กรรมที่ทำให้มีลูกปัญญาอ่อน (ดังตฤณ)

ถาม : พ่อแม่ทำกรรมอันใดไว้ถึงมีลูกเป็นเด็กปัญญาอ่อนหรือครับ? ผมมีญาติที่มีลูกชายเป็นเด็กออทิสติก พ่อแม่เด็กเคยทำอาชีพเกี่ยวกับอบายมุข ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ให้หลงใหลการพนัน ใช่เป็นเพราะทำอาชีพแบบนี้หรือเปล่าครับ และพ่อแม่เด็กควรทำอย่างไร?

> จากหนังสือ เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว เล่มที่ ๗

ดังตฤณ: 
การมอมเมาสังคมด้วยการพนัน คงไม่เกี่ยวข้องกับการมีหรือไม่มีลูกปัญญาอ่อนหรอกครับ การพนันคือเหตุแห่งความเสื่อมทรัพย์ เมื่อประกอบเป็นอาชีพ ย่อมหมายถึงการนำความเสื่อมทรัพย์มาสู่คนหมู่มาก วิบากย่อมเป็นการเสื่อมทรัพย์ เสื่อมลาภ ซึ่งจะให้ผลช้าหรือเร็วก็ต้องขึ้นอยู่กับบุญเก่าเช่นทานบารมีจะแข็งแรงหรืออ่อนแอเพียงใด หากอ่อนแอก็เห็นผลเร็วทันตา หากแข็งแรงก็ช้าหน่อย บางทีอาจต้องรอกันชาติหน้า โดยเฉพาะถ้ารูปแบบการประกอบอาชีพมิได้ส่งเสริมการพนันอย่างโจ่งแจ้ง

กรรมเกี่ยวกับการเป็นเด็กปัญญาอ่อนนั้น สาเหตุมีได้หลายประการ ในที่นี้จะยกเอาประเด็นเห็นง่ายหน่อย เช่นคนจ้างวานเผาโรงเรียน ตัวคนเผาโรงเรียน หรือพวกหยิบยื่นความช่วยเหลือ ประเภทนี้มีสิทธิ์ได้เกิดเป็นเด็กปัญญาอ่อนสูงมาก

แต่ถ้าไม่ได้ลงมือ แค่มีส่วนรู้เห็นหรือแม้ชื่นชมให้กำลังใจบ่อยๆเพราะเป็นพวกเดียวกัน เท่านี้ก็มีสิทธิ์ได้เป็นพ่อแม่เด็กปัญญาอ่อนแล้ว เพราะมีส่วนในการให้กำลังใจพวกที่จะต้องปัญญาอ่อน จึงเท่ากับยินดีรับพวกปัญญาอ่อนมาเป็นภาระของตน

นอกจากนั้น ขอให้พิจารณาว่าการเลี้ยงลูกที่เป็นปัญญาอ่อน แม้จะรักแสนรักเพียงใด อย่างน้อยก็ต้องเศร้าโศกเสียใจ และเหนื่อยหนักในการแบกภาระเกินพ่อแม่ธรรมดา ยากมากที่จะหวังชื่นใจในความสำเร็จของลูก หรือกระทั่งหวังฝากผีฝากไข้ไว้กับลูก

เมื่อพิจารณาถึงกรรมอันเป็นต้นเหตุ กรรมอันมีน้ำหนักสมเหตุสมผล ก็จะเป็นประเภทยัดเยียดภาระหนัก ภาระอันน่าเศร้าโศกให้กับคนอื่นมาก่อน แม้กระทั่งการเอาแต่ใจตัว ดื้อแพ่งกับพ่อแม่ ตั้งใจก่อเรื่องโง่ๆน่าปวดหัวให้พ่อแม่อย่างหนัก แถมโตขึ้นก็ไม่สำนึก ยังกลับจะทำตัวรีดไถพ่อแม่ ทำให้พ่อแม่เจ็บช้ำน้ำใจด้วยประการต่างๆ ตายไปก็มีสิทธิ์ลงต่ำ หลังใช้กรรมในภพเบื้องต่ำถ้ามีเหตุให้ขึ้นสูงถึงมนุษย์อีก ก็มักเจอะเจอปัญหาและเรื่องร้อนใจไม่รู้จบรู้สิ้น แม้ที่สุดคือมีลูก ก็ได้ลูกปัญญาอ่อน สมน้ำสมเนื้อกันกับที่เคยตั้งใจทำเรื่องโง่ๆให้พ่อแม่เศร้าโศก

ถ้าเคยคิดว่ากรรมที่ทำไว้กับพ่อแม่ไม่เท่าไหร่ รีบเปลี่ยนความคิดเถอะครับ เพราะตอนรับผลตรงๆเป็นความเดือดเนื้อร้อนใจเกี่ยวกับลูกหลาน แล้วจำได้เป็นฉากๆว่าไอ้ที่ประสบอยู่นั้น เป็นสิ่งที่เคยทำไว้กับพ่อแม่อย่างไร บางทีอาจสายเกินกว่าจะแก้อะไรแล้ว ต้องแบกวิบากอ่วมอรทัยกันยืดเยื้อยาวนานแล้ว