เครียดทุกข์เกินกว่าที่ควรจะเป็น

ถาม : ถามเรื่องการทำงานนิดนึงน่ะครับ เวลาที่มีอะไรที่จำเป็นต้องใช้สมาธิเข้ามา แต่ว่าคล้ายๆเป็นเรื่องที่ต้องใช้โฟกัส มันจะเกิดอาการเครียดเกินกว่าที่ควรจะเป็น

รับฟังทางยูทูบ : https://youtu.be/_3En4AeRaDI
ดังตฤณวิสัชนา ๒๕๕๖ การเจริญสติในชีวิตประจำวัน
๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๖ ที่ณัฐชญาคลินิก

ความเคยชินเดิมไง ความเคยชินแบบเดิมของเราเป็นประเภทที่ว่า คนแบกกระสอบโดยไม่เต็มใจอ่ะ นึกออกไหม เวลาที่ถูกใช้งานให้ทำ ทั้งๆที่ไม่เต็มใจเนี่ย มันจะรู้สึกว่าแบกความไม่พอใจไปด้วย คือว่าไม่ใช่แบกแต่กระสอบอย่างเดียว แบกความรู้สึกไม่พอใจที่จะต้องไปอุ้มภาระนั้นเอาไว้ เนี่ยพอเข้าใจ พอเห็นภาพของจิต ของเราอาการมันเป็นอย่างงี้ เราก็สังเกตตรงนี้แหละ เวลาทำงานเนี่ยบางทีเรามักจะ รู้สึกอยู่ข้างในลึกๆ ว่าเราจะไม่น่ามาทำตรงนี้เลย ไม่น่าจะต้องทำหนักขนาดนี้เลย หรือว่าไม่น่าจะ ไปรับงานมาเลย อะไรทำนองนี้นะครับ หรือว่าทำไมมันจุ๊กจิ๊กๆ พูดง่ายๆคือความคิดไม่พอใจมันเคลือบอยู่ การที่จะโฟกัสกับงานอย่างเดียว มันกลายเป็นความรู้สึกว่าไม่อยากทำ อยู่โดยพื้นที่มันผสมๆอยู่ ถ้าเราสามารถมองเห็นภาพของจิตตัวเอง โดยความเป็นยังงี้นะ เหมือนคนแบกกระสอบโดยไม่เต็มใจ ไม่ใช่แบกกระสอบอย่างเดียว มันเลยแบกความไม่พอใจไว้ด้วย มันก็จะเข้าใจแล้วเห็นว่าความไม่พอใจตรงนั้นเนี่ยมันสามารถเปลี่ยนระดับได้ คึอถ้าเราทำไปโดยไม่คิดอะไรมากคือไม่คิดมากเกินไป ไม่มัวแต่นึกว่าเมื่อไรจะเสร็จ เมื่อไรจะพ้นภาระไปสักที มันจะเป็นอาการที่ใจโฟกัสอยู่กับปัจจุบันด้วยความรู้สึกโล่งขึ้นด้วยความรู้สึกสบายขึ้นและไม่แบกกระสอบโดยแบกความไม่พอใจไปพร้อมกัน จับกังมีอยู่สองพวก คือพวกที่แบกแบบไม่คิดอะไรมาก เดินดุ่ยๆไปแล้วมันก็เสร็จ งานก็เสร็จ แต่อีกพวกนึง แบกกระสอบด้วยและแบกความไม่พอใจไว้ด้วย อย่างงี้เนี่ยมันมีความทุกข์ คือเค้นทั้งร่างกาย และก็เค้นทั้งจิตใจ มันก็เหมือนกับแบกสองเท่า ลองไปสังเกตจิตตัวเองนะ ว่าเราทำงานเนี่ย เราทำงานแบบคนที่เป็นจับกังแบบไหน แบบที่แบกกระสอบอย่างเดียว หรือแบกความไม่พอใจไว้ด้วย ถ้าสังเกตบ่อยๆ มันจะเห็น และพอรู้สึกว่าโล่งจากอาการที่ มันไม่พอใจ ไม่เต็มใจ โฟกัสในเนี้ย งานมันจะชัดเจนขึ้น ทุกอย่างมันจะดูง่ายขึ้น