สัตว์นำโชคเป็นเพียงความเชื่อหรือเรื่องจริง (ดังตฤณ)

ถาม : สัตว์คู่บารมีหรือสัตว์มีบุญเป็นเรื่องจริงไหมครับ? อย่างที่เขาบอกว่าเลี้ยงสัตว์บางตัวจะให้โชคให้ลาภ หรือขนาดเป็นคู่บุญของพระราชามหากษัตริย์

> จากหนังสือ เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว เล่มที่ ๖

ดังตฤณ: 
ทั้งพรหม เทวดา มนุษย์ เดรัจฉาน เปรต และสัตว์นรก ต่างก็เป็นสัตว์ที่เวียนว่ายตายเกิด และพ่วงบุญพ่วงบาปตามไปดุจเงาตามตัวด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น หมายความว่ากรรมที่ทำเป็นอาจิณย่อมให้ผลเสมอในภพที่โอกาสอำนวย เช่นถ้าใครทำทานไว้มาก ทำอย่างฉลาด ทำอย่างเข้าใจ ทำอย่างมีศรัทธาในผลของทาน คติเบื้องหน้าของเขาย่อมเปิดกว้างและสว่างตามกรรม ไม่ติดขัดอัตคัด หรืออย่างน้อยที่สุดก็ช่วยแก้ร้อนให้เป็นเย็นขึ้นมาบ้าง

เช่นหากเขาพลาดทำกรรมชั่วลงไปด้วยความไม่รู้ ถึงขั้นต้องร่วงหล่นลงไปเสวยทุกข์สาหัสในนรกภูมิ โดยสภาพของภาวะเช่นนั้นก็ไม่เปิดช่องให้มหาทานเผล็ดผลเต็มเม็ดเต็มหน่วย แต่อย่างน้อยที่สุดก็มีอภิสิทธิ์ได้ ‘พักร้อน’ มากกว่าชาวนรกอื่น

แต่หากกรรมชั่วของเขาไม่ถึงขั้นต้องพุ่งลงเหวนรก ยักแย่ยักยันอยู่แถวๆภูมิเดรัจฉานหรือภูมิเปรต อย่างนี้ก็มีช่องให้มหาทานเก่าๆเผล็ดผล ช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบา หรือช่วยจัดสรรความหรูหราอลังการให้ได้บ้าง

กล่าวเฉพาะสัตว์เดรัจฉานที่บุญเก่าตามตัวมา และถึงเวลาเผล็ดผลช่วยบรรเทาความอึดอัดในอัตภาพอันต่ำต้อย ก็มักได้เกิดเป็นใหญ่ในหมู่สัตว์ประเภทเดียวกัน หรือได้เกิดในฐานะที่จะรับความอนุเคราะห์จากมนุษย์โดยง่าย โดยมากเป็นสัตว์เลี้ยงในบ้านเช่นหมา แมว นก แต่ก็มีที่คนอุตส่าห์ไปลากมาจากป่าหรือทะเลเพื่อเลี้ยงดูอย่างอิ่มหมีพีมัน เช่นสัตว์ในเขาดิน ปลาโลมาในคณะแสดงลีลาประกอบดนตรี เป็นต้น

มหาทานที่ให้ผลในภูมิของเดรัจฉานนั้นมาได้หลายรูปแบบ ตัวอย่างเช่น

๑) เคยร่วมบุญกับเจ้านายผู้เลี้ยงดูมาก่อน เป็นกฎธรรมดาว่าถ้าเคยร่วมทำทานอย่างใหญ่กันมา พอมาพบและอยู่ร่วมกันในทางใดทางหนึ่ง ก็จะเกิดความสุขความเจริญขึ้นกว่าเคย ในข้อนี้มักเป็นนิยามที่แท้จริงของ ‘สัตว์นำโชค’

๒) บุญเก่าตกแต่งให้น่ารักน่าเอ็นดู ทำให้เจ้านายเกิดความเมตตาเป็นพิเศษ อยากเลี้ยงอย่างดี ทะนุถนอมราวกับลูกในไส้ หรือยิ่งกว่าลูกในไส้ผมก็เคยเห็นบ่อยๆ ถ้าคุณตระเวนเยี่ยมคฤหาสน์ท่านเศรษฐี จะเห็นหลายหลังเลยครับที่ให้หมากินสะเต๊ก นอนห้องแอร์ มีพี่เลี้ยงคอยพาเดินเล่นและอาบน้ำตัดแต่งขนให้อย่างมืออาชีพ

๓) มีบุญอย่างใหญ่เป็นเอกเทศอยู่ในตนเอง เช่นนี้ใครนำไปเลี้ยงก็เกิดโชคลาภแก่ผู้เลี้ยงทันตา และชวนให้คิดว่าเป็นเพราะเลี้ยงสัตว์นี้จึงมีโชค หรือแม้ไม่คิดก็จะมีทรัพย์เพิ่มขึ้นมากพอจะเลี้ยงดูสัตว์อย่างเป็นสุขพอสมควร กรณีนี้เกิดขึ้นไม่ง่ายนัก เพราะหมายความว่าบารมีทางทานของเจ้านายสู้สัตว์เลี้ยงไม่ได้ ต้องเลี้ยงสัตว์จึงอาศัยบารมีของมันเกื้อหนุนให้ได้ดีขึ้น สัตว์มีบุญส่วนใหญ่ไปอยู่กับคนมีบุญเสมอกันหรือมากกว่า น้อยมากที่ไปอยู่กับคนมีบุญต่ำกว่า

ส่วนสำหรับสัตว์ระดับช้างเผือกคู่บ้านคู่เมืองนั้น มักเป็นผู้เสวยภพพญาช้าง คือเคยเป็นกษัตริย์ เคยยิ่งใหญ่ เคยทำมหาทานมาก่อน เกิดมาจึงมีคชลักษณ์ครบถ้วนเป็นที่หมายปองระดับประเทศ ที่พลาดมาเสวยภพเดรัจฉานก็เพราะการเป็นราชาในหลายยุคมีโอกาสฆ่าสัตว์ตัดชีวิตและทำตามอำเภอใจได้มาก แต่บุญเก่าก็พ่วงมาอุปถัมภ์ค้ำชูให้เป็นใหญ่ระดับประเทศอยู่ดี

ปัจจุบันหลายคนเชื่อในเรื่องของ ‘รูปสัตว์นำโชค’ มากกว่าความเข้าใจเรื่องการเลี้ยงสัตว์ตัวเป็นๆที่มีชีวิตและบุญกรรมที่เป็นเงาติดตามตัวมา เช่นรูปมังกรแก้วหรือสัญลักษณ์นกแต้วแล้วท้องดำ อันนั้นจะออกไปในทางพลังอำนาจแห่งเคล็ดลาง อธิบายไม่ได้ด้วยหลักกรรมวิบาก หากจะเผื่อใจว่าเป็นเรื่องจริงหรือมีมูล ก็อยากให้มองว่ามันมีส่วนแค่กระผีกริ้นเท่านั้น ทำนองเดียวกับคนแต่งตัวสวยอย่างถูกกาลเทศะย่อมชนะใจคนเห็นได้ง่ายกว่าคนแต่งตัวชุ่ยๆผิดกาลเทศะ

อีกประเด็นที่สำคัญคือคนทั่วไปไม่สามารถทราบได้ว่าสัตว์ต้องมีลักษณะอย่างไรจึงให้โชค ฉะนั้นคิดอย่างนี้ดีกว่าครับ ถ้าเลี้ยงหมาแมวจรมา ก็ได้บุญกับตัวเองทั้งนั้น การเลี้ยงดูสัตว์โดยไม่หวังผลตอบแทนนั่นแหละเป็น ‘ตัวทำโชค’ อยู่แล้ว