ดังตฤณ : แค่เห็นอย่างนั้นแหละ เรียกว่านิมิตแล้ว
เรื่องภาพ ..
ผมไม่รู้ว่าคุณไปตั้งธงไว้ว่าจะเห็นภาพอะไร แต่ทั้งหมดที่พูดมานั่นแหละ
คือนิมิตแล้ว
นิมิตทางใจ ไม่ใช่เป็นภาพสีสัน
หรือว่าเป็นรูปทรงอะไรที่แปลกประหลาดพิสดาร
แต่เป็นสิ่งที่กำลังปรากฏอยู่โดยมีสภาพทางกาย
สภาพทางใจ อย่างใดอย่างหนึ่งตามจริง
เกิดขึ้นๆๆ แล้วก็จิตไปรู้สึกถึงความเกิดขึ้นเหล่านั้น
โดยความเป็นสภาพ รูปพรรณสัณฐานอะไรอย่างหนึ่ง
ยกตัวอย่างเช่น ลมหายใจ
ถ้าหากว่าเรารู้สึกถึงนิมิตของลมหายใจ
ไม่ใช่ว่าจะต้องเป็นเหมือนกับน้ำตกขึ้นมาทีเดียวในทันที แต่แรก
แต่อาจรู้สึกถึงเศษอะไรที่เป็นตัวอาการพัดเข้า
พัดออก ที่เลือนรางก่อนก็ได้ นั่นก็เรียกว่าเป็นนิมิตชนิดหนึ่ง เป็นนิมิตอ่อนๆ
เป็นนิมิตที่มีความพร่าเลือนยังไม่ชัดเจน
แต่อย่างพอเรารู้ทั้งตัว
อย่างตอนรู้สึกการที่ช่วงอกขยาย กระเพื่อมขึ้นมา คุณลองทบทวนดู การที่คุณรู้ชัดๆ
ว่า มีอาการกระเพื่อม มีอาการขยาย ไม่ใช่ว่ามีแต่สัมผัส ว่ามันเขยื้อน
ว่ามันเคลื่อนที่ หรือว่ากระเพื่อมขึ้น
มันต้องมีสภาพอะไรอย่างหนึ่ง
บอกว่าซึ่โครงขยายออก ปรากฏต่อใจเรา แค่นั้น ก็เรียกว่านิมิตแล้ว
นิมิต ทำความเข้าใจกันยากเหลือเกินก็เพราะว่า
พวกเรา ถูกทำให้จำว่า นิมิตหมายถึงภาพ ภาพอดีตชาติ หรือว่าภาพอะไรที่เป็นสวรรค์ชั้นฟ้า
หรือว่าเป็นอะไรที่เราเห็นในหนัง
แต่จริงๆ
นิมิตโดยความหมายดั้งเดิมที่อยู่ในพระไตรปิฎกนะครับ คือสิ่งที่เห็นด้วยใจ
ภาพที่เห็นด้วยใจ อะไรก็แล้วแต่ จะรางๆ หรือว่าแจ่มชัดก็ตาม จัดเป็นนิมิตหมด
เหมือนอย่างตอนนี้ ถ้าคุณหลับตาลง แล้วนึกถึงเพื่อนของคุณที่สนิทที่สุด
แล้วเห็นเป็นหน้าตารางๆ อย่างนี้ก็เรียกว่าเป็นนิมิต
แต่ถ้าใจของคุณมีความสามารถจับ หน่วงเอาไว้
เป็นวิตักกะ วิจาระ รู้สึกถึงรายละเอียด มีจมูกประมาณไหน กว้างใหญ่แค่ไหน
นัยน์ตาประมาณไหน แล้วเห็นคงค้างไว้ นี่เรียกว่า นิมิตนั้น เป็นนิมิตที่แจ่มชัด
เป็นอุคหนิมิต
แล้วถ้าสามารถย่อขยายได้ ก็เป็นปฏิภาคนิมิต
นิมิตในความเข้าใจของคนทั่วไป จะเป็นอย่างนั้น
แต่อย่างตอนนี้
ถ้าหากว่าคุณรู้สึกถึงท่านั่งคอตั้งหลังตรง คอที่ตั้ง มีอะไรอยู่ข้างบน
รู้สึกว่าเป็นรูปพรรณสัณฐานของกระโหลก
หรือเกิดความรู้สึกว่า ตัวที่นั่งอยู่นี่
หลังตรง หรือว่าหลังงอ
อาการที่เรารับรู้ว่า หลังตรงหรือหลังงอนี่
ก็คือนิมิตชนิดหนึ่ง
ไม่มีหรอกประเภทที่บอกว่า
รู้ว่ากำลังนั่งหลังตรง แต่ไม่เกิดอะไรในใจเลย เป็นไปไม่ได้นะ ต้องมีสัมผัสบอกว่า
นี่ ท่านั่งหลังตรง มีสภาพความเป็นอย่างนี้ มีอะไรตรงๆ อยู่ ลักษณะที่ตรงๆ อยู่
นั่นก็คือนิมิตแล้ว
ตัวภาพนี่ ขอให้ทำความเข้าใจกันใหม่เลยนะ
ไม่ใช่ภาพชัดๆ เสมอไป ไม่ใช่ภาพเหมือนกับเราไปเห็นใครมายืนอยู่ตรงหน้า
ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ
เอาแค่เท่าที่จิตจะสัมผัสได้ รับรู้ได้ ณ
ขณะปัจจุบันตามจริง ก็เรียกว่าเป็นนิมิตทั้งสิ้น
รู้สึกถึงลมหายใจเข้า รู้ท้องพอง รู้อกกระเพื่อม
ไหล่ยืด หยุด หายใจออก อกกระเพื่อม ท้องยุบ รู้สึกทั่วทั้งตัว
ทั้งเท้าที่สัมผัสพื้น มือที่ซ้อนทับกัน บางขณะความคิดเกิด ก็รู้ รู้ว่าปรุงแต่ง
หลังความคิดดับ แต่ไม่เห็นเป็นภาพใดๆ เลยค่ะ แค่รู้ แค่รู้สึก ตลอดเวลา
อย่างนี้คืออะไรคะ?
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน ตอน มโนภาพตัวตน
vs. นิมิตสังขารขันธ์
ช่วง คำถาม - คำตอบ
วันที่ 18 กันยายน 2564
ถอดคำ : เอ้
รับชมคลิป : https://www.youtube.com/watch?v=ccqy_PCgKu4
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น