จะแก้อาการพูดเพ้อเจ้อได้อย่างไร (ดังตฤณ)

ถาม : ผมเป็นคนติดนิสัยพูดพล่ามเพ้อเจ้อ รู้ตัวว่าเป็นตัวตลกกระจอกๆในสายตาของเพื่อนๆและสาวๆ ตั้งใจปรับปรุงตัวใหม่ แต่แก้อย่างไรก็ไม่หาย พอเจอเพื่อนจะพรั่งพรูอะไรออกไปมากมายเสียก่อนจะรู้ตัวและห้ามใจทัน ขอทราบแนววิธีที่จะแก้ไขด้วยครับ?

> จากหนังสือ เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว เล่มที่ ๖

ดังตฤณ: 
คุณตั้งใจปรับปรุงแก้ไข นั่นคือจุดเริ่มต้นที่ดีที่สุดแล้ว เพราะการพล่ามเพ้อเจ้อเป็นอัตโนมัตินั้น คือผลกรรมของการที่อยากพูดอะไรก็พูด ไม่มีการยับยั้งชั่งใจมาตลอด กระทั่งติดนิสัย หรือกล่าวอีกนัยคือมีกรรมในทางเพ้อเจ้อที่ตั้งมั่น การเริ่มมีเจตนาเปลี่ยนแปลงนิสัยนั้น คือจุดหักเหสำคัญ เป็นตัวกำหนดทิศทางใหม่บนวังวนกรรมวิบากทันที

การหักห้ามใจตรงๆจัดเป็นการดัดนิสัยตนเองด้วยขันติบารมี ก็ใช้ได้เหมือนกัน แต่คุณอาจสับสน รู้สึกขัดแย้งกับตัวเอง และแพ้อำนาจนิสัยเก่าในช่วงต้นๆ ราวกับนิสัยเก่าปักหลักแข็งแรงเกินเอาชนะ เพราะฉะนั้นถ้ามีอุบายช่วยผ่อนแรงบ้างก็จะทำให้เปลี่ยนนิสัยสำเร็จง่ายขึ้น

ขอแนะวิธีทำความสงบระหว่างพูดคุยกับเพื่อนแบบง่ายๆอย่างนี้ครับ คือหุบปากให้ปิดสนิท แต่ไม่เม้ม ไม่บิดเบี้ยว ไม่ขบฟัน ไม่กำเกร็งส่วนอื่นใด ริมฝีปากบนและริมฝีปากล่างทับกันอย่างเป็นธรรมชาติ ตลอดจนกระทั่งมีลมหายใจเป็นปกติ จากนั้นให้เอาใจไปจ่อกับปาก คือระลึกถึงปากที่ปิดสนิทนั้นเรื่อยๆ ไม่จำเป็นต้องเพ่งพินิจจนเคร่ง แค่รู้สบายๆพอแล้ว คุณจะฟังใครพูดก็ให้เหมือนฟังออกมาจากปากที่ปิดสนิทท่าเดียว

เมื่อจดจ่ออยู่กับปากที่ปิดสนิทอย่างเป็นธรรมชาติ จิตของคุณจะอยู่ในสภาพตื่นพร้อมระดับหนึ่ง ปากจะไม่ขยับออกไปก่อนการคัดกรองของสติ เมื่อฝึกจนชินคุณจะมีสมาธิในการพูดคุย และมีสติเป็นด่านตรวจถ้อยคำไม่ให้ฟุ่มเฟือยเกินควร แรกๆอาจฝืนๆ แต่ผ่านไปแค่สองสามวันคุณจะเห็นผลชัด คือรู้สึกเหมือนเป็นอีกคน มีสติเต็มตัว และมองการพูดคุยเสวนาเป็นบ่อเกิดของกุศลกรรมได้ตลอดเวลาครับ