วิธีทำใจไม่ต้องเจ็บช้ำจากวาจาประทุษร้าย (ดังตฤณ)

ถาม : อยากขอวิธีคิดเพื่อให้ลืมความเจ็บช้ำน้ำใจจากแม่สามี ซึ่งเห็นแก่ตัว ไม่เคยถนอมน้ำใจเราเลยมาตลอด ๓๐ ปี แต่เราก็ยังต้องไปเยี่ยมเยียนอยู่เสมอ

> จากหนังสือ เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว เล่มที่ ๑๐

ดังตฤณ: 

ทุกครั้งที่คุณไปพบแม่สามี จิตเล็งอยู่แต่ว่าไปรับเรื่องร้าย แล้วเรื่องร้ายก็มากักเก็บอยู่ในคุณ ทางที่ดีลองมองใหม่ แต่ละครั้งที่ไปพบ ให้ตั้งจิตคิดว่าคุณมาทำแบบฝึกหัด ขอให้เลือกเอาระหว่าง

๑) เอาชนะความโกรธด้วยความเงียบแบบไม่คิดอะไร เก็บกักทุกสิ่งไว้ในใจ คุณจะรู้สึกถึงแรงอัดภายใน เหมือนถูกอุดปากอุดจมูก วิธีนี้อาจส่งผลร้ายภายหลัง คือกลายเป็นคนเก็บกด พร้อมจะระเบิดเมื่อเครียดถึงจุดหนึ่ง แต่ข้อดีคือ คุณไม่ต้องมีปากเสียงกับแม่สามีในนาทีที่ต้องอยู่ด้วยกัน

๒) เอาชนะความโกรธด้วยความเงียบที่เจืออยู่ด้วยความคิดให้อภัย ลักษณะของจิตจะเปิดกว้างและเป็นสุข ปลอดโปร่งเหมือนปลดปล่อยกลุ่มน้ำสีขาวสวนออกไปยับยั้งกลุ่มน้ำสีดำมิให้ทะลักท่วมเข้าสู่จิตใจคุณ วิธีนี้จะส่งผลดีทั้งขณะอยู่กับแม่สามี และหลังจากที่ผ่านแม่สามีไปแล้ว

ทั้งสองข้อ ไม่ว่าข้อใดข้อหนึ่ง ล้วนแล้วแต่ ‘ดีกว่า’ การมีปากมีเสียง อันจะส่งผลกระทบทั้งทางตรงและทางอ้อมต่อสัมพันธภาพระหว่างกัน อีกทั้งเป็นการฝึกยับยั้งชั่งใจ ฝึกห้ามใจไม่ให้ปากได้แผลงฤทธิ์ ส่วนคุณจะเลือกข้อ ‘ดีที่สุด’ ได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับการตกลงใจของคุณเอง

แน่นอนว่าการให้อภัยไม่ใช่เรื่องง่าย แต่คุณจะพบว่าเมื่อฝึกหลายๆครั้งกระทั่งอภัยได้เป็นปกติโดยปราศจากความฝืน สติปัญญาและตบะบารมีของคุณจะแก่กล้าขึ้น ถึงตรงนั้นคุณน่าจะพบวิธีเฉพาะหน้า ที่จะเปลี่ยนร้ายให้กลายเป็นดี หรืออย่างน้อยผ่อนหนักให้เป็นเบาได้ครับ ธรรมชาติของจิตเป็นเช่นนั้น เมื่อสั่งสมบารมีคือเมตตาและขันติถึงระดับหนึ่ง ปัญญาอันน่าทึ่งจะเดินตามมาเอง