ดังตฤณ : ช่วงแรก จะรู้สึกอย่างไร คุณแค่สังเกต เก็บไว้เป็นจิ๊กซอว์ ร่างกายหายไป อยู่ในที่ว่างๆ กว้างๆ อะไรแบบนี้ มีเหลือร่างกายแค่ไหนอะไรต่างๆ คุณไม่ต้องไปให้คะแนน หรือให้ค่ามัน
แต่เก็บไว้เป็นจิ๊กซอว์ชิ้นหนึ่งว่า
ครั้งแรกคุณนั่งแล้วเป็นแบบนี้ ครั้งต่อไปก็เหมือนกับเก็บจิ๊กซอว์ครั้งต่อไป
ชิ้นต่อไป
มันจะต่างไปไหม
หรือว่าจะเหมือนกันอย่างนี้อยู่หรือเปล่า ถ้าหากว่า ต่างไปก็รู้ว่าไม่เที่ยง
ถ้าเหมือนเดิมก็รู้ว่า ยังย่ำอยู่กับที่ แล้วดูต่อไปว่าจะก้าวหน้าไปไหม
มันไม่มีทางที่จะย่ำอยู่กับที่ตลอดเวลา
ถ้าไม่ก้าวหน้าก็ถอยหลัง
ถ้าไม่ขึ้นสูงก็ลงต่ำ ตกต่ำ มีอยู่แค่นี้ การทำสมาธิ
ทำให้เราเห็นความไม่เที่ยงของภาวะทางกายทางใจได้ชัดกว่าอะไรอื่นทั้งหมดเลย
เพราะว่าการทำสมาธิ แล้วการเจริญสติแบบพุทธ มีจุดประสงค์ มีจุดมุ่งหมาย
เพื่อที่จะให้สติย้อนกลับเข้ามาดูข้างในว่า มีอะไรบ้าง ที่เที่ยง มีภาวะไหนบ้าง
ที่ใช่ตัวเรา ควรจะไปแอบอ้างว่านั่นเป็นตัวของเราเป็นสมบัติของเรา
เป็นของของเราจริง
เมื่อเรามีทิศทางความเข้าใจที่ชัดเจน
แล้วก็ถูกเป๊ะแบบนี้ ว่าอะไรๆ เกิดขึ้นเพื่อให้เห็นว่า ครั้งนี้เป็นแบบนี้
เดี๋ยวครั้งหน้าจะเที่ยงหรือไม่เที่ยง ดูอยู่แค่นี้
สมาธิของคุณจะเป็นสมาธิแบบพุทธขึ้นมาในที่สุด
ต่อให้ตัวหนักขึ้น
ทำแล้วไม่ได้ผลในครั้งต่อไป คุณก็ได้จิ๊กซอว์ชิ้นใหม่ขึ้นมาบอกว่า มันไม่เที่ยง
การรู้ว่า
มันไม่เที่ยง สำคัญกว่าสมาธิ การมีความเข้าใจที่ถูกต้องว่าจะทำสมาธิอย่างไร
เจริญสติแบบไหน ท่าไหน สำคัญกว่าตัวของสมาธิเอง
สำคัญกว่าการเห็นว่าเที่ยงหรือไม่เที่ยงด้วยซ้ำ เพราะในที่สุด
ความเข้าใจที่ถูกต้องจะพาไปสู่ทิศทางการทำสมาธิ และเจริญสติ
ในแบบหลุดพ้นในที่สุดนะครับ
________________________
หลังจากเอามืออังที่ศีรษะและลำตัวเสร็จแล้ว
รู้สึกร่างกายหายไปเหมือนจิตลอยอยู่ในที่ว่างๆ กว้างใหญ่
เพียงแต่ยังรู้สึกถึงร่างกายแค่ช่วงขา
(ที่นั่งขัดสมาธิอยู่)เหมือนจิตและร่างกายอยู่คนละส่วนกัน ห่างกันมากๆ
แบบนี้ถูกต้องไหมคะ
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน ตอน นับหนึ่ง –
สมาธิวันแรก
- ช่วงตอบคำถาม
วันที่ 31 กรกฎาคม 2564
ถอดคำ : เอ้
รับชมคลิป : https://www.youtube.com/watch?v=3LJ-xSENYAI&pp=sAQA
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น