ดังตฤณ : หลายคนยังตั้งเป้าว่าจะเอาแสงอยู่
ผมพูดถึงแสงก็จริง
แต่ว่าไม่ได้ให้ตั้งเป้าว่าจะเอานะ คือทำไปเรื่อยๆ อย่างที่คุณเห็นนี่มีประโยชน์มากพออยู่แล้ว
บางคน เห็นอยู่แค่นี้
ในสมัยพุทธกาลท่านก็ได้โสดาปัตติผลกันนะ เพราะจิตรวม โดยที่ไม่คาดหวังอะไรอย่างอื่น
คาดหวังแค่เราจะเห็นอยู่แค่นี้แหละ
เห็นเท่าที่จะเห็นได้
ไม่ใช่เห็นแบบที่อยากจะเห็น
ผมพูดถึงแสง เพราะว่าเกิดขึ้นกับหลายคน
และมีประโยชน์จริงๆ คือ ถ้าเรารู้สึกถึงลมหายใจโดยความเป็นแสงได้
ลมหายใจเข้ามาพร้อมกับแสง จะเอาไปเปิดไฟในตัวได้ เหมือนกับห้องมืด
ได้สับสวิทช์ให้สว่างขึ้น
พอเห็น จะไม่มีความอาลัยใยดีอีกเลยนะ
จะไม่รู้สึกว่า น่ามี น่าเอา น่าเป็นนะครับ นี่คือประโยชน์ของการที่มีแสง
แต่ถ้ายังไม่เห็น ไม่ต้องไปตั้งเป้า
เอาแค่ที่ทำได้ อยู่บนทางอยู่แล้ว แล้วก็บางที .. บอกเลย
อย่างผู้ที่ได้โสดาปัตติผลนี่นะ ตั้งแต่สมัยพุทธกาลมาก็ตาม บางท่านทำสมาธิไม่เป็น
แต่สามารถที่จะรู้มุมมองภายในว่า จะเห็นสภาพของความเป็นกาย สภาพความเป็นใจนี้
ว่าไม่ใช่ตัวเราได้อย่างไร
ที่ท่านได้กัน ท่านได้จากตรงนี้
ไม่ใช่ว่าท่านต้องเอาแสงให้ได้ก่อน แล้วถึงจะบรรลุนะ
ย้ำนะครับ แสงสว่าง ถ้ามากับลมหายใจได้ จะดีมาก
ดีจริงๆ แต่ถ้าหากว่าไม่ได้ ยังไม่ต้องไปตั้งเป้านะครับ
แล้วถ้าใครก็ตามที่มีแสงสว่างเกิดขึ้นตรงหน้า
จะชวนเราออกไปเห็นโน่นเห็นนี่ อย่าไปเอาตามมัน
ขอชัดๆ หลายครั้งนะครับว่า แสงสว่างไม่ได้เป็นตัวที่วัดว่า
เราได้เป้าแล้วหรือยัง ตัวที่เราจะวัดว่าได้เป้าแล้วก็คือ สามารถเห็นกาย
สามารถเห็นใจนี้โดยความเป็นของไม่เที่ยงได้
ไม่ใช่ของที่เราจะรักษาไว้เป็นสมบัติของเราได้ นี่ .. ตรงนี้นะครับ
ท่าแรกมีความฟุ้งของความคิด
เห็นเป็นตัวเราหายใจเกือบตลอดสาย แต่พอปลายท่าแรกถึงท่าสอง จิตเริ่มมีกำลัง
เริ่มเห็นความแยกออกเป็นชั้นๆ เริ่มเห็นความคิดฟุ้งเป็น ๑ ชั้น
แล้วเห็นร่างกายหายใจ และเห็นลมหายใจ ที่ไม่ใช่เราเป็นชั้นๆ แต่เห็นแวบๆ
ก็ลงไปรวมเป็นเราอีก แต่ไม่เห็นความเป็นนิมิตของแสง
ขอคำแนะนำเพื่อการพัฒนาให้มากขึ้นด้วยครับ?
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน ตอน มโนภาพตัวตน
vs. นิมิตสังขารขันธ์
ช่วง คำถาม - คำตอบ
วันที่ 18 กันยายน 2564
ถอดคำ : เอ้
รับชมคลิป :https://www.youtube.com/watch?v=3ekIhRdD2Ys
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น