ดังตฤณวิสัชนา
ณ
ณัฐชญาคลินิก
ครั้งที่
๙
๑๔
กันยายน ๒๕๕๖
คำถามที่
๔.๒
ผู้ถาม
: ครับ ขอบคุณครับ แล้วก็ส่วนคำถามที่สองนะครับ
คือพอดีตัวเองเป็นคนที่ง่วงเหงาหาวนอนง่ายน่ะครับ ก็เลยไปเล่นกีฬา
เล่นแบดมินตันน่ะครับ
ดีมาก
ผู้ถาม
: แล้วทีนี้ปัญหาคือ ตอนเล่นแล้วเพลิน ยาว รู้ตัวอีกทีคือหลังเลิกหรือตอนอาบน้ำไปเลยประมาณนี้น่ะครับ
ไม่เป็นไร
ไม่เป็นไร คือเวลาเล่นกีฬานี่ เล่นให้เต็มที่
ไม่ต้องไปเจริญสติอะไรระหว่างนั้นก็ได้ เพราะว่าการพยายามเล่นให้ดี
มันคือสติอยู่แล้วนะ แล้วกีฬาแบดมินตันนี่มันเหมาะกับคนง่วงเหงางาวนอนเก่ง
เหมาะกับคนเหม่อเก่ง เพราะว่ามันต้องอาศัยความเร็ว แล้วก็เป็นความเร็วแบบอัตโนมัติ
พอเราต้องทำอะไรที่เร็ว โต้ตอบแบบอัตโนมัติบ่อยๆนี่ มันจะเหมือนไปกระตุ้นให้
มันจะเหมือนไป Activate
ให้จิตนี่มันมีความตื่นอยู่ตลอด
แต่ว่า
อย่างบางทีนี่มันมีอารมณ์เซ็งขึ้นมาเฉยๆ
โดยที่เหมือนหาสาเหตุไม่ได้ว่ามันเซ็งอะไรอย่างนี้นะ
ตัวนี้มันเป็นเหมือนกับเมฆหมอกโมหะเก่าๆ อย่างเวลาตอนนอน ตอนอะไรอย่างนี้นะ
คือเคยรู้สึกไหม ช่วงจะนอนนี่ ว่ามันเซ็งอะไรก็ไม่รู้แบบ มันเหมือนมีก้อนๆ
ก้อนความเซ็งอะไรบางอย่างที่มากดจิตกดใจหรือว่าทำให้รู้สึกบอกไม่ถูกว่าอยากจะทำอะไรหรือไม่อยากจะทำอะไร
ตัวนี้มันเป็นของเก่า คือยังมีไอ้ที่เป็นของตกค้างอยู่
ก่อนจะนอนนี่น่าจะลองสวดมนต์ สวดมนต์ดูสัก 3 รอบ 7 รอบอะไรอย่างนี้นะ สวดอิติปิโสไปนี่ แล้วก็แต่ละรอบก็ดูว่าอารมณ์เซ็งตรงนั้นมันมีเท่าเดิมหรือเปล่า
คือถ้าเกิดอารมณ์เซ็งขึ้นมาลองวิธีนี้ดูนะ ที่มันรู้สึกเหมือนกับเป็นอะไรมาปิดๆ
มาปิดกั้นให้รู้สึกไม่สบายไม่ผ่อนคลาย ตัวนั้นเวลาที่สวดอิติปิโสไป
เราจะรู้สึกได้รอบแรกนี่ชัดเจนว่ามันยังอยู่
แล้วสวดรอบที่สองเราดูว่ามันจางลงแล้วหรือยัง คือถ้ามันยิ่งหนักเข้าไปใหญ่นี่ก็ให้ยอมรับนะ
แล้วสวดนี่สวดเต็มเสียงสวดด้วยแก้วเสียงที่มันเป็นแก้วเสียงของคนที่เปล่งเสียงออกมาอย่างมีความสุขนะ
มันจะช่วยให้เห็นได้ชัดขึ้นเรื่อยๆว่ามันมากขึ้นหรือว่าน้อยลงในแต่ละรอบ
แต่รอบสุดท้ายนี่มันน่าจะหายไป
คือถ้าไม่มีตัวช่วยนิดหนึ่งบางทีอารมณ์เซ็งพวกนี้นี่มันจะเกาะกิน
มันจะเหมือนกับอะไรที่มันเกรอะกรังอยู่ เราจะรู้สึกเหมือนอะไรที่มันโป่ะๆหัวอยู่
ผู้ถาม
: ขอบคุณครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น