ไม่ศรัทธาพระสงฆ์ที่มายืนรอรับบาตร ควรวางจิตใจอย่างไร

ถาม : ในตอนเช้าแถวๆ ที่ทำงานของดิฉัน จะมีพระสงฆ์มายืนรอให้คนใส่บาตร

แต่ว่าดิฉันเองไม่ค่อยศรัทธานัก จึงมักไม่ได้ใส่บาตรด้วย

เพราะไม่แน่ใจว่าท่านเป็นสมมติสงฆ์หรือเป็นพระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ

คำถามคือจะมีข้อสังเกตอย่างไร หรือต้องทำจิตใจแบบไหนจึงจะเหมาะสมคะ

รับฟังทางยูทูบ : https://www.youtube.com/watch?v=Ef4_8Yf6Wp8

ดังตฤณ: 

คือต่อให้ท่านเป็นผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ

แต่ถ้าหากว่ายังไม่ได้บรรลุธรรมเป็นพระโสดาบันขึ้นไปนะ

ก็เรียกว่าสมมติสงฆ์อยู่ดีนะครับ

พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้ให้เราคอยสอดส่องในขณะใส่บาตร

ว่าพระองค์ไหนดี องค์ไหนไม่ดี พระองค์ไหนปฏิบัติชอบหรือปฏิบัติไม่ชอบ

แต่ท่านให้มุ่งจะทำทานนะครับ จะถวายเป็นสังฆทาน

ถวายภัตตาหารให้แก่ผู้ที่นุ่งห่มจีวร ครองจีวรอย่างถูกต้อง

คือถ้าขอแค่เราไม่ถึงขนาดไปรับรู้นะ

ว่าเบื้องหลังของผู้ที่นุ่งห่มจีวรนี่ที่แท้ไม่ได้บวชมา

ถ้าเราแค่รู้ว่าท่านบวชมาอย่างถูกต้อง เอาเถอะนะเรามองที่จีวร

แล้วให้คิดว่าจีวรนั้นท่านเรียกกันว่าเป็นธงชัยพระอรหันต์

 เวลาเราให้ทานเราไม่ได้ให้ที่บุคคล

แต่ให้แด่สงฆ์ ถวายสงฆ์ ถวายแด่ผู้มาสืบทอดคำสอนของพระศาสดา

ที่ท่านอุบัติขึ้นมาเนี่ยเพื่อก่อตั้งพระพุทธศาสนาเนี่ย

เป็นศาสนาของผู้ที่มีสิทธิ์ที่จะบรรลุธรรม มีสิทธิ์ที่จะพ้นทุกข์จากสังสารวัฏ

การที่เราถวายแบบไม่เจาะจงว่าจะต้องเป็นบุคคลที่ดีตามสเปกของเราแค่ไหน

แต่เราถวายด้วยอาการเจาะจงแห่งใจว่า

นี่เราจะถวายเพื่อให้พุทธศาสนามีกำลังโดยรวม

ยังมีพุทธศาสนาอยู่ในประเทศไทยต่อไป

คิดอย่างนี้ มองเฉพาะที่จีวรอย่างนี้

แล้วใจจะเกิดความรู้สึกเป็นกุศลขึ้นมา

 ความรู้สึกเป็นกุศลมันสะท้อนออกมาอย่างไร

มันจะมีความรู้สึกว่าตัวเองมีกำลังใจที่จะรักษาศาสนา

เราเป็นหนึ่งในกำลังของพระศาสนา

เราเป็นผู้ถวายปัจจัยแด่พระผู้ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาสร้างอาหาร มาสร้างปัจจัยให้ตัวท่านเอง

เมื่อท่านมีกำลังแล้วท่านก็ปฏิบัติธรรมตามสมควรแต่อัตภาพ

ท่านรู้แค่ไหนท่านก็ไปปฏิบัติแค่นั้น

แล้วก็สามารถที่จะเอามาโปรด เอามาเทศนา

เอาคำสอนของพระศาสดามาเผยแพร่ต่อได้ เผยแผ่พระสัทธรรมต่อได้

 การคิดอย่างนี้จะทำให้สายตาของเรามีมุมมองที่จำกัดลงมาที่จีวร

จำกัดลงมาที่นิมิตหมายอันเป็นกุศล มหากุศล

แล้วใจเปิดกว้าง ตามันปิดแคบลงมา ตามันแคบลงมาที่กุศล

แล้วใจเปิดกว้างด้วยกำลังของกุศล

ที่ไม่คิดเรื่องพระสงฆ์รูปเดียว

แต่คิดถึงคณะสงฆ์หรือว่ากองทัพธรรมที่จะต้องเดินไปด้วยท้องนะ

พระก็เป็นมนุษย์เหมือนกันนะครับ

อย่างไรท่านก็ไม่สามารถที่จะมีเรี่ยวแรง ถ้าหากปราศจากภัตตาหารในยามเช้านะ

คิดอย่างนี้ แล้วก็ทำใจไว้อย่างนี้

ต่อให้ท่านไม่ใช่พระปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบอะไรมากมาย

เราก็มีจิตที่เป็นมหากุศลโดยกำลังของเราเอง

โดยมุมมองของเราเองทุกเช้านะครับ