ผู้ถาม : ชอบมีภาวะเสียดายลมหายใจตัวเองเวลานั่งเจริญสติ คือ เวลามีลมหายใจ เราจะมีสติดี แต่พอลมหายใจหายไป สติก็หายไปด้วย เลยมีอารมณ์แบบเสียดายลม อยากได้ลมกลับมาตอนนั่งสมาธิ
แต่คุณดังตฤณ แนะนำว่าให้ตั้งมุมมองใหม่ว่า เราจะได้ไม่มีภาระ
จะได้ดูภาวะปรุงแต่งของจิตเพียงอย่างเดียว ก็ลองกลับมาทำดู แต่เหมือนลึกๆ
ใจไม่เชื่อ เพราะมีหลักฐานอยู่ชัดๆ ว่า พอมีลม ก็มีสติ แต่พอลมหาย สติก็หาย
จมไปกับภาวะได้ง่ายมาก เวลาลมหายใจแผ่วลงไป แต่เหมือนลึกๆ จะไม่เชื่อ
แต่เมื่อวาน ได้อ่านเรื่องมรณสติ
มีข้อความหนึ่งที่รู้สึกว่าเข้าถึงใจได้ดี คือ ร่างนี้ถูกทิ้งแล้ว
ร่างนี้หาสาระไม่ได้ .. คือได้อ่านบทความนี้ช่วงเช้า พอสายๆ ก็เห็นข่าวของน้าค่อมที่เสียชีวิต
(หมายเหตุ: คุณอาคม
ปรีดากุล นักแสดงตลกชาวไทยที่เสียชีวิต ด้วยภาวะแทรกซ้อนของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา
2019) ก็ลองทำตามทันที ก็น้อมนึกระหว่างร่างกายเรา กับร่างกายท่าน
อยู่ๆ ก็ไปลิงก์ (link) กับความเสียดายลมตรงนั้น อยู่ๆ
ก็บอกกับตัวเองขึ้นมาว่า นี่ลมของฉันก็ถูกทิ้งแล้วเช่นกัน ตอนนั้น
ไม่ได้รู้สึกดีใจ มีความสุข หรือเสียใจ หรืออะไรเลย แต่รู้สึกเรียบๆ เฉยๆ ว่า
นี่จังหวะที่ลมหายไป ก็คือลมถูกทิ้งแล้วเช่นกัน
ก็เหมือนกับว่า ปลดล็อคไปนิดหนึ่ง ไม่กลับไปเสียดายลมอีกเลย จะหายก็หาย
จะมีก็มีอะไรแบบนี้
ดังตฤณ : จัดเป็นความก้าวหน้าอย่างหนึ่งนะ
คือ จิตนี่ คนมักจะเข้าใจว่าความก้าวหน้าคือการได้เห็นโน่นเห็นนี่
หรือเกิดปรากฎการณ์พิสดารอะไร
แต่จริงๆ แล้วบนเส้นทางเจริญสติแบบพุทธ ลักษณะของจิตแบบนี้แหละ
คือเห็นเป็นเรื่องธรรมดา ที่จะอะไรอย่างหนึ่งจะต้องหายไป
หรืออะไรอย่างหนึ่งไม่ใช่ตัวของเรา
ปกติ คนจะมีความหวงว่า นี่ก็ฉัน นี่ก็ของฉัน ซึ่งความหวงตรงนี้
ทำให้มีความรู้สึกว่า ถ้าจะมีความก้าวหน้า มีความเจริญในเส้นทางของการเจริญสตินี่
จะต้องได้อะไรดีๆ ที่พิสดารขึ้นมา
แต่ที่แท้ไม่ใช่เลยนะ
ยิ่งก้าวหน้าไปบนเส้นทางของการเจริญสติ จะยิ่งพบว่า แท้ๆ แล้ว ไม่มีอะไรมากกว่าใจ
ที่มีความสามารถพร้อมทิ้ง มีความสามารถทิ้งได้ มีความสามารถที่จะเห็นว่า นั่นน่ะ
เป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องหายไป
_________________
รายการปฏิบัติธรรมที่บ้าน
คลับเฮาส์ ตอน ความคืบหน้าเกี่ยวกับเครื่องช่วยชีวิต
วันที่ 1 พฤษภาคม 2564
ถอดคำ : เอ้
รับชมคลิป : https://www.youtube.com/watch?v=DTiXziGaO94
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น