ดังตฤณ : ไม่ได้ผิดหรอก คือถ้าใจของเรากำลังเห็นอะไรชัด ก็เห็นอย่างนั้นไป จะเกิดวิตักกะ เกิดวิจาระจากอะไรขึ้นมาก็ได้
แล้วจากนั้น ค่อยขยับมาเห็นสายลมหายใจ หลังจากที่เราเห็นมืออย่างเดียวไปแล้ว
สิ่งที่เราต้องการจริงๆ จากการมา ‘รำมือ’ แบบนี้ ก็คือ
จะให้สติรู้เท่าทันว่า กำลังหายใจเข้าอยู่
หรือกำลังหายใจออกอยู่ หายใจยาวแค่ไหน
แล้วก็หายใจแต่ละครั้งเกิดความรู้สึกสบายหรือเปล่า
ตอนที่คุณวาดมือออกไป ถ้ายืดอกนิดหนึ่งเหมือนกับรับแสงสว่าง
รับอากาศว่างสดชื่นจากท้องฟ้าอย่างนี้ นี่ก็มีส่วนช่วยนะ
ที่จะทำให้รู้สึกถึงลมหายใจที่สดชื่นได้
ลมหายใจที่สดชื่น คือตัวตั้งที่จะกระตุ้นให้จิต
เกิดความเต็มใจที่จะเห็น
เกิดความเต็มใจที่จะรับรู้ถึงลมหายใจนะครับ
สรุปคำตอบ ถ้าสมมติว่าเห็นแค่มืออย่างเดียว
ก็ยังไม่ต้องไปวิตกกังวล ไม่ต้องไปพะวงนะครับ เห็นอย่างนั้นไปก่อน
ให้รู้ว่ามีวิตักกะ มีวิจาระ อยู่กับมือ ก็ถือว่าโอเคในขั้นเริ่มต้น
แล้วต่อไปก็จะพัฒนาขึ้นมาเห็นลมไปเองในจังหวะใดจังหวะหนึ่ง
แล้วพอลมชัดขึ้นมา ไล่ๆ กันกับฝ่ามือ เราก็ใส่ใจเข้ามานิดหนึ่งที่ลมหายใจ
ให้มือเป็นแบ็คกราวด์ ก็จะรู้ลมได้ชัดขึ้นเรื่อยๆ เองนะครับ
ถ้าเห็นคล้ายนิมิตเป็นมือเคลื่อนไหว
ไม่ได้เห็นเป็นสายลมหรือพองยุบ ผิดไหมครับ?
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน ตอน มโนภาพตัวตน
vs. นิมิตสังขารขันธ์
ช่วง คำถาม - คำตอบ
วันที่ 18 กันยายน 2564
ถอดคำ : เอ้
รับชมคลิป :https://www.youtube.com/watch?v=3iNhQNQ50sc
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น