ดังตฤณ : อานาปานสติที่ถูกต้องนะครับ ไม่ใช่รู้ลมหายใจอย่างเดียว แต่รู้ว่ามีภาวะใดที่ไม่เที่ยง ไม่ใช่ตัวตน ปนพร้อมมากับลมหายใจในแต่ละขณะด้วย
พูดง่ายๆ ที่พระพุทธเจ้าสอนอานาปานสติ
คุณลองไปดูในอานาปานสติสูตร ท่านตรัสว่า ขณะเธอหายใจเข้า ขณะเธอหายใจออก
มีภาวะอันใดปรากฏอยู่
เริ่มต้นขึ้นมารู้ให้ได้ก่อนว่า
ลมหายใจโดยตัวของมันเองก็ไม่เที่ยงอยู่แล้ว เดี๋ยวก็สั้น เดี๋ยวก็ยาว รู้ๆ
จนกระทั้งเกิด วิตก วิจาร จนกระทั่งจิตแยกออกมาเป็นต่างหากจากลมหายใจได้
จากนั้น ก็รู้ว่า อะไรๆ ที่มากับแต่ละลมหายใจ
ไม่ว่าจะเป็นปีติ สุข ปราโมทย์ ความปรุงแต่งของจิต ความหลุดพ้นของจิต
ความตั้งมั่นของจิต จิตแต่ละแบบ ความรู้สึกแต่ละอย่าง
ล้วนแล้วแต่กำลังมาให้เห็นว่า แต่ละลมหายใจไม่เหมือนกัน เพราะมันไม่เที่ยง
มันแปรปรวนไปเรื่อยๆ ตรงนี้ที่ต้องแม่น
ถ้าคุณบอกว่าใช้ลมหายใจเป็นวิหารธรรม
แล้วรู้ลมหายใจแค่อย่างเดียว อย่างนี้ไม่ใช่อานาปานสติ เป็นวิหารธรรม
แต่แค่มีลมหายใจแบบสมถะง่ายๆ เป็นตัวยึดจิตยึดใจไว้ แล้วใจของคุณจะไม่ไปถึงไหน
ใจคุณจะไม่ไปถึงปัญญานะครับ ต้องทำความเข้าใจให้ถูก
สัมมาทิฏฐิ สำคัญกว่าสมาธินะ
ความเข้าใจสำคัญกว่าสมาธิครับ
ถ้าผมจะใช้วิหารธรรมคือลมหายใจแบบตลอดเวลาเลยได้ไหมครับ?
ในชีวิติประจำวันและการเดินจงกรมก็ใช้แต่ลมหายใจอย่างเดียว
แต่ก็คอยรู้สึกตัวไปด้วยครับ
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน
ตอน ชนวนสมาธิ
ช่วง
คำถาม - คำตอบ
วันที่
4 กันยายน 2564
ถอดคำ
: เอ้
รับชมคลิป
: https://www.youtube.com/watch?v=rS0GnczcQZ0
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น