วนย่อยที่สุดของร่างกาย .. เห็นๆๆ
ไปเรื่อยๆ
ในที่สุด จิตจะได้ข้อสรุปอย่างแจ่มชัดว่า
กายไม่ใช่ตัวตนจริงๆ ด้วย กายไม่ใช่ของเราจริงๆ
ด้วย
ความสามารถรู้เห็น
การที่คุณจะตัดสินใจเลือกเอามาใช้ทำอะไร
พอมีสมาธิแล้ว จะเป็นตัวชี้ว่าบุญเก่าของคุณมีมาแค่ไหน
ถ้าหากว่า แรงผลักดันจากบุญเก่า
ก่อให้เกิดการตัดสินใจเด็ดเดี่ยว
ซึ่งเป็นบุญใหม่
ในอันที่จะมองกายใจนี้ไม่เที่ยง ไม่ใช่ตัวตน
คุณจัดเป็นผู้มีบุญขั้นสูงสุดในพุทธศาสนา
เพราะว่าเส้นทางของคุณนับแต่นี้
จะเดินตรง เข้าสู่การพ้นอุปาทาน ว่ากายใจเป็นตัวเป็นตน
และนั่นแหละ ที่จะไปถึงประตูสู่มรรคผล
สิ้นทุกข์สิ้นโศก
อย่างถูกต้อง แบบที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้
คราวนี้เรามาต่อยอดจากจิตที่เริ่มสบาย
จากจิตที่มีความผ่อนคลาย
จิตที่มีความปลอดโปร่ง
จิตที่สามารถรู้ทิศทางได้รอบ
เราจะเอามารู้ส่วนของกาย
ที่เห็นได้ง่ายที่สุดว่าไม่เที่ยง คือลมหายใจ
เดิมที คุณหายใจแบบไม่รู้ว่า
ลมหายใจไปถึงไหนแล้ว เพราะไม่ชัด
แต่ทีนี้ผมจะให้อาศัยฝ่ามือมาเป็นเครื่องช่วยนะ
คุณดูก่อน จะทำตามไปด้วยก็ได้
______________________
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน ตอน นับหนึ่ง –
สมาธิวันแรก
- ช่วงใช้ฝ่ามือเปิดจิต
วันที่ 31 กรกฎาคม 2564
ถอดคำ : เอ้
รับชมคลิป : https://www.youtube.com/watch?v=qcpILfnRLIY
** IG **
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น