กรรมที่ทำให้เพื่อนที่ต่างกันห่างไป (ดังตฤณ)

ถาม : เคยสงสัยว่าคนประเภทเดียวกันที่สร้างกรรมทั้งขาวและดำมาใกล้เคียงกัน วิถีแห่งกรรมจะจัดสรรให้พวกเขามาเจอะเจอและใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันใช่หรือเปล่าคะ? สังเกตเอาเองว่าเพื่อนที่คบหากันสนิทมากๆตอนนี้ ชอบทำบุญ อ่านหนังสืออิงธรรมะ ส่วนเพื่อนที่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องนี้ อยู่ๆก็หายไปจากวงจรชีวิตเราเฉยๆ เกิดผลอย่างนี้เลยตั้งใจจะสร้างแต่กรรมดี เพราะหวังจะได้ใช้ชีวิตที่เหลือในหมู่คนคิดดีแบบนี้ตลอดไปค่ะ

> จากหนังสือ เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว เล่มที่ ๗

ดังตฤณ: 
พระพุทธเจ้าตรัสว่าคนเราเข้ากันได้โดยธาตุนิสัย ใครเป็นอย่างไรก็จ้องจะหาคนอัธยาศัยเดียวกันมาคบเป็นมิตร อย่างไรก็ตาม คนธาตุนิสัยเลวหาง่าย ส่วนคนธาตุนิสัยดีหายาก แม้ว่าคุณจะเป็นคนดี ก็ยังไม่ประกันเสียทีเดียวว่าคุณจะพบเพื่อนดีๆ โดยมากต้องเคยผูกพันกันมาพอสมควรด้วย จึงจะพบและมีโอกาสคบสนิทกันนานๆ

ฟังคุณเล่าแล้วเหมือนชีวิตที่ถูกโอบอุ้มด้วยบุญ ไม่มีบาปใดมาเป็นอุปสรรคกั้นขวาง พอหมั่นสร้างกรรมขาว โลกสีขาวก็ปรากฏง่ายๆอย่างนั้นเอง

การหายไปของเพื่อนที่ไม่ค่อยธรรมะธัมโมนั้น ส่วนหนึ่งก็เพราะธรรมะที่ไม่กลมกลืนกันส่งแรงผลักไปจริง แต่หากยังมีเยื่อใย ยังมีเวรต่อกันอยู่อย่างเหนียวแน่น อย่างนี้ก็ต้องใช้เวรกันต่ออีกระยะ จนกว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะเอาอภัยทานมาล้างเวรได้หมดจด

อย่างไรก็ตาม การตั้งใจมุ่งสร้างกรรมดีเพื่อหวังจะใช้ชีวิตอยู่กับหมู่คนดี อันนี้เป็นมโนกรรมอันประเสริฐและถือว่าฉลาดที่สุดข้อหนึ่ง เพราะวิบากของมโนกรรมข้อนี้ จะบันดาลให้เกิดผลสมปรารถนาทั้งชีวิตนี้และชีวิตหน้า โดยเฉพาะจะมีความแน่นอนคงเส้นคงวา หากตลอดชีวิตเราคิดขาว พูดขาว ทำขาวได้อย่างสม่ำเสมอโดยไม่มีเพื่อนสารเลวมายั่วยุให้ไขว้เขว ในที่สุดจิตก็จะเสวยภพสีขาว ได้อยู่ในท่ามกลางบัณฑิต จะผลักดันคนผิดที่คิดแบบพาลให้ห่างพ้นจากเราได้จริงๆครับ ยินดีด้วย