เหตุใดจึงอยู่กับบางคนเงียบๆแล้วอึดอัด (ดังตฤณ)

ถาม : เมื่ออยู่กับบางคนทำไมถึงรู้สึกอึดอัด ทั้งที่ยังไม่พูดกันสักคำ ในขณะที่กับอีกคนหนึ่งรู้สึกสบายๆ แม้จะอยู่กันเงียบๆก็ได้คะ?

> จากหนังสือ เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว เล่มที่ ๑๐

ดังตฤณ: 

เพราะคนเราต่างกันครับ กระแสของความเป็นบุคคลที่ต่างพวก ต่างอัธยาศัย จะเป็นคลื่นรบกวนให้คุณรู้สึกไม่สบาย ส่วนคนที่มีตัวตนใกล้เคียงกันจะรู้สึกสบายกว่า

แต่ทั้งนี้ก็มีกรณียกเว้น คุณอาจรู้สึกสบายเมื่ออยู่กับคนต่างธาตุนิสัยได้ หากเขาเป็นพวกชอบความรื่นรมย์ ไม่คิดมาก ตลอดจนเปิดใจกว้าง มีความปรารถนาดีและเป็นมิตรได้กับทุกคน พวกนี้กระแสจิตจะแผ่ออก ไม่ใช่ปิดเข้า จึงกระทำอากาศรอบตัวให้เป็นที่ที่น่าอยู่สำหรับผู้คนเกือบทุกประเภท

ความเงียบสงบทางจิตของฝ่ายหนึ่งนะครับ ถ้ามีเกินความฟุ้งซ่านของอีกฝ่ายมากๆ ก็จะเปรียบเหมือนความว่างที่มีปริมาณเกินฝุ่นลม ฝุ่นลมจะถูกกลืนหายไปในความว่างปริมาณมหาศาล แม้มีอยู่ก็เหมือนไม่มี มองมาจึงเห็นแต่ความว่าง รู้สึกถึงแต่ความว่าง ไม่เห็นฝุ่นลม ไม่รู้สึกถึงฝุ่นลม

เมื่ออยู่กับคนที่สงบมากๆ ความฟุ้งซ่านของคุณจะหมดฤทธิ์ ยังผลให้สงบตามเขาไป ไม่ต่างจากที่ฝุ่นลมถูกความว่างกลบกลืนหายหน

คนส่วนใหญ่จะฟุ้งซ่าน ซึ่งก็มักแข่งกันว่าใครคิดมากกว่า ฝ่ายฟุ้งซ่านมากกว่าจะทำให้อีกฝ่ายอึดอัดโดยไม่ตั้งใจ หากธาตุนิสัยพอเข้ากันได้ก็ไม่ถึงกับต้องหลีกหนี แต่อย่างน้อยจะถูกกดดันให้ต้องพูดคุยกันตลอด เพื่อเป็นการแบ่งเบาหรือระบายความอัดอั้นภายใน

อย่างไรก็ตาม คนธรรมดาที่ต่างก็ฟุ้งซ่านด้วยกันนั้น บางประเภทพอมาอยู่ด้วยกันก็อาจสงบได้ด้วยเหตุปัจจัยอันเป็นกุศล กล่าวคือถ้าต่างฝ่ายต่างมีจิตเป็นบุญ คิดไปในทางดีแบบเดียวกัน ตั้งใจไปทำบุญร่วมกัน หรือแม้เคยร่วมบุญกันไว้ก่อนในอดีตชาติ คลื่นความเป็นกุศลก็จะประสานจิตทั้งสองฝ่ายให้เกิดสุขนิ่งๆได้ คนทั่วไปมักแปลความรู้สึกชนิดนี้ว่าเป็นความรัก ซึ่งอาจใช่หรือไม่ใช่ ต้องดูองค์ประกอบอื่นๆอีกหลายด้าน

อกุศลจะไม่ทำให้รู้สึกสงบและสบาย อย่างไรก็ตาม พวกที่มีรัศมีรอบตัวเป็นมิตรและกล่อมจิตคุณให้เป็นสุขสบายได้นั้น ก็ยังซอยย่อยออกเป็นอีกหลายแบบ ทั้งแบบแสนดีครบวงจร และทั้งดีด้วยกายวาจาภายนอกแต่ใจแฝงซ่อนความชั่วร้ายไว้ภายในอย่างแนบเนียน อันนี้คุณต้องดูพฤติกรรมนานๆ อย่าเพิ่งตัดสินกันด้วยกระแสรอบตัวเขาในชั่วระยะแรกคบอย่างเดียวครับ