ถาม : การที่ลูกสามารถฆ่าพ่อแม่ตัวเองได้
นับว่าต้องมีจิตใจเหี้ยมโหดผิดมนุษย์ โดยเฉพาะพวกที่ยังเป็นเด็กหรือวัยรุ่น
ซึ่งยังต้องการการดูแลจากพ่อแม่อยู่แท้ๆ อยากทราบว่าเหตุใดพวกเขาจึงยังเกิดเป็นมนุษย์ได้
ไม่ไปเกิดในภูมิอื่นที่ต่ำกว่ามนุษย์ครับ?
>
จากหนังสือ เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว เล่มที่ ๘
ดังตฤณ:
ฟังดูเหมือนการฆ่าพ่อแม่เป็นเรื่องน่าตกใจ เหลือเชื่อว่าจะเกิดขึ้นได้ แต่คุณอาจตกใจยิ่งกว่านั้นถ้าทราบว่าเฉพาะในอเมริกา โดยเฉลี่ยมีเด็กฆ่าพ่อแม่ถึงวันละหนึ่งราย
เมื่อตำรวจทำการสืบคดี
ก็พบเค้าเงื่อนคล้ายคลึงกัน คือเด็กที่ฆ่าพ่อแม่ไม่อาจทนอยู่ในภาวะกดดันอย่างหนักจากพ่อแม่อีกต่อไป
พวกเขาไม่เห็นทางออกอื่นอีกแล้ว ไม่มีใครช่วยได้อีกแล้ว นอกจากตัวเขาเองจะกระทำมาตุฆาตหรือปิตุฆาต
เพื่อให้ตนพ้นเสียจากสภาวการณ์เหลือฝืน จากความจริงตรงนี้จึงต้องสรุปใหม่นะครับ
ลูกที่ฆ่าพ่อแม่ได้นั้น ดั้งเดิมอาจมีสิทธิ์ชอบธรรมที่สมควรแก่การเป็นมนุษย์
แล้วก็ได้เกิดขึ้นมาเยี่ยงมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง แต่โตขึ้นมาด้วยการถูกบีบคั้นให้กลายเป็นสัตว์ร้าย
จากคดีที่เกิดขึ้นจะมีต้นเค้าคล้ายคลึงกัน
กล่าวคือพ่อแม่ของเด็กมักเป็นพวกจิตไม่ปกติ ชอบทำทารุณลูก
ลงโทษลูกอย่างรุนแรงไร้เหตุผล หรืออีกทีก็ร่วมกันทำอนาจารบัดสีบัดเถลิงกับลูกไปเลย
จนกระทั่งลูกเกิดความเก็บกด เกลียดพ่อแม่ เกลียดโลกทั้งใบ
และเหนืออื่นใดคือเกลียดตัวเองเข้าไส้ หากคุณเกิดมาในครอบครัวปกติก็จะช็อกเมื่อทราบเบื้องหลังอันเลวร้ายภายในครอบครัวเหล่านั้น
แต่ผัวเมียหลายต่อหลายคู่ก่อกรรมเกี่ยวกับเซ็กซ์วิตถารเสียจนถูกราคะครอบงำจิตใจ กระทั่งเห็นกงจักรเป็นดอกบัวมองเรื่องเหลวแหลกภายในครอบครัวเป็นเรื่องปกติ
เอาลูกสาวลูกชายมาเป็นเครื่องมือสนองตัณหา ลงเอยคือวันดีคืนดีโดยไม่คาดฝัน
ก็โดนลูกฆ่าตายในบ้านของตัวเองกัน และรูปแบบการฆาตกรรมก็มักไม่ธรรมดา
เหลือเชื่อว่าเด็กไร้ประวัติอาชญากรรมจะทำได้ขนาดนั้น
ขอให้พิจารณาจากความจริงแวดล้อม
ลูกที่ฆ่าพ่อแม่ได้จะต้อง…
๑)
มีโทสะกล้าแข็งเกินเพชฌฆาตธรรมดา พูดง่ายๆว่าจิตใจเหี้ยมหาญผิดมนุษย์ เพราะผู้ถูกฆ่ามิใช่คนอื่นคนไกล
แต่เป็นพ่อแม่ของตนเอง
๒)
อยู่ในช่วงที่มีร่างกายแข็งแรงมากพอ คดีฆาตกรรมผู้ปกครองส่วนใหญ่เกิดขึ้นในวัยรุ่น
ซึ่งสามารถเทียบเท่าหรือเอาชนะพ่อแม่ตนเองด้วยกำลังได้แล้ว
รู้เดียงสาแล้วว่าความตายคืออะไร จะฆ่าให้ตายต้องทำอย่างไร
๓)
ได้รับแรงกดดันมหาศาล ขนาดทำลายมโนธรรมให้หายไปอย่างสิ้นเชิง
มองสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขา
ก็จะพอเห็นต้นเค้าได้ไม่ยากเลย ถูกกดดันขณะช่วยเหลือตนเองไม่ได้ ก็เพราะเคยกดดันคนช่วยเหลือตนเองไม่ได้มาก่อน
คนที่ฆ่าพ่อแม่ได้ ส่วนใหญ่คือพวกที่สั่งสมกรรมอันเจือด้วยโทสะไว้มาก
เคยบีบคั้นผู้อื่นให้หมดความอดทนไว้มาก กับทั้งเคยยั่วยุให้ผู้คนหลงเห็นผิดเป็นชอบไว้มาก
เมื่อกรรมผลิดผล จึงส่งให้มาเกิดกับพ่อแม่ที่ชอบรังแกลูก ตลอดจนบันดาลเรื่องราวต่างๆ
บีบคั้นให้ทนไม่ไหว หน้ามืดถึงขั้นฆ่าพ่อฆ่าแม่ได้ในที่สุด
แม้ผู้ที่เคยลวนลามลูกเอาไว้ในชาติหนึ่ง
แล้วส่งผลให้ต้องไปเกิดกับพ่อแม่ที่คิดลวนลามลูกในอีกชาติหนึ่ง ก็มีสิทธิ์กระทำปิตุฆาตมาตุฆาตได้แล้ว
เคยมีนักจิตวิทยาเช่น Kathleen M. Heide สำรวจผู้หญิงวัยทำงานซึ่งเคยถูกพ่อแม่ลวนลามในวัยเด็ก
แล้วได้ผลว่าครึ่งหนึ่งของพวกเธอเคยคิดหรือกระทั่งวางแผนฆ่าพ่อแม่ตัวเองมาก่อน
การฆ่าพ่อแม่เป็นอะไรที่รุนแรงมาก
มันคือประสบการณ์เลวร้ายที่ก่อบาดแผลลึก และทำให้จิตใจย่ำแย่ที่สุดในชีวิต
น่าสนใจว่าขณะกระทำการฆ่า เด็กมักไม่รู้สึกว่าเหตุการณ์กำลังเกิดขึ้นจริง
ทุกการเคลื่อนไหวปรากฏคล้ายฝันร้ายเสียมากกว่า หากมองตามเจตนาด้วยการตัดสินของนักจิตวิทยาทางโลก
ก็อาจบอกว่าเด็กไม่ใช่ฆาตกรด้วยซ้ำ เพราะกระทำการขณะจิตอยู่ในสภาพผิดปกติ
ความจริงต้องบอกว่าเด็กกลายเป็นอสูรร้ายไปชั่วขณะ
ในเวลานั้นเขายังมีเจตนาฆ่าอยู่ จะบอกว่าปราศจากเจตนาในการกระทำการใหญ่ขนาดนี้ไม่ได้
แต่ตัวเจตนาฆ่านั้นเองใหญ่โตและมีกำลังกล้าแข็งเสียจนบดบังสำนึกคิดอ่านทั้งมวลแบบมนุษย์ไว้จนสิ้น
เด็กพวกนี้ให้การกับตำรวจตรงกันว่าแม้เขายังคงจำเหตุการณ์ได้อยู่
ก็ไม่เชื่อเลยว่าเกิดขึ้นจริง จิตมัวมนแบบเดียวกับขณะแห่งการฝันเสียมากกว่า
จะเห็นว่าเด็กพวกนี้มิได้มีใจทรามสันดานหยาบมาแต่กำเนิด
และดูเหมือนอาจไม่เป็นภัยต่อสังคมถ้าถูกเปลี่ยนสิ่งแวดล้อม ทางการจึงมักส่งไปอยู่ตามสถานบำบัดจิต
เพื่อที่จะกลับออกมาใช้ชีวิตปกติร่วมกับสังคมอีกครั้ง ซึ่งหากเขาสามารถลืมบาดแผลอันเกิดจากการรับรู้ว่าตนฆ่าพ่อแม่ได้
ก็อาจโตขึ้น จบจากมหาวิทยาลัย มีงานทำ มีครอบครัว
และแก่ตายไปอย่างคนปกติธรรมดาคนหนึ่ง
อย่างไรก็ตาม
การปลงชีวิตผู้ให้กำเนิดนั้น จัดเป็นอนันตริยกรรม หมายถึงกรรมที่เที่ยงว่าจะให้ผลเป็นอบายภูมิแน่นอนหลังตายจากความเป็นมนุษย์
ไม่มีข้อยกเว้นให้ความเห็นใจว่าผู้ให้กำเนิดเป็นฝ่ายผิด
แม้พระเจ้าอชาตศัตรูที่ปลงพระชนม์พระบิดาของตนเอง ภายหลังสำนึกผิดและเป็นผู้อุปถัมภ์พุทธศาสนาที่ยิ่งใหญ่พระองค์หนึ่ง
บุญใหญ่ปานนั้นก็ไม่ช่วยให้รอดนรกไปได้ เพียงแต่เมื่อขึ้นจากนรกแล้วก็จะมาเสวยบุญต่อ
ขึ้นสวรรค์และเข้าสู่นิพพานได้ตามเหตุปัจจัยต่อไป
ผู้เคยฆ่าพ่อแม่นั้น
หลังพ้นจากอบายภูมิแล้ว เศษกรรมก็มักส่งให้ประสบชะตากรรมคล้ายคลึงกัน คือถ้ามีบุญพอจะมาเกิดเป็นมนุษย์
จะได้ลูกชั่ว เสเพลมัวเมา เกลือกกลั้วกับอบายมุข ห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง และเมื่อกรรมเก่าที่เคยฆ่าพ่อแม่เผล็ดผล
ก็ต้องเสียชีวิตด้วยน้ำมือลูกตัวเองเช่นกัน
สำหรับในไทยที่เห็นจากข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์เป็นประจำ
ก็เห็นจะไม่พ้นเด็กด้อยโอกาสทางการศึกษา เสพยามึนเมาจนไถเงินบุพการีไปซื้อยาไม่สำเร็จแล้วบันดาลโทสะ
หน้ามืดทุบตีพ่อแม่บังเกิดเกล้าด้วยความรุนแรง
หรือขาดสติขนาดยกของหนักฟาดหัวจนตายคามือ
กล่าวโดยสรุปรวม
เหตุที่ทำให้ลูกฆ่าพ่อแม่ได้นั้น ก็คือเคยเป็นผู้ขาดศีล ขาดธรรม ขาดความเห็นชอบ พวกเราจึงควรหลีกเลี่ยงการสร้างความเจ็บใจทั้งปวง
เพราะไม่แน่ว่ามันจะเป็นจุดเริ่มต้นของห่วงโซ่อุบาทว์ ไปถึงสุดยอดความเลวทั้งปวง
เข้าขั้นลงมือฆ่าพ่อแม่ตัวเองก็ได้
ในคัมภีร์พระไตรปิฎกกล่าวไว้ว่าปิตุฆาตกับมาตุฆาตสามารถเป็นบันไดให้ใจทมิฬ
เหี้ยมเกรียมพอจะข้ามขั้นไปฆ่าพระอรหันต์ได้อีกต่างหาก อกุศลเขายื่นบันไดมาให้เหยียบลึกลงต่ำไปได้เรื่อยๆจริงๆครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น