ถาม : ที่มีอาจารย์บางท่านกล่าวถึงโทษของการกราบไหว้พระพุทธรูป
และแสดงให้เห็นว่ารูปเคารพไม่ใช่แนวทางของพุทธศาสนา จริงเท็จเป็นอย่างไร?
>
จากหนังสือ เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว เล่มที่ ๑๒
ดังตฤณ:
การนำพระพุทธรูปมาตั้งแล้วกราบไหว้นั้น
ถือเป็น ‘รูปแบบของการกระทำ’ อย่างหนึ่งครับ ทุกรูปแบบในโลกนี้ไม่มีถูกไม่มีผิด
ไม่มีคุณหรือโทษในตัวเอง การกระทำอันเกิดขึ้นด้วยเจตนาดีหรือเจตนาร้ายต่างหาก
ที่ก่อให้เกิดคุณหรือโทษ
มีพระพุทธรูปก่อให้เกิดคุณก็ได้
ถ้าใจเคารพและเป็นที่ตั้งแห่งความอ่อนน้อม และมีพระพุทธรูปจะก่อให้เกิดโทษก็ได้
ถ้าใจสำคัญว่าเป็นเพียงสินค้าหรือเครื่องมือประกอบพิธีไสยศาสตร์
ประเด็นจริงๆของการมีพระพุทธรูปนั้น
ไม่สำคัญว่าเริ่มต้นขึ้นเมื่อไหร่โดยใคร แต่สำคัญที่เป็นกำลังใจ
เป็นเครื่องระลึกอย่างง่ายให้คนทั่วๆไปได้ไหม
หากคิดตามอุดมคติว่าพุทธเราควรระลึกถึงพระมหาคุณแห่งบรมศาสดาด้วยใจ
ไม่ต้องไปสร้างรูปเคารพ อย่างมากก่ออิฐเป็นเจดีย์ก็พอ
อันนี้ต้องสำรวจดูด้วยความเป็นกลาง
ว่าคนส่วนใหญ่ตั้งใจระลึกถึงพระพุทธคุณด้วยกำลังที่มากพอได้หรือเปล่า
คนส่วนใหญ่สามารถศึกษาพระธรรมอันลึกซึ้งในพระไตรปิฎกเพื่อให้เกิดความเห็น
‘องค์จริง’ ของพระศาสดาได้ไหม
ถ้าคำตอบคือไม่ได้
ก็ไม่ใช่จะเป็นโทษอะไรหรอกครับ หากมีพระปฏิมาไว้เป็นเครื่องระลึก
เป็นกำลังใจในยามที่พระศาสดาท่านไม่อยู่แล้ว
แน่นอนว่าการมีอยู่ของพระปฏิมาย่อมมีผลข้างเคียง
แต่จะหาสิ่งใดในโลกเล่า ที่มีแค่ด้านเดียวปรากฏอยู่
สรุปลงท้ายก็ด้วยใจความตามย่อหน้าแรกครับ ไม่มีรูปแบบใดที่เป็นคุณหรือเป็นโทษกับชีวิตเราตายตัว
เจตนาที่ตั้งไว้ดีหรือร้ายต่างหาก
จะเป็นเครื่องกำหนดว่าชีวิตเราอยู่ดีมีสุขหรือต้องเดือดเนื้อร้อนใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น